Na een urenlange intensieve artilleriebeschieting, uit meer dan 1.100 vuurmonden van Belgische, Franse en Britse origine werd er over de eerste Duitse linie een rollend sper­vuur gelegd dat met een snelheid van 100 meter per 3 minuten vooruit moest schuiven tot aan de met bunkers bezaaide ‘Preus­sen Stellung’ waar het een kwartier lang op zou losbeuken, om daarna met een snelheid van 100 meter per 5 minuten vooruit te rollen tot de al even beruchte ‘Bayernli­nie’.

Vanaf het ogen­blik dat deze helse vuurwals losbarstte, spron­gen om 5.30 u. de Belgische troepen uit de loopgraven die ze vier lange jaren hadden verdedigd. Eindelijk gingen weer op weg naar huis. Over een kilometerlang front, van de over­stroomde Blankaart tot het Ieper­se, gingen de aan­vals­groe­pen over tot de bevrij­dende laatste stormloop. Ondanks het gebrek aan coördinatie, het hoge ver­liesper­centa­ge, de bittere tegen­stand en het rotslechte weer slaagden de Belgische troepen er in de eerste dag tussen de drie tot acht kilometer terreinwinst te boe­ken. Hier­bij werd onder meer het zwaar omstreden gebied rond Passendale heroverd door de karabiniers. Ruim vierduizend krijgsge­van­genen en tientallen stukken geschut vielen in Belgische han­den, zij het vaak tegen een hoge tol aan mensen­levens. Zo was de  III^e Legerdivisie blijven steken voor de fel verde­digde ‘Waldrie­gel’ en leed de VII^e Legerdivisie grote ver­liezen bij de moordende gevechten in het zwaarver­sterkte bos van Hout­hulst.

Meer naar het zuiden waren hadden ook de Britten hun opmars ingezet aan weerszijden van de Meenseweg. Op het einde van de dag stonden de mannen van Plumer vlakbij de plaats waar de tragedie rond Ieper in oktober 1914 was begon­nen.

Omdat er intussen ook reeds een bres was geslagen in de hoofdver­dedi­gingslinie in Noord-Frankrijk, besefte het Duitse opperbe­vel dat de oorlog in feite verloren was. Generaal Ludendorff vertrouwde stafchef von Hinden­burg die dag dan ook toe dat Duits­land zonder uitstel om een wapen­stilstand moest verzoe­ken. Dit belette echter niet dat er nog wekenlang ver­bitterd zou worden gevochten.

28-09-2018 om 08:51 geschreven door janhuijbrechts  

Vandaag precies 100 jaar geleden, op de vooravond van het grootscheepse eindoffensief in Vlaanderen, richtte Albert I een dagorder tot zijn troe­pen die begon met de woorden: ‘Solda­ten, gij gaat een geweldi­ge aanval uitvoeren tegen de vijande­lijke stellingen. Aan de zijde uwer Britse en Franse kameraden zult gij de indringer verdrijven die sedert vier jaar uw broeders verdrukt. Het uur is beslis­send. Overal wijken de Duitsers...’

In de kille nacht namen in doodse stilte de 120.000 mannen van de 10 hiertoe aange­wezen Belgische divisies hun stel­lingen in voor de grote, beslissende aanval. Samen met negen Franse divisies, waar­van één derde cavaleristen, en tien divisies van het IIe  Britse leger zouden ze de Leger­groep Vlaan­deren vormen onder het nominale opperbe­vel van koning Al­bert. De feitelijke leiding was in handen van de stafchef, de Franse gene­raal Jean De­goutte. Omdat de over­stroom­de IJzer­vlakte uiteraard geen offen­sieve mogelijkheden bood, was de hoofdtaak van deze strijd­macht een doorbraak te forceren tussen Diksmui­de en Ieper. Het leeuwen­aandeel van de gevechten zou voor rekening komen van de Belgische en Britse troepen.

27-09-2018 om 16:02 geschreven door janhuijbrechts  

Aeroplane Cemetery langs de Zonnebeekseweg is één van de minder bezochte CWGC-sites in het Ieperse. Deze begraafplaats ontstond in de zomer van 1917 nadat de geallieerde troepen tijdens de Derde Slag om Ieper de gehuchten Verloren Hoek en Frezenberg hadden ingenomen. Deze site bleef in gebruik tot het voorjaar van 1918 toen het omliggende gebied  als gevolg van het Duitse Lenteoffenief in Duitse handen viel. Na de oorlog werd Aeroplane Cemetery uitgebreid met graven uit de omgeving.  Momenteel is het de laatste rustplaats van 1.105 gesneuvelden uit het Britse Gemenebest, waarvan 636 niet konden worden geïdentificeerd. De oorspronkelijke benaming van deze site was New Cemetery Frezenberg, maar al gauw kreeg ze bij de troepen de bijnaam Aeroplane Cemetery naar een vliegtuigwrak dat ongeveer op de plaats lag waar nu, centraal achteraan het Cross of Sacrifice staat. De eerste foto dateert in ieder geval van voor 1922. Ze werd gemaakt door Alfred Thomas Sharp,  de Commonwealth Immigration Officer in het Australische Victoria, die tijdens de Grote Oorlog in Londen werkzaam was. Hij bezocht kort na de Wapenstilstand samen met zijn vrouw de slagvelen van het Westelijke front en fotografeerde er heel wat Australische graven, zoals deze opname van wat hij omschreef als ‘…a burial ground known as Aeroplane Cemetery at Ypres’. De tweede foto is wellicht begin jaren dertig gemaakt, gelet op de prille bomenrij rond deze site die intussen tot forse proporties is uitgegroeid zoals de twee recente opnames uit de nazomer van 2016 aantonen..

24-09-2018 om 05:04 geschreven door janhuijbrechts  

De joodse éénjarige oorlogsvrijwilliger Alfred Lichtenstein (zie ook mijn bericht van 15.11.2015) had al voor het uitbreken van de oorlog in Berlijnse artistieke kringen een zekere reputatie als expressionistische schrijver en dichter. Hij sneuvelde nog geen drie weken nadat hij met het  Beierse 2^e Infanterieregiment aan het front was beland, op 25 september 1914 aan de Somme.

Hier volgt zijn gedicht  Abschied

Wohl war ganz schön, ein Jahr Soldat zu sein.

Doch schöner ist, sich wieder frei zu fühlen.

Es gab genug Verkommenheit und Pein.

In diesen unbarmherzgen Menschenmühlen.

Sergeanten, bretterwände, lebet wohl.

Lebt wohl, Kantinen, Marschkolonnenlieder.

Leichtherzig last sich Stadt und Kapitol

Der Kuno geht, der Kuno kommt nicht wieder.

Nun, Schiksal, treib mich, wohin der gefällt.

Ich zerre nicht an meiner Zukünft Hüllen.

Ich hebe meine Augen in die Weit.

Ein Wind fängt an. Lokomotiven brüllen.

23-09-2018 om 05:37 geschreven door janhuijbrechts  

In een hospitaal in het Franse Chambéry overleed op 7 september 1918 de 37-jarige Remi Verlinden, geboren te Hoog­straten. Hij had tijdens de campagne van 1914 als beroepsvrijwilliger in het 3^e Linie­regiment ge­diend, maar werd na de IJzerslag gere­formeerd tot soldaat-brancardier in een hospi­taal in het Franse Ru­chard. Vanaf 1 juli 1917 werd hij gereaffecteerd naar de medi­sche staf te Chambéry in hetzelfde hospitaal waar hij zou overlijden. Dit hospitaal was gespecialiseerd in en voorbehouden aan tuberculosepatiënten. Het is niet uitgesloten dat Remi Verlinden zelf ook geïnfecteerd raakte en aan deze ziekte is bezweken… Hij werd twee dagen later begraven op het kleine Belgische militaire ereperk van de begraafplaats van Bassens. Op zijn grafzerk staat echter foutief 5 september 1918 als sterfdatum.  Remi Verlinden was een zoon van Emilius Paulus Verlinden en Maria Catharina Bols. Hij was gehuwd met Catharina Lauwers en  vader van één zoon: Jules Remi. Bij het uitbreken van de oorlog woonde dit gezinnetje in St.Jans-Molenbeek.waar Remi Verlinden aan kost kwam bij de buurtspoorwegen. 

20-09-2018 om 08:24 geschreven door janhuijbrechts  

Op zaterdag 10 augustus 1918 om 15.00 uur overleed in een ziekenzaal van de ‘Caserne Duquesne’ in de Rue Gambetta te Dieppe de 29-jarige Meerlenaar Adriaan Frans Govaerts aan een longontsteking. Govaerts was in opleiding in de 6^e compagnie van het Centre d‘Instruction des Auxilliaires.  Hij werd begraven op het militair erepark van de stedelijke begraafplaats te Dieppe, graf 76. Op zijn Franse militaire grafkruis staat foutief ‘Godaerts’ als naam vermeldt. Hij was een ongehuwde zoon van Jan Govaerts en Catherina Van Loon. Bij het uitbreken van de oorlog woonde hij in Rijkevorsel.

18-09-2018 om 10:48 geschreven door janhuijbrechts  

Vandaag in de rubriek Zondag Frontpoëziedag het gedicht Gang zum Schützengraben van Ernst Toller (1893-1939) Toller, zoon uit een welgesteld joods zakengezin, studeerde in Grenoble rechten toen de oorlog uitbrak. Hij meldde zich meteen na zijn terugkomst in de Heimat, op 9 augustus 1914 als oorlogsvrijwilliger in het 1^e Beierse regiment Voet-artillerie. Hij werd onder meer ingezet bij het infame Bois-le-Prêtre ten oosten van Verdun tot hij op eigen verzoek in augustus 1915 werd overgeplaatst naar de infanterie. In deze periode begon hij zijn eerste, sterk door het expressionisme beïnvloede oorlogsgedichten te schrijven waarin hij onder meer afstand nam van zijn aanvankelijke geestdriftige patriotisme. Na dertien maanden frontdienst, werd de intussen tot onderofficier bevorderde en onderscheiden Toller in mei ’16 gehospitaliseerd wegens een inzinking die wellicht het gevolg van shellshock was. Hij werd niet langer geschikt voor de militaire dienst bevonden en verkaste naar Mûnchen waar hij ging studeren en zich engageerde in pacifistische en uiterst linkse kringen.

Gang zum Schützengraben

Durch Granattrichter / Schmutzige Pfützen / Stapfen sie / Über soldaten /. Frierend  im Erdloch / Stolpern sie.

Ratten huschen pfeifend übern Weg / Sturmregen klopft mit Totenfingern / An faulende Türen / Leuchtraketen / Pestlanternen….

Zum Graben zum Graben.

16-09-2018 om 06:39 geschreven door janhuijbrechts  

Niet ver over de grens in Frans-Vlaanderen en ietwat verborgen in de schaduw van de drukke snelweg A 25 / E42 ligt de Deutsche Kriegsgräberstätte Steenwerck. De eerste gesneuvelden werden hier begraven vanaf april ’18 toen de Duitse stoottroepen de omgeving hadden ingenomen in het raam van het grote Lente-offensief. Na de oorlog werd deze site nog uitgebreid toen de Franse autoriteiten hier gesneuvelden herbegroeven die her en der over de regio verspreid lagen. Momenteel liggen hier 2.048 Duitse gesneuvelden, waarvan er slechts 3 niet konden geïdentificeerd worden, wat op zich behoorlijk uniek is voor een frontbegraafplaats. In 1969 werden hier nog 12 gesneuvelden bijgezet die waren ontdekt bij bouwwerkzaamheden in de buurt.  Met uitzondering van twee joden die een aparte arduinen zerk met Davidster kregen liggen alle gesneuvelden per twee of vier begraven onder zwarte ijzeren kruisen. Centraal op deze site staat een met een gietijzeren kruis getopte octogonale arduinen kolom in een met bruinrode Weser-zandsteen ommuurd perceeltje.

15-09-2018 om 07:52 geschreven door janhuijbrechts  

De Commonwealth War Graves Commission (CWGC) bracht vorig jaar in een filmpje hulde aan kapitein Clement Robinson, een militair die werd onderscheiden met de hoogste Britse dapperheidsonderscheiding, het Victoria Cross. Tijdens de Grote Oorlog werden er 623 Victoria Crosses toegekend, waarvan 125 voor feiten die zich in ons land, voornamelijk in het Ieperse, hadden afgespeeld. Het VC van Robertson was het eerste dat werd toegekend aan een lid van het Tank Corps, het nieuwste wapen op het slagveld.   Robertson, een zoon van een Britse beroepsofficier was op 15 december 1890 on het Zuid-Afrikaanse Pietermaritzburg geboren. Nadat hij in 1909 was afgestudeerd aan Trinity College in Dublin werkte hij als een ingenieur in Egypte aan een grootschalig irrigatieproject. Bij het uitbreken van de oorlog meldde hij zich vrijwel meteen als vrijwilliger en kreeg hij een aanstelling als luitenant in the Queens (Royal West Surrey Regiment). Tussen juni 1016 en februari 1917 was hij afgedeeld bij de Royal Engineers. Vanaf maart ’17 deed hij dienst bij de Heavy Branch van het Machine Gun Corps, een eenheid die de nucleus zou vormen van het pas opgerichte Tank Corps. .Op 7 juni ’17, in de openingsfase van de Derde Slag om Ieper, ontsnapte dienstdoend kapitein Robertson op het nippertje aan de dood toen zijn tank tussen Mesen en Wijtschate werd getroffen. Robertson sneuvelde op 4 oktober 1917 bij Zonnebeke, toen hij te voet en zonder acht te slaan op het gevaar, de vier tanks van zijn sectie ten aanval leidde tussen de Meenseweg en Polygon Wood.  Hij kreeg een laatste rustplaats op Oxford Road military cemetery in Wieltje. Voor het CWGC-filmpje over Clement Robertson VC klik op volgende link:

https://youtu.be/6GjleVPKyMw

11-09-2018 om 06:34 geschreven door janhuijbrechts  

Vandaag in Zondag Frontpoëziedag nog eens de klassieker In Flanders Fields. Dit keer in een - ietwat van het gewone stramien afwijkend - concept van de Commonwealth War Graves Commission (CWGC), de beheerder van de militaire begraafplaatsen van het Britse Gemenebest. Klik op onderstaande link:

https://youtu.be/ZLYS7I8NEUw

09-09-2018 om 03:10 geschreven door janhuijbrechts  

Voor de honderd jaar geleden gestorven frontkunstenaar Joe English (zie mijn blog van 31 augustus 2018) werden niet minder dan drie individuele gedenktekens opgericht. Een eerste was de hardstenen gedenkzuil die in 1920 op zijn graf op de BMB van Steenkerke werd geplaatst. Het was een kunstwerk van de hand van Karel Lateur, een broer van de schrijver Stijn Streuvels. Nadat de stoffelijke resten van Joe English tijdens het interbellum waren herbegraven in de crypte van de IJzertoren, belandde dit beeld in de tuin van het IJzerbedevaartsecretariaat aan de IJzerdijk in Kaaskerke waar u het tot op de dag vandaag kan aantreffen. Enkele tientallen meters verder vinden we een tweede English-monument.  Tijdens de IJzerbedevaart van 21 augustus 1931 werden op de hoeken van de IJzertoren vier monumentale beelden van beeldhouwer en oud-strijder Karel Aubroeck  onthuld die de zgn. IJzersymbolen voorstelden. Eén van deze beelden was aan Joe English gewijd. ?Na het opblazen van de IJzeroren in 1946 werden deze beelden gerecupereerd en geïntegreerd in de nieuwe Paxpoort die in 1951 als toegang tot de IJzerbedevaart-site werd gebouwd.  English’ beeld kan u aan de westelijke hoek van de poort vinden

Tenslotte staat er In de naar hem genoemde Joe Englishstraat in Veurne, ongeveer op de plaats waar zich het Vinkemse ‘bijhuis’ van  het militaire hospitaal l’Océan bevond, een monument in de vorm van een heldenhuldekruis. Het was op deze plek dat Joe English bezweek aan een slecht verzorgde blinde darmontsteking. Het werd hier in 1976 geplaatst op initiatief van de Vlaamse Toeristenbond?. Jammer genoeg vermeldt dit monument foutief 13 augustus 1918 als sterfdatum... Een fout waar ik in het verleen al herhaaldelijk op heb gewezen, maar die niemand blijkbaar kan of wil rechtzetten...

07-09-2018 om 07:46 geschreven door janhuijbrechts  

Op zoek naar individuele WO 1-gedenktekens gaan we vandaag naar Frans-Vlaanderen. Halfweg tussen Fromelles en Petillon staat een herdenkingskruis voor kapitein Paul Adrian Kennedy.  Het werd in 1922 door zijn moeder opgericht op de plaats waar hij vermoedelijk werd gedood. Deze compagniecommandant in het 2^e Bataljon van de Rifle Brigade staat officieel als vermist geregistreerd na de mislukte aanval op Aubers Ridge op 9 mei 1915. Paul Kennedy was de derde van vier zonen van de Britse diplomaat Sir John Kennedy. In 1906 had hij, na de militaire academie van Sandhurst, een aanstelling tot officier gekregen. Voor de oorlog had hij onder meer dienst gedaan in Malta, Egypte en India. Hij raakte in september ’14 gewond aan de Aisne maar wees een veilige job als stafofficier in Engeland van de hand. Nadat hij hersteld was, kwam Paul Kennedy op  17 maart 1915 terug aan het front terecht. Twee van zijn drie broers overleefden de Grote Oorlog niet. Archibald was al in augustus 1914 bij Le Cateau gevallen en Patrick sneuvelde in april 1918 bij Villers Brettoneux. Het herdenkingskruis voor kapitein Kennedy huldigt ook drie van zijn mede-officieren die samen met hem waren gesneuveld: de 18-jarige luitenant Talbot Stanhope, de jongste zoon van de graaf van Harrington,  de 19-jarige tweede luitenant Henry Hardinge, jongste zoon van kolonel Henry Charles Lord Hardinge, de eerste baron van Hardinge in Penshurst en de 26-jarige luitenant Eward Leigh. Samen met Kennedy worden ze herdacht op paneel 10 van het Ploegsteert Memorial tot he Missing. Ze waren vier van de eenentwintig officieren van de Rifle Brigade die op 9 mei 1915 slachtoffers werden van de zinloze en compleet mislukte aanval op Aubers Ridge. Een aanval waarbij alleen al deze eenheid bijna 600 man verloor…

04-09-2018 om 06:10 geschreven door janhuijbrechts  

Jammer maar helaas: Morgen geen Zondag Frontpoëziedag. Binnen minder dan een maand verhuizen we naar een nieuwe woning, een paar kilometer verder aan de oever van de Moon-rivoer. Op zich geen probleem, ware het niet dat er nog gigantisch veel moet aan gebeuren en de laatste dagen ben ik sowieso al achter geraakt op mijn behoorlijk strakke schilderschema. Bovendien moet ik volgende week ook nog een border-run naar Cambodja doen , waardoor ik opnieuw een volle dag dreig te verliezen. Hopelijk kunnen de fans van deze rubriek hier begrip voor opbrengen….

01-09-2018 om 15:45 geschreven door janhuijbrechts  

Vandaag precies honderd jaar geleden, op 31 augustus 1918 om 22.30 u., bezweek in het militair hospitaal van Vinkem de 36-jarige Joe English als gevolg van een slecht verzorgde blindedarmontsteking. English had al voor het uitbreken van de oorlog een stevige reputatie als kunstschilder en illustrator opgebouwd. In 1904 en 1907 werd hij tweemaal tweede in de Prijs van Rome, de prestigieuze aanmoedigingsprijs voor jong artistiek talent. In hetzelfde 1907 kreeg hij overigens ook nog de al even belangrijke Godecharleprijs met zijn drieluik ‘De Mensheid op Zoek’.  Het aan deze prijs verbonden bedrag gaf hem het basiskapitaal om zich integraal aan zijn kunst te kunnen wijden.  Op het ogenblik van de Duitse inval werd English gemobiliseerd als soldaat in het 7^e Linieregiment.  Tijdens de aftocht van het leger, in de herfst van 1914, liep hij een ernstige gewrichtsontsteking op en werd hij gehospitaliseerd in Calais. Na zijn herstel werd hij niet langer lichamelijk geschikt voor frontdienst bevonden en op 23 februari 1915 ingedeeld bij de 19^e compagnie des Travailleurs Auxilliaires du Génie (TAG) als kasseilegger. Dankzij de bemiddeling van dokter Frans Daels kwam hij in 1916 in het onder zijn supervisie staande onderzoekscentrum voor  bescherming tegen stikgassen in Veurne terecht. Hier, op zijn kamertje in het klooster, maakte hij op vraag van Daels heel wat illustraties voor het S.K.V.H. en ontwerp hij de bekend en berucht geworden heldenhuldezerk. English stelde zijn talent gul ter beschikking en gaf de Vlaamse agitatie aan en achter het IJzerfront een eigen, duidelijk herkenbare iconografie en beeldtaal die uitermate geschikt bleek voor propagandadoeleinden. Op voorspraak van Marie Belpaire en een paar collega-artiesten, kwam hij uiteindelijk in april 1918 in de Section Artistique de l’Armée de Campagne terecht.

Niet alleen zijn werk leverde een belangrijke bijdrage tot het uitbouwen van een specifieke, Vlaams-nationaal geïnspireerde herinneringscultuur aan de Grote Oorlog. Het huldebetoon dat op 4 september 1920 aan zijn graf op militaire begraafplaats van Steenkerke werd georganiseerd, zou uitgroeien tot de IJzerbedevaarten.   

31-08-2018 om 07:44 geschreven door janhuijbrechts  

Dulhallow A..D.S. Cemetery dankt haar naam het gelijknamige Advanced Dressing Station, een medische post die hier ooit lag en waarvan u hier een foto uit 1918 vindt. Dulhallow A.D.S. dat  ten noorden van Iepet, tussen de Diksmuidseweg en het Kanaal Ieper-IJzer lag, werd vanaf juli 1917 operationeel om de gewonden op te vangen van de Slag om Pilckem Ridge, de openingsfase van het bloedbad dat latere in de geschiedenisboeken als de Derde Slag om Ieper zou bekend staan. Op 31 juli ’17, de eerste dag van deze slag passeerden op deze plek alleen al 96 gewonde officieren en 2.586 gekwetste onderofficieren en manschappen. Deze site bleef vrijwel onafgebroken in gebruik tot aan de wapenstilstand en na de oorlog fungeerde ze als verzamelbegraafplaats voor graven uit de omgeving. Zo werden hier onder meer de gesneuvelden die oorspronkelijk op Malakoff Farm Cemetery in Brielen en Fusilier Wood in Hollebeke lagen, bijgezet. 10 Gesneuvelden van het York & Lancaster Regiment die oorspronkelijk op Malakoff lagen en 29 Britten die in Fusilier Wood  waren begraven maar wiens graven vernietigd werden door artillerievuur worden herdacht in twee hoefijzervormige zerkopstellingen met een centraal geplaatste zandstenen herinneringsblok. Deze blokken, die men op heel wat CWGC-begraafplaatsen kan terugvinden, werden naar verluidt voor het eerst op deze site geplaatst en worden sindsdien Dulhallow Blocks genoemd. Momenteel worden op deze begraafplaats 1.601 doden uit de Eerste en 1 uit de Tweede Wereldoorlog herdacht.  Onder hen zijn ook 54 Duitsers, 2 Fransen en 1 Belgische militair. Een bijzonder groep gesneuvelden kan men terugvinden in vak II, rij F. Hier liggen 41 mannen begraven van het Labour Corps en de Seaforth Highlanders die op 9 januari 1918 in deze  omgeving aan flarden werden geblazen door een Duitse toevalstreffer op een vrachtwagen die was volgepakt met munitie...

30-08-2018 om 03:20 geschreven door janhuijbrechts  

Vandaag even en uitzonderlijk, een persoonlijke, niet WO I-gerelateerde noot. Dat  onze sibbe een boontje voor Zuidoost-Azië heeft is al langer geweten. Het is niet alleen de favoriete vakantiebestemming van de Kids. Ik  heb de meeste landen in de regio bezocht en ben een half jaar geleden naar Thailand geëmigreerd. Ik woon met mijn Lao-Thaise eega in Isaan in het Noordoosten van Thailand, vlakbij de Cambodjaanse grens. Vandaag, kort na de middag, vertrekt mijn oudste dochter als één van de 6 beursstudenten van de Universiteit Antwerpen die in het raam van het vriendschapsverdrag tussen de provincie Antwerpen en Shaanxi een studiebeurs kregen, voor een jaar naar de Volksrepubliek China. Ze gaat een half jaar Chinees studeren aan de prestigieuze Northwestern University in Xi’an -de historische bakermat van China- en daarna een half jaar Engels doceren aan een universiteit in Xianyang. Het spreekt voor zich dat de papserd erg trots is op Hylke en haar niet alleen een vlotte vlucht maar vooral een fijn jaar in het voor ons al lang niet zo Verre Oosten toewenst.        

29-08-2018 om 18:26 geschreven door janhuijbrechts  

Westouter is één van die rustieke pareltjes die samen het Heuvelland vormen.  Op het kerkhof, in de schaduw van de fraaie Sint Eligiuskerk ligt de CWGC-site Westouter Churchyard Military Cemetery. Op zich niets bijzonders ware het niet dat in één graf twee broers begraven liggen. Ook dit kan gebeuren, alhoewel niet vaak. Wat dit graf echter helemaal bijzonder maakt is dat beide broers op dezelfde dag sneuvelen. In graf II A 5 ligt Charles Frederick Robinson, een soldaat in de 594^e M.T. Company van het Royal Army Medical Corps (R.A.M.C.). In hetzelfde graf maar onder een aparte zerk rusten ook de stoffelijke resten van zijn broer James Alfred, een kanonnier in de 12^e Battery van de 35^e Brigade Royal Field Artillery. Beiden sneuvelden op zondag 16 september 1917. Mogelijk overleden ze in één van de Casualty Clearing Stations die in en rond Westouter waren ingericht om de talloze gewonden van de Derde Slag om Ieper op te vangen.... De Londense familie Robinson betaalde een hoge prijs tijdens de Great War. Hun broer William Charles, een soldaat in het 7^e Bat. Duke of Cornwall’s Light Infantry was al op 24 augustus 1916 aan de Somme gesneuveld. Hij werd begraven op London Cemetery & Extension in Longueval.

28-08-2018 om 09:43 geschreven door janhuijbrechts  

Morgen, 29 augustis,  om  10.00 u. wordt aan het Amerikaanse monument aan de Kemmelstraat in Kemmel herdacht dat precies een eeuw geleden de Amerikaanse troepen voor het eerst in actie kwamen in Vlaanderen.  In het kader van de voorbereidingen op het grote geallieerde najaarsoffensief ,  kwamen in de periode tussen 18 augustus en 4 september 1918  tussen Vierstraat en de Komense Vaart  de 27^e en 30^e U.S. Infantry Divisions in actie om de laatste  Duitse troepen uit het gebied rond de keihard bevochten Kemmelberg te verdrijven.  

De zwart/wit-foto dateert van kort na 1929 toen de monumentale gedenksteen in witte natuursteen, naar een ontwerp van George Howe, een beeldhouwer uit Philadelphia, door de American Battle Monuments Commission was geplaatst.  Het  monument herdenkt de bijna 1.300 slachtoffers van de 27^e (Orion) Division en de 800 slachtoffers van de 30^e (Old  Hickory) Division die hun vuurdoop ten zuiden van Ieper  niet zonder kleerscheuren doorstonden….

28-08-2018 om 07:32 geschreven door janhuijbrechts  

Vandaag vindt, voor de 17e keer alweer, in Steenstrate in de schaduw van het Van Raemdonckmonument, de IJzerwake plaats. ‘Volk word staat !’, het motto van deze editie werd ontleend aan een gedicht dat Anton Van Wilderode in 1984 voor de IJzerbedevaart schreef en toen op muziek werd gezet door de Vaganten. Graag breng ik het vandaag in de rubriek ‘Zondag Frontpoëziedag’

VOLK WORD STAAT

Volk, word staat, word Vlaamse staat / doe de kansen keren, / weer wie u met slechte raad / om de wille van de baat / averechts regeren, / Zoveel slechte heren !

Volk word staat, word Vlaamse staat / dop uw eigen bonen, / vecht zolang uw hart nog slaat / tot het vaderland bestaat / waarin straks uw zonen / beter zullen wonen !

Volk word staat ! De oude eis / nu in de felle gebiedende wijs ! / Eindelijk, eindigt eindigt de tijd / van uw beschamende horigheid. / Eindelijk neemt gij het lot van uw land / stevig in eigen hand !

Vol, word staat, word Vlaamse staat / om als volk te leven. / Nacht die naar zijn morgen gaat, / morgenlicht en dageraad, / dag die onbeschreven / ons wordt toegegeven !

26-08-2018 om 08:08 geschreven door janhuijbrechts  

23-08-2018 om 01:13 geschreven door janhuijbrechts