Vandaag precies honderd jaar geleden, op 31 augustus 1918 om 22.30 u., bezweek in het militair hospitaal van Vinkem de 36-jarige Joe English als gevolg van een slecht verzorgde blindedarmontsteking. English had al voor het uitbreken van de oorlog een stevige reputatie als kunstschilder en illustrator opgebouwd. In 1904 en 1907 werd hij tweemaal tweede in de Prijs van Rome, de prestigieuze aanmoedigingsprijs voor jong artistiek talent. In hetzelfde 1907 kreeg hij overigens ook nog de al even belangrijke Godecharleprijs met zijn drieluik ‘De Mensheid op Zoek’.  Het aan deze prijs verbonden bedrag gaf hem het basiskapitaal om zich integraal aan zijn kunst te kunnen wijden.  Op het ogenblik van de Duitse inval werd English gemobiliseerd als soldaat in het 7^e Linieregiment.  Tijdens de aftocht van het leger, in de herfst van 1914, liep hij een ernstige gewrichtsontsteking op en werd hij gehospitaliseerd in Calais. Na zijn herstel werd hij niet langer lichamelijk geschikt voor frontdienst bevonden en op 23 februari 1915 ingedeeld bij de 19^e compagnie des Travailleurs Auxilliaires du Génie (TAG) als kasseilegger. Dankzij de bemiddeling van dokter Frans Daels kwam hij in 1916 in het onder zijn supervisie staande onderzoekscentrum voor  bescherming tegen stikgassen in Veurne terecht. Hier, op zijn kamertje in het klooster, maakte hij op vraag van Daels heel wat illustraties voor het S.K.V.H. en ontwerp hij de bekend en berucht geworden heldenhuldezerk. English stelde zijn talent gul ter beschikking en gaf de Vlaamse agitatie aan en achter het IJzerfront een eigen, duidelijk herkenbare iconografie en beeldtaal die uitermate geschikt bleek voor propagandadoeleinden. Op voorspraak van Marie Belpaire en een paar collega-artiesten, kwam hij uiteindelijk in april 1918 in de Section Artistique de l’Armée de Campagne terecht.

Niet alleen zijn werk leverde een belangrijke bijdrage tot het uitbouwen van een specifieke, Vlaams-nationaal geïnspireerde herinneringscultuur aan de Grote Oorlog. Het huldebetoon dat op 4 september 1920 aan zijn graf op militaire begraafplaats van Steenkerke werd georganiseerd, zou uitgroeien tot de IJzerbedevaarten.