Vandaag het gedicht Stellung van de Duitse frontdichter Wilhelm Klemm (1881- 1968), Boekhandelaar, uitgever, dichter en tijdens de Grote Oorlog Stabarzt aan het Westelijke front. Zijn gedicht Stellung was een van de eerste die hij gepubliceerd kreeg. Het verscheen voor het eerst in het voorjaar van 1915 in het Berlijnse avant-gardetijdschrft Die Aktion. In datzelfde jaar verscheen ook zijn eerste bundel Gloria.

Stellung

Die Nacht arbeitet ununterbrochen. Schüsse jagen / Vorüber. Klatschen ein, oder seufzen davon. / Poltern fern wie Steingeröll. Vergähren. Ein Geschütz brüllt auf – Die Gespenster der Vernichtung schnattern. Stunden versickern. / Über der Brustwehr – Zackenkamm des Gebirges – Stockt ein Himmel ohne Götter. Rede leise ! / An schlüpfriger Wand lehnen die Graumäntel / Zwischen Schlaf und Wachen. Lichter schleichen gebückt / Gewunden und eng wie ein darm !  Leuchtstern / geht auf / Majestätisch und klar. Das Feld is weiss wie Mehl/ Sekundenlang. Dann wieder Nacht. Bis des Scheinwerfers Geisterfinger / Abtastet zum tausendsten Male die Zone des Todes.

01-07-2018 om 05:10 geschreven door janhuijbrechts  

Vandaag het gedicht Stellung van de Duitse frontdichter Wilhelm Klemm (1881- 1968), Boekhandelaar, uitgever, dichter en tijdens de Grote Oorlog Stabarzt aan het Westelijke front. Zijn gedicht Stellung was een van de eerste die hij gepubliceerd kreeg. Het verscheen voor het eerst in het voorjaar van 1915 in het Berlijnse avant-gardetijdschrft Die Aktion. In datzelfde jaar verscheen ook zijn eerste bundel Gloria.

Stellung

Die Nacht arbeitet ununterbrochen. Schüsse jagen / Vorüber. Klatschen ein, oder seufzen davon. / Poltern fern wie Steingeröll. Vergähren. Ein Geschütz brüllt auf – Die Gespenster der Vernichtung schnattern. Stunden versickern. / Über der Brustwehr – Zackenkamm des Gebirges – Stockt ein Himmel ohne Götter. Rede leise ! / An schlüpfriger Wand lehnen die Graumäntel / Zwischen Schlaf und Wachen. Lichter schleichen gebückt / Gewunden und eng wie ein darm !  Leuchtstern / geht auf / Majestätisch und klar. Das Feld is weiss wie Mehl/ Sekundenlang. Dann wieder Nacht. Bis des Scheinwerfers Geisterfinger / Abtastet zum tausendsten Male die Zone des Todes.

01-07-2018 om 05:07 geschreven door janhuijbrechts  

In mijn vorige bericht had ik het over een verrassend en  zeer individueel eerbetoon aan een Canadese  gesneuvelde in het Frans-Vlaamse Arras. In het volgende CWGC-filmpje een recente eerbetuiging door Lewis Moody MBE, ex-England Captain aan Ronald Poulton (1889-1915) Rugby-international (oud-kapitein van het Engelse team) en sportlegende. Bij het uitbreken van de oorlog meldde deze reserve-officier zich meteen voor overzeese dienst.  Luitenant in het 1/4 Royal Berkshire Regiment, vertrok hij  met zijn bataljon, na het afronden van de opleiding,  op 30 maart 1915 naar het Westelijke front waar hij in de sector ten zuiden van Ieper terechtkwam. Statistisch gezien bedroeg de gemiddelde overlevingstermijn voor een Britse lagere officier in die periode hooguit een paar weken en jammer genoeg beantwoordde ook Ronald Poulton aan deze criteria. Amper een maand later kwam hij al aan zijn einde. In de vroege ochtenduren van 5 mei ’15 leidde hij een werkploeg die bij het Bos van Ploegsteert herstellingen uitvoerde aan een loopgraaf in de eerste lijn. Toen hij zich even boven de vuurbank  verhief om te zien hoe ver zijn mannen gevorderd waren, werd hij in het hoofd geschoten door een Duitse scherpschutter. Volgens zijn bevelhebber was hij vrijwel meteen gestorven. Zijn stoffelijke resten werden bijgezet op Hyde Park Corner (Royal Berks) Cemetery aan de zoom van Plugstreet Wood  waar hij tot vandaag rust. In Baillol College, Oxford herinnert een plaquette aan deze oud-student. Ronald Poulton, die als één van de grootste Engelse rugby-spelers wordt beschouwd was één van 27 Engelse rugby-internationals die tijdens de Grote Oorlog het leven lieten. 

Klik op onderstaande link voor het filmpje:

30-06-2018 om 10:33 geschreven door janhuijbrechts  

In principe is het op begraafplaatsen die beheerd worden door de CWGC verboden om persoonlijke memorabilia achter te laten bij individuele graven. Vorig jaar in de nazomer bezocht ik Faubourg d‘Amiens bij Arras, één van m’n vaste stopplaatsen wanneer ik in Frans-Vlaanderen rondtoer. Met enige verbazing, maar ook ontroering (als gepatenteerd liefhebber van het Keltische levenswater) zag ik bij het graf van de 24-jarige Canadees Arnold Rossiter Hall enkele lege whisky-flesjes en halflege glazen, samen met een foto van zijn in WO II omgekomen broer Francis. Het was ongetwijfeld een van de meest originele manieren die ik ooit heb gezien om een gevallene passend te herdenken.

A.R. Hall, een soldaat in de M.T. Company van het Canadian Engineers Corps, sneuvelde op 7 september 1918. Hij ligt begraven in graf VII F 15 en kreeg als epitaaf Duty led him here. Hij was één van 48 militairen uit Lindsay, county  Victoria, in Ontario die tijdens de Grote Oorlog het leven lieten.

27-06-2018 om 14:40 geschreven door janhuijbrechts