Na een urenlange intensieve artilleriebeschieting, uit meer dan 1.100 vuurmonden van Belgische, Franse en Britse origine werd er over de eerste Duitse linie een rollend sper­vuur gelegd dat met een snelheid van 100 meter per 3 minuten vooruit moest schuiven tot aan de met bunkers bezaaide ‘Preus­sen Stellung’ waar het een kwartier lang op zou losbeuken, om daarna met een snelheid van 100 meter per 5 minuten vooruit te rollen tot de al even beruchte ‘Bayernli­nie’.

Vanaf het ogen­blik dat deze helse vuurwals losbarstte, spron­gen om 5.30 u. de Belgische troepen uit de loopgraven die ze vier lange jaren hadden verdedigd. Eindelijk gingen weer op weg naar huis. Over een kilometerlang front, van de over­stroomde Blankaart tot het Ieper­se, gingen de aan­vals­groe­pen over tot de bevrij­dende laatste stormloop. Ondanks het gebrek aan coördinatie, het hoge ver­liesper­centa­ge, de bittere tegen­stand en het rotslechte weer slaagden de Belgische troepen er in de eerste dag tussen de drie tot acht kilometer terreinwinst te boe­ken. Hier­bij werd onder meer het zwaar omstreden gebied rond Passendale heroverd door de karabiniers. Ruim vierduizend krijgsge­van­genen en tientallen stukken geschut vielen in Belgische han­den, zij het vaak tegen een hoge tol aan mensen­levens. Zo was de  III^e Legerdivisie blijven steken voor de fel verde­digde ‘Waldrie­gel’ en leed de VII^e Legerdivisie grote ver­liezen bij de moordende gevechten in het zwaarver­sterkte bos van Hout­hulst.

Meer naar het zuiden waren hadden ook de Britten hun opmars ingezet aan weerszijden van de Meenseweg. Op het einde van de dag stonden de mannen van Plumer vlakbij de plaats waar de tragedie rond Ieper in oktober 1914 was begon­nen.

Omdat er intussen ook reeds een bres was geslagen in de hoofdver­dedi­gingslinie in Noord-Frankrijk, besefte het Duitse opperbe­vel dat de oorlog in feite verloren was. Generaal Ludendorff vertrouwde stafchef von Hinden­burg die dag dan ook toe dat Duits­land zonder uitstel om een wapen­stilstand moest verzoe­ken. Dit belette echter niet dat er nog wekenlang ver­bitterd zou worden gevochten.