Gisteren getuigde hoofdredacteur Karel Verhoeven van De Standaard al van mediatiek berouw: “Vanaf nu worden we eerlijk”, aldus Verhoeven. "We moeten beter snappen wat de gewone man bezielt, “we moeten ons vak ook secuurder en met minder idee-fixen uitoefenen”, zo klonk het.

Vandaag slaat ook de Morgen mea culpa. Remy Amkreutz in de bijdrage: 'Na de brexit, Trump en het Pietenpact mogen de nieuwsmedia een omslag maken. RM schrijft .: Vertrouwt u ons nog? 'Wij' zagen de overwinning van de brexiteers en Donald Trump nauwelijks aankomen. Ook de kritische tegenstem over het Pietenpact ontbrak aanvankelijk. Het is daarom niet alleen tijd voor een bekentenis, maar ook voor een omslag." Amkreutz bekent: "We moeten het boetekleed op zijn minst gedeeltelijk aantrekken. Want dezelfde mechanismen verrassen ons, de traditionele media, telkens opnieuw." (Het verder betoog van Amkreutz klinkt wel nogal vaag en her en der tegenstrijdig.)

In verband met de tendentieuze en eenzijdig berichtgeving over het pietenpact schijft Amkreutz : "Sorry, maar dat durf ik niet op televisie te zeggen." Aan de lijn hangt een onderwijs- en samenlevingsexpert. Hij kreeg begin deze week de vraag om zich uit te spreken over het Pietenpact en de ogenschijnlijk felle polarisatie in onze samenleving. Hij deed dat, maar wat hij echt dacht, bleef dus verborgen. Terwijl die boodschap het debat eigenlijk zou kunnen ontzenuwen. Want, zo zei hij op dezelfde dag dat deze krant met basisschooldirecteurs belde: "Op school ligt niemand wakker van deze discussie."

Commentaar van Raf Feys

We formuleren al vele jaren kritiek op de eenzijdige berichtgeving -ook over het onderwijs - in de media. De onderwijsbijdragen in de media praten meestal de beleidsmakers en het vernieuwingsestablishment naar de mond en doen vooral aan stemmingmakerij tegen het onderwijs en de leerkrachten. Ook dit schooljaar worden we praktisch elke dag verrast met negatieve berichten en stemmingmakerij.

Een van de vele voorbeelden: de Onderwijskrantpetitie tegen de structuurhervormingen in het s.o. werd al vlug door 13.000 mensen ondertekend. Voor de kranten was de mening van de praktijkmensen echter geen belangrijk nieuws. Maar van zodra beleidsmakers of sociologen hun mond openden over de (veelal vermeende) knelpunten in ons onderwijs en pleit(te)n voor de verlossing uit de ellende, kregen/krijgen ze alle aandacht. Op 8 december 1997 besteedde Hein De Belder in De Standaard nog een volle pagina aan 20 jaar Onderwijskrant, waarin we de hemel werden in geprezen voor onze gestoffeerde, kritische en constructieve bijdragen. Nadien werden Onderwijskrant en Feys door toedoen van Guy Tegenbos quantité négligeable in 'De Standaard'. Dit was ook grotendeels het geval in andere media.

De Belder schreef nochtans in 1997 lovend in De Standaard: "Onderwijskrant is de tribune van waarop Raf Feys en Co ervoor zorgen dat er in het vlees van de beleidsmakers altijd een angel zit. .. .Feys is het blijvende zout in ons onderwijs. Zijn inzet voor goed onderwijs is bewonderenswaardig. Als de 51 jarige Feys straks onder een auto loopt, wordt het muisstil in onderwijsland. ..." De Belder schreef eveneens : "Er wordt in Vlaanderen over het onderwijs veel achter de hand gemopperd. (Veel mensen durven zich niet openlijk hun gedacht zeggen.) Maar er is alvast een uitzondering: Raf Feys. Zijn hele leven lang al, vanaf 1969 , formuleert Feys zijn kritiek openlijk en zorgt hij als bijna de enige voor het nodige zout in de pap.

Rode draden daarbij zijn zijn princiepen; "kijk eerst naar het goede" en houdt rekening met "de werkelijkheid in de klas", enkel vernieuwen in continuïteit- met behoud van de sterke kanten. Nu eens leverde hem dit het etiket 'conservatief' op, dan weer het etiket 'progressief." (Bijdrage: 'Vernieuwen is niet hetzelfde als vernielen' Raf Feys, de gedreven criticus van het Vlaams onderwijs, DS, 8 dec. 1997, pagina 11).

De Belder schreef verder in 1997: Hoofdredacteur Raf Feys betreurt ook de teloorgang van de debatcultuur in het onderwijs en in de media. ... Vroeger was er in de media meer openheid voor het controversieel debat en voor de standpunten van de veldwerkers. Vanaf de jaren 1990 was/is er minder openheid. In 1982 kreeg de succesvolle Onderwijskrantcampagne tegen de Moderne Wiskunde (een vlag op een modderschuit) nog veel aandacht in de media. Hierdoor konden we het wiskunde-tij keren. Maar de voorbije 20 jaar kregen de vele bijdragen en campagnes van Onderwijskrant praktisch geen aandacht meer in de media. Er was ook overmatig veel aandacht voor negatieve berichten. Sinds 1990 publiceert Guy Tegenbos steevast zijn sombere 1-september-boodschappen. ... De Morgen Pagina leuk vinden 21 uur ·

Vertrouwt u ons nog? (+) Na brexit, Trump en het Pietenpact: tijd voor een media culpa demorgen.be|Door Remy Amkreutz