Dirk Van Damme (OESO) over opstelling van leraars ten aanzien van onderwijsvernieuwing

Dirk Van Damme (OESO) poneert in de recente bijdrage 'Are teachers really resistant to change? (11 augustus) : The finding that, in fact, teachers become more satisfied in their work when education systems go through a process of innovation may thus come as a complete surprise”  zieartikel in bijlage). Op de website van BON troffen we enkele kritische reacties aan.

11. augustus 2014 - 19:31 | Sympathisant

De schrijver van bovenvermeld artikel 'Are teachers really resistant to change?' (Education Today, 11 augustus 2014) is Dirk van Damme, CERI, OESO. (zie bijlage). Hij heeft, vanuit de oud-socialistische traditie gedacht, in ieder geval een prachtige functietitel: ‘head of the innovation and measuring progress division, directorate for education and skills’. Naar mijn mening mondt continue progressie uit in een links- dan wel rechtsdraaiende vicieuze cirkel van elkaar opvolgende onderwijstrends (‘education fads’), zeg maar een neerwaartse spiraal. ‘Innovatie’ is het nieuwe ‘buzzword’. Bij OESO heeft de ('innovatieve' en 'progressieve') wc-eend het pleit gewonnen. Op internationaal niveau bestaat er een monsterverbond tussen 'links' ('progressief') en 'rechts' ('innovatie'). Het vleesgeworden compromis, zoals ook in ons land is waar te nemen. De EU is erop gegrondvest. Geen beweging in te krijgen.

Vreemd, dat in dit plaatje (via hoofdartikel) Nederland niet is opgenomen. Is Nederland van het puntendiagram gevallen, in de richting van ‘less teacher satisfaction’, of is de uitkomst van het het onderzoek gebaseerd op 'science fiction'?

Dirk van Damme stelt namelijk, ('a complete surprise'), het volgende: “The finding that, in fact, teachers become more satisfied in their work when education systems go through a process of innovation may thus come as a complete surprise. Innovation and teacher job satisfaction are not mutually exclusive.”

“According to this index of overall innovation, Denmark, Hungary, Indonesia, Korea, the Netherlands and the Russian Federation have seen the greatest innovation-orientated change between 2000 and 2011.”

.11. augustus 2014 - 20:14 | Malmaison

Nederland wordt genoemd onder de 6 landen met de grootste vernieuwingsgerichte verandering. Er worden 23 schoolsystemen,(en waarschijnlijk daarmee ook 23 landen) genoemd waarbij de vernieuwingsindex gecorreleerd kan worden met de mate van voldoeningsgevoel van wiskundeleraren of rekenonderwijzers die lesgeven in een achtste leerjaar en er zijn ook 23 meetpunten die gebruikt zijn om door middel van een rechte lijn in de grafiek (methode van de kleinste quadraten?) het verband tussen beide aan te geven. Nederland staat daar niet bij. Zo wordt zinnig commentaar voor ons wel erg moeilijk!

. 11. augustus 2014 - 22:09 | Sympathisant @Malmaison

Deze kon ik niet openen: 'Figure 18.25 Overall innovation and change in 8th grade maths teacher satisfaction'.

De OESO wordt met publiek geld betaald, en fabriceert onderzoeken met een (hoogdravende) publieke doelstelling. Waar blijft het democratische gehalte (dat de OESO sowieso moet ontberen), als de onderzoeksgegevens niet verifieerbaar zijn, anders dan na de aankoop van een boek van € 56? (beschermde distributie?) Kan iemand van BON wel bij de cijfers en letters? Herintroductie van de 'Pravda' lijkt me overigens een mooie nostalgische gedachte.

De permanente vertegenwoordiging van Nederland bij de OESO in Parijs is druk aan het twitteren. De statistische 'waarheden' vliegen je om de oren. Onderwijs is blijkbaar belangrijk (kun je geen buil aan vallen). 'Innovatie' in het onderwijs wordt vergeleken met 'andere economische sectoren'. Ja, het staat er echt. De bemoeizucht is eindeloos. Nederland staat vierde op de innovatie-index voor onderwijs [p. 1 onder 'Overall composite innovation index, 2000-2011']. Het blijft opmerkelijk dat Nederland niet op het hiervoor genoemde puntendiagram (mate van werkplezier tov mate van innovatie) te vinden is.

Dit is ook een mooie:

“Teachers in the Netherlands who believe that the feedback they receive on their work influences their teaching practices also have higher job satisfaction. In contrast, teachers who perceive their feedback to be only an administrative exercise also have lower levels of job satisfaction.” [2e aandachtspunt onder het eerste kopje 'Teacher job satisfaction and the prestige of the teaching profession can and should be improved']

Wat moet je met deze zin:

"Compared to other sectors, knowledge and method innovation is above average in education, product and service innovation is below average, and technology innovation is at the average sectorial level." [p. 1 tweede aandachtspunt vanaf onderen]

Het globalisme als grote gelijkmaker, terwijl er zand in de ogen / oren wordt gestrooid met woorden als 'diversiteit' (i.e. cultureel marxisme; te vertalen als consumentisme, de nieuwe grote gelijkmaker) en 'vrijheid' (i.e. te doen wat de bureaucratie aan 'innovatie' heeft bedacht). Bij voortvarende 'progressie' / 'innovatie' kun je geen democratie en pottenkijkers veroorloven. Democratie werkt vertragend als het proces op stoom is gekomen, en de neuzen dezelfde kant op moeten (op ijl hoog niveau; weinig zuurstof en 'reality checks').

13. augustus 2014 - 15:53 | Sympathisant

“Het proces van onderhandelingen en besluitvorming binnen de EU heeft bij dit alles een eigen dynamiek gekregen op basis van bevoegdheden waarvan uitleg, invulling en reikwijdte evolueren onder druk van veranderende omstandigheden en nieuwe vraagstukken. In sommige gevallen, in het bijzonder in geval van crisis - zoals de afgelopen jaren is gebleken -, kan de noodzaak worden gevoeld om maatregelen te nemen waar de verdragen niet expliciet in voorzien. Daardoor is die samenwerking in de loop van de tijd onmiskenbaar breder en intensiever geworden dan oorspronkelijk bij de goedkeuring van de verdragen werd vermoed of voorzien. In dat kader zijn ook bepaalde uitvoeringshandelingen in maatschappelijke sectoren binnen het bereik van Europese regels en recht gekomen, waarvan bij aanvang niet werd gedacht dat ook zij zouden worden geraakt (bijvoorbeeld het omroepbestel, (zie noot 10) de woningcorporaties, (zie noot 11) het kansspelenbeleid (zie noot 12) en het drugsbeleid (zie noot 13)). Deze ontwikkeling kan een gevoel van verlies aan controle teweeg brengen.” [2. Begripsafbakening; c. Europese Unie]

 "Een tweede, secundaire wijze van overdracht kan plaatsvinden in het kader van de uitoefening door de instellingen van hun bevoegdheden op grond van de verdragen. Bij de vaststelling van verordeningen of richtlijnen door het Europees Parlement en de Raad kan een interpretatie worden gegeven aan een verdragsbepaling die uitstijgt boven hetgeen een lidstaat kon verwachten of meende te mogen verwachten op het moment dat de verdragsbepaling tot stand kwam. In dat geval kan in het nationale parlement de indruk ontstaan dat de instellingen (‘Brussel’) zich bevoegdheden aanmeten die het nationale parlement niet had beoogd over te dragen. De oorzaak daarvan ligt niet zelden in het feit dat een (sociaal, cultureel, educatief) onderwerp of beleidsterrein waarover of waarop de EU geen bevoegdheid lijkt te hebben, toch op het niveau van de Unie tot besluitvorming leidt, omdat het tevens raakt aan de vrijheden van de Unie (vrij verkeer van personen, goederen, diensten en kapitaal) of dat het effect zou hebben op de goede werking van de interne markt." [3. Nadere analyse; b. uitoefening van bevoegdheden binnen bestaande verdragen]

Educationtoday Monday, August 11, 2014

Are teachers really resistant to change?

by Dirk Van DammeHead of the Innovation and Measuring Progress division, Directorate for Education and Skills

Teachers are often accused of conservatism and resistance to change. Many education policy makers can list numerous examples of well-intentioned reforms that were opposed by the teaching profession and their union representatives in the past. But teachers will argue that reforms are often imposed from the top down, without much consultation with or respect for the professional wisdom and experience of the teachers themselves. At the same time, the teaching profession has not yet completely succeeded in developing a dynamic and change-oriented perspective for its future. The result is that teaching methods and techniques that have worked in the past have become the yardstick by which to assess – and often condemn – ideas about what could work in the future. At least, this seems to be the dominant view.

 The finding that, in fact, teachers become more satisfied in their work when education systems go through a process of innovation may thus come as a complete surprise. Innovation and teacher job satisfaction are not mutually exclusive. A new publication from the OECD Centre for Educational Research and Innovation (CERI), Measuring Innovation in Education: A New Perspective, brings together a wealth of data from the Trends in International Mathematics and Science Study (TIMSS), the Progress in International Reading Literacy Study (PIRLS) and the OECD Programme for International Student Assessment (PISA) that capture various forms of innovation in education. It also presents a composite innovation index for 28 countries or school systems with sufficient amounts of data for the period 2000-11 that covers several areas of innovation-oriented change, such as innovation in instructional practices, in class organisation, in methods of assessment, in the use of technology, in teacher evaluation and feedback mechanisms, and in the ways schools interact with their environments. The composite index measures the size of the changes that have occurred over time as a result of the combined effects of these innovations. (Of course, these school systems might have very different relative positions on the respective indicators.)

 According to this index of overall innovation, Denmark, Hungary, Indonesia, Korea, the Netherlands and the Russian Federation have seen the greatest innovation-orientated change between 2000 and 2011. The state of Massachusetts in the United States, Austria and the Czech Republic show the smallest innovation-oriented change. The greater change seen in countries like Indonesia and the Russian Federation can be explained by a catch-up effect, whereas the relatively small change seen in Massachusetts may reflect the state’s already-high level of innovation in education at the beginning of the period. Both the Russian Federation and Indonesia show large changes in more interactive and realistic instructional practices, in encouraging students to reason, rather than learn by rote, in independent work by students, in giving more individual attention to students, and in changes in class organisation and assessment. Both countries also reported large improvements in the use of information and communications technology and in Internet connectivity in the classroom. In Massachusetts, these practices were already in place in 2000 or a negative change was observed in some of the data.

 In 23 school systems, this overall innovation index can be correlated with a measure of satisfaction among 8th-grade mathematics teachers between 2003 and 2011, based on TIMSS data (see chart above). The outcomes of this exercise are amazing: the correlation between the two sets of data is strong. In general, school systems that have gone through an intense process of innovation in education tend to be those where teacher satisfaction has increased the most. The relationship is very clear in the upper right quadrant, which includes countries that have innovated more than the average among the OECD countries with available data. However, less change related to innovation does not necessarily correlate with less teacher satisfaction. Some countries in the lower left quadrant have seen a smaller increase in teacher satisfaction than the OECD average, or, in the case of Chile and Sweden, even a decrease, but in the other countries shown on the left of the chart, there is no real relationship between the two data sets.

 The composite system-level innovation index includes measures of innovation-oriented change on two levels, the school level and the classroom level. The analysis shows that classroom-level innovation is more strongly correlated with the trend in teacher satisfaction. Clearly, innovation that affects teachers’ daily work – and which probably tends to increase their professional autonomy – matters most for teacher satisfaction. Interestingly, the composite system-level innovation index also correlates positively with trends in the TIMSS 8th-grade mathematics learning outcomes between 2003 and 2011, as well as various PISA measures of equity in learning. At the risk of over-generalising, it seems that the kinds of innovation in education captured by this OECD innovation index increased the capacity of teachers and schools to cope with challenges, boosted teacher autonomy, and improved teacher satisfaction, ultimately improving students’ learning outcomes and the capacity of systems to create favourable learning conditions for all students in a more equitable manner.

 The bottom line is that change, in itself, does not run counter to teacher satisfaction – quite the contrary. In countries or systems where there was a process of rapid innovation-related change, teachers reported greater job satisfaction. If teachers react so positively to change, they can hardly be seen as “conservative”.