Ik geef grif toe dat ik niet bepaald een fan ben van Hugo Claus. Ik meen zelfs dat ik hem ooit, in een onbewaakt ogenblik, de pedante Paus der Dietsche letterkakkers heb genoemd... Voor de liefhebbers breng ik vandaag zijn hoogstpersoonlijke interpretatie van een poëtische klassieker
IN FLANDERS FIELDS
De grond is hier het vetst. Zelfs na al die jaren zonder mest zou je hier een dodenprei kunnen kweken die alle markten tart.
De wankele Engelse veteranen worden schaars. Elk jaar wijzen zij aan hun schaarsere vrienden: Hill Sixty, Hill Sixty One, Poelkapelle.
In Flanders Fields rijden de maaldorsers steeds dichtere kringen rond de kronkelgangen van verharde zandzakken, de darmen van de dood.
Een paar winterse impressies van een interessante CWGC-site in Frans-Vlaanderen. De stemmig aangelegde begraafplaats van Pont-du-Hem ligt in La Gorgue aan de weg van La Bassée naar Estaires. Ze werd in juli 1915 opgestart in de omgeving van een paar verbandposten en bleef quasi onafgebroken in gebruik tot april 1918 toen dit gebied tijdens het grote Lente-offensief in Duitse handen viel. Ook zij begroeven hier hun gesneuvelden. Ooit lagen hier 539 Duitsers begraven maar daarvan resteren er vandaag nog 113 graven.. In totaal worden hier 1.818 doden herdacht waarvan er 1.006 niet meer geïdentificeerd konden worden. Op Pont-du-Hem liggen 1.583 Britten begraven, 24 Canadezen, 39 Australiërs, 40 Nieuw-Zeelanders, 25 Indiërs en 1 Amerikaan. Ooit lagen hier ook meer dan 30 Portugezen, maar deze werden kort na de Wapenstilstand herbegraven op de Portugese militaire begraafplaats van Richebourg. Op de laatste foto het graf van Luitenant-Kolonel George Brenton Laurie (1867-1915) in blok VL, rij I, graf 15. Hij was geboren in Halifax, Canada. Als zoon van luitenant-generaal John Wimburn Laurie was hij voorbestemd voor een militaire carrière en als 17-jarige nam hij dan ook dienst in het Regiment Royal Irish Rifles. Hij onderscheidde zich tijdens de Tweede Boerenoorlog in Zuid-Afrika. In 1914 nam hij deel aan de zgn. 'Eerste slag bij Ieper' waar zijn bataljon zware verliezen leed. Op 10 maart '15 bestormde hij aan het hoofd van zijn eenheid Neuve-Chapelle. De Royal Irish Rifles waren de eersten die het dorp bereikten en hij was de eerste officier in het dorp. Op vrijdagavond 12 maart werd een nieuwe aanval bevolen. De Ieren moesten samen met de Rifle Brigade, een hinderlijke stelling met machinegeweren bij een brugje over de Layes uitschakelen. Laurie verzamelde zijn uitgeputte mannen, schreeuwde: 'Volg mij ! Ik zal jullie leiden !', sprong uit de loopgracht en werd meteen dodelijk getroffen door een kogel in het hoofd. G.B. Laurie werd tijdens WO I tweemaal op de Britse legerdagorders vermeld. Hij was gehuwd met Florence Clementina Vere Skeffington en liet 3 kleine kinderen achter. Deze erg vakbekwame officier publiceerde net voor het uitbreken van de oorlog in Londen een erg leesbare 'History or the Royal Irish Rifles'. Ook zijn erg interessante brieven van het front werden kort na zijn dood gepubliceerd.
Een paar weken geleden was het precies een eeuw geleden dat in Canada de Antwerpse oorlogsvrijwilliger Georges Cuperus overleed. Georges Cuperus was op 7 januari 1886 in Antwerpen - Zurenborg geboren als vierde kind in het gezin van Theodoor Cuperus (1848-1903) en Maria Langhetee (1851-1932). De familie was vooral bekend door de bloeiende thee- en koffiehandel die grootvader Johannes Hendrik Cuperus (1807-1881) aan de Suikerrui had opgestart. In 1916 verbleef Georges Cuperus in Calgary, de grootste stad van de Canadese provincie Alberta. Hij was er ingeschreven op het adres van de Belgische consul en als beroep stond er op zijn inlichtingenfiche 'motor mecanic'. Georges meldde zich op 8 november 1916 aan voor legerdienst bij de Canadian Expeditionary Force. Wellicht maakte men daar een schrijffout want in zijn militaire dossier kreeg private Cuperus met stamnummer 5102 de voornaam Jurien. Zijn legerdienst als soldaat bij het Canadian Army Service Corps was echter van erg korte duur. Nog geen maand later overleed hij in Winnipeg, in Division 11 hospital aan een gesprongen appendicitis. Hij werd twee dagen later begraven op Brookside Cemetery in Winnipeg. Het is bijzonder dat zijn stoffelijke resten na de oorlog naar Antwerpen werden gerepatrieerd want in principe repatrieerde Canada geen in dienst omgekomen militairen. Wellicht heeft zijn oom, Nicolaas Cuperus (1842-1928) enige druk uitgeoefend op de Canadese autoriteiten. Nicolaas Cuperus was een bekende figuur in het Antwerpse maatschappelijke leven. Hij was niet alleen een belangrijk promotor van de turnbeweging en een vooraanstaande vrijmetselaar. Voor de oorlog was hij jarenlang gemeenteraadslid geweest en van 1919 tot 1921 zetelde hij voor de liberale partij in de Senaat. Zijn neef werd bijgezet in het familiegraf op het Kielkerkhof maar na de sluiting van deze begraafplaats werd het familiegraf verplaatst naar het Schoonselhof, perk Y, rij 24, graf nr. 3915. Dit familiegraf bevindt zich vandaag de dag niet echt in een goede staat. Uit niets blijkt dat dit de laatste rustplaats van een oorlogsslachtoffer is. In het register van de Commonwealth War Graves Commission (CWGC) dat bij de militaire perken op het Schoonselhof behoort staat Cuperus in een apart lemma vermeld, maar tot op de dag van vandaag ontbreekt de klassieke CWGC-zerk in witte Portlandsteen op deze plek... Misschien wordt het tijd dat de CWGC zich over dit unieke graf ontfermt.
Gisteren op het internet zitten struinen op zoek naar filmpjes over de herdenking van 100 Jaar Slag aan de Somme, kom ik toch wel deze driedubbele mafkees tegen... Ik heb bijna 40 jaar ervaring met 'battlefield archeology' en heb in de loop van al die jaren alleen maar meer en meer geleerd erg voorzichtig te zijn. Zelfs bij professionele 'digs' bv. van het Franse leger bij Les Eparges en het Bois d'Ailly heb ik te vaak gemerkt dat er altijd wel iets mis kan gaan, zelfs met de kleinste, o zo onschuldig lijkende projectielen. Voor wat deze idioot tijdens zijn slageldwandeling aan de Somme uithaalt bestaan er geen woorden alleen één conclusie: DIT IS EEN EXTREEM GEVAARLIJKE ZOT ! Ongelofelijk dat hij zijn strapatsen zelfs op You-tube zet... Absoluut NIET voor herhaling vatbaar.... Oordeel zelf maar...
Bij wijze van nieuwjaarskadootje, een viertal foto's uit de oude doos van één van de meest omstreden dorpen uit de Grote Oorlog, nl. Zonnebeke. Deze Duitse opnames dateren meestal uit 1916, een jaar voor de grote verwoesting van dit Westvlaams dorp aan de zoom van Ieper.
