Mijn nieuwste boek (Uit het schuim van de zee, 2011) behandelt de hele Griekse mythologie in 136 verhalen (408 pag.) en 18 originele tekeningen. Het is nu reeds aan zijn derde druk toe. Het boek is te bestellen via mail (kvansteenbrugge@gmail.com). Betaling na ontvangst (18,95 euro). Bij bestellingen vóór 1 mei dienen geen verzendkosten betaald te worden.
FLAUW EN PUBERAAL, MAAR GOED BEDOELD: dit soort verhaaltjes vindt u bij de vleet ('n 200-tal) op www.bloggen.be/kris .......... PICTAIKU'S (de allernieuwste kunstvorm) vindt u op www.bloggen.be/pictaiku
05-07-2024
De deur dichtdoen
Ik meen te mogen zeggen, misschien met een zweem van overdrijving, dat de rillingen mij over de rug lopen, wanneer ik een (sport)journalist hoor beweren dat een renner een wedstrijd in de spurt gewonnen heeft dank zij een slim maneuver: op een reglementaire manier "de deur dichtgedaan". Dat "deur dichtdoen" is niets anders dan de tegenstander de pas afsnijden. Of dat zo slim is? Kleuters doen het als ze een loopkoersje houden en dat moet hun afgeleerd worden. Als het gebeurt in een wielerkoers waar gesprint wordt tegen zeventig tot tachtig kilometer per uur kan dat "deur dichtdoen" fatale gevolgen hebben. Vrijwillige doodslag? Of onvrijwillig: een onbewust afwijken van de rechte lijn, een onbedwingbare drang om te winnen ten koste van alles? Men kan zich terecht afvragen welke reglementmaker het in zijn hoofd krijgt om het "deur dichtdoen" onder bepaalde voorwaarden als slim en reglemenair te beschouwen, terwijl er geen ander doel is dan de tegenstander te hinderen. Wat er ook van zij: het maneuver dient streng bestraft te worden, het weze dan nog onopzettelijk of instinctief. En de pleger kan maar best een tijdje geschorst worden, gedurende hetwelk hij scholing dient te volgen, waarbij hem geleerd wordt hoe hij dient te sprinten zonder van zijn lijn af te wijken, dat de kortste weg naar de aankomstlijn de réchte weg is, dat men fair play moet inbouwen in de sport en het leven van zijn tegenstander niet in gevaar mag brengen? En lukt het niet om van die instincten, die slechte gewoonten af te komen... dan maar herscholen naar een ander beroep!
In mijn weekendkrant lees ik dat sommige chirurgen, voornamelijk beoefenaars van de estetische chirurgie, aan de patiënt een aanzienlijke som geld - in 't zwart - vragen, vooraleer zij bereid zijn de operatie uit te voeren. Deze verwerpelijke praktijk is "van alle tijden" en het is niet eens de smerigste waarmee ik tal van geldhongerige collega's heb weten uitpakken tijdens mijn lange doktersloopbaan. Ooit heeft iemand die beslagen is in alles wat met "financiën" te maken heeft mij toevertrouwd: "had ik over uw diploma's beschikt, ik had er zeker tien keer méér uit gehaald".
Uit mijn memoires "O jerum jerum jerum..." anno 2006 ...
Ik had de meest verfijnde technieken van de esthetische neuschirurgie onder de knie en de microscopische oorchirurgie kende zo goed als geen geheimen voor mij. Toch had ik de eerste jaren in Kortrijk nauwelijks patiënten. Na een jaar of drie lag mijn hele technische bagage in duigen. In dertig jaar praktijk als keel-neus-oorarts heb ik minder esthetische neusoperaties en functionele ooroperaties verricht dan in mijn laatste jaar als assistent aan het universitair ziekenhuis in Rotterdam, waar ik mijn opleiding had gekregen.
In 't midden van de jaren tachtig - ik had toen een voordracht gegeven over neuschirurgie - kreeg ik op korte tijd een tiental patiënten voor uitwendige neuscorrectie: haviksneuzen, te lange neuzen, scheve neuzen… Allemaal goed geslaagd, allemaal tevreden klanten. Ik kon het dus tóch nog. Ik heb voor al die operaties het officieel tarief aangerekend, rond de achtduizend frank. Daar gingen tweeduizend frank onkosten af voor het ziekenhuis en van het overblijvend bedrag palmde mijn "dienstchef" Vanzwam nog eens de helft in. Na aftrek van belastingen bracht die hele operatie mij vijftienhonderd frank op: drie uur supergespecialiseerde chirurgie plus de nazorg. Die vijftienhonderd frank was goed voor één beurt bij een dameskapper en dan mocht het niet eens de duurste van de stad zijn.
Na die korte opflakkering werd het weer stil rond de estetische neuschirurgie. Er was toen een jonge dame uit mijn kennissenkring, een halve filmster, die bij mij inlichtingen inwon omtrent het verkleinen van haar neus. Toen ze hoorde hoeveel ik voor zo'n operatie aanrekende, begon ze er waarschijnlijk serieus aan te twijfelen of ik het wel goed kón. Ze heeft haar neus dan maar laten opereren in een andere stad door een plastisch chirurg "met naam". De ingreep kostte haar vierhonderdvijftigduizend frank. In 't zwart! De peulschil die ze aan mij zou betaald hebben, zou ze dan nog integraal teruggetrokken hebben van het ziekenfonds. Die Antwerpse chirurg verdiende zijn centjes in ieder geval nogal vlot, als je dat vergelijkt met mijn povere vijftienhonderd frank… En het resultaat vond ik dan nog niet eens zo denderend: ík had het ongetwijfeld beter gedaan.
Of ik dan zo eerlijk was, aangezien ik nooit iets in 't zwart vroeg? Ik dúrfde niet!
Eind juni? We zitten al volop in de zomer. En omdat koning voetbal, in onze contreien, geacht wordt zijn kroon in de zomermaanden af te leggen om ademruimte te geven aan al die andere sporten, zou men misschien niet verwachten dat de media al wekenlang bulken van het voetbal"nieuws". En toch... Voetbal op alle TV-zenders, vaak dezelfde wedstrijd op verschillende zenders tegelijk, en na de wedstrijd het eindeloos gepalaver door een panel van specialisten over hoe goed en vooral hoe slecht er gespeeld werd door alle ploegen en in 't bijzonder door onze eigen Belgische ploeg. 't Is het Europees Kampioenschap! Ook de kranten doen een ferme duit in de zak met hun dagelijkse bijdrage over voetbal. Mijn krant wijdt er dagelijks zo'n twintig pagina's aan: reportages, commentaar, interviews en de rest opgevuld met foto's, want de twintig pagina's moeten vol, ook als er de dag ervoor een rustdag is ingelast. Zo stonden er enkele dagen geleden op één en dezelfde dag drie paginagrote foto's van Lukaku (voor de oningewijden: Lukaku is één van de hoogst gekwalificeerde spelers van de Belgische ploeg) en vandaag staat er zelfs een foto van diezelfde Lukaku, uitgesmeerd over twéé pagina's. En het allermooiste van het verhaal: Lukaku speelt slécht, als we mogen afgaan op de reactie van de supporters ter plaatse die hem en de hele ploeg uitjouwen. Maar ook de specialisten, de "kenners" zijn het erover eens dat het spel van de Belgen en ook van de meeste andere ploegen ondermaats is. Dan zou men denken: de mensen zullen het voetbal de rug toekeren als dat zo blijft doorgaan, we worden weldra niet langer iedere dag die vreselijke berg voetbal in de maag gesplitst. Maar nee hoor: er moet nu uitgezocht worden wat de oorzaak is van dat ondermaats spel en daarover kan nog weken- zoniet maandenlang doorgeboomd worden, over twintig pagina's, desnoods aangevuld met foto's van... Lukaku.
Juni is een themamaand, met speciale aandacht voor acceptatie en emancipatie van mensen van de LGBTQIA+ gemeenschap. Tenzij gij, beste lezer, geboren zijt vóór, tijdens of kort na de tweede wereldoorlog, zal de term LGBTQIA u niet als latijn in de oren klinken. Het kleinste kind is er immers mee vertrouwd: vanaf het eerste leerjaar wordt die kennis hun op school bijgebracht. Dat is meteen de reden waarom ik er hier niet over ga uitweiden. Voor die onwetende tachtig-plussers hoef ik het alleszins niet te doen: wie maalt er nu om tachtig-plussers?
De maand juni wordt gekenmerkt door tal van pride parades. Het zijn uitbundige carnavaleske optochten waarbij de mensen uiting geven aan hun tevredenheid betreffende hun vrijheid in de beleving van hun sexualiteit. Men zou deze parades kunnen vergelijken met de 1 mei-optochten van de arbeidende klasse die daarmee uiting geven aan hun blijdschap met de reeds lang verworven rechten. Wij, tachtig-plussers, durven die pride parades wel eens smalend afdoen als opdringerig en provocerend. Maar ach, laten wij dit alles met de mantel der liefde bedekken.
Sta mij toe dat ik het nu even heb over de + , waarmee alle andere sexuele oriëntaties en genderidentiteiten dan degene die vallen onder LGBTQIA, bedoeld worden. Ik had de term parafilieën willen gebruiken, maar dat zou wel eens té dicriminerend kunnen klinken uit de mond van een tachtig-plusser. Ik stelde onlangs de vraag aan een achternichtje van mij, die al in het zesde leerjaar zit(!) of zij mij een paar van die parafilieën (oei! nu zeg ik het tóch) kon opnoemen. Ze kende er niet één... Daarom neem ik nu de gelegenheid te baat om hier enkele sexuele voorkeuren op te noemen, die vallen onder de + :
- pedofilie: voor kinderen;
- senofilie: voor oude mensen;
- necrofilie: voor lijken;
- zoöfilie: voor dieren;
- heterofilie: voor personen van het "ander geslacht" (cf. het ouderwets man/vrouw begrip);
... waarmee ik geen aanspraak maak op volledigheid, maar laten wij het een basispaket noemen voor het lager onderwijs.
De laatste 75 jaar is de wereldbevolking met 400 % gestegen: van twee naar acht miljard. Aan dat tempo zullen er in 't jaar 2100 tweeëndertig miljard mensen zijn op aarde. En dat ondanks het feit dat de natuur op allerhande manieren haar best doet om die bevolkingstoename af te remmen:
1/ EPIDEMIEËN: Covid19 heeft niet veel bijgedragen. De mens is de pandemie te slim af geweest zouden we kunnen zeggen. Maar wees gerust, de natuur heeft nog wel meer virussen in petto...
2/ OORLOGEN: Zolang de bevolking blijft aangroeien en de mensen steeds maar dichter op elkaars lip gaan zitten zullen ze elkaar blijven uitmoorden. De vele duizenden doden in Oekraïne, Israël, Afrika... blijken slechts een druppel op een hete plaat te zijn: er zullen nucleaire wapens aan te pas moeten komen.
3/ HONGERSNOOD: In de voedselarme gebieden - vooral in Afrika - waar anticonceptie aangerekend wordt als een zwaardere misdaad (= zonde) dan de moord, zijnde de hongerdood, op zovele honderdduizenden, blijkt de bevolking desondanks nog het snelst aan te groeien. En dat ofschoon velen hun land ontvluchten naar "rijkere" streken, alwaar zij ook daar zorgen voor een sterke aanwas van de bevolkingscijfers.
4/ NATUURRAMPEN: Aard- en zeebevingen, vulkaanuitbarstingen, overstromingen... kunnen voorlopig (!) het verschil niet maken.
De wereldbevolking zal dus nog stijgen, zonder evenwel ooit de tweeëndertig miljoen te bereiken, met als gevolg een onvermijdelijke stijging van de hoeveelheid koolzuurgas (hét broeikasgas) waardoor de temperatuur op aarde gaat stijgen en het ijs op de polen gaat wegsmelten. Er komt een beetje natuur- en scheikunde aan te pas om dit te begrijpen, maar dat daardoor het zeeniveau gaat stijgen zult gij, waarde lezer, wellicht kunnen aanvaarden... en dat ons of wie na ons komen een akelige verdrinkingsdood te wachten staat. Het tijdperk is aangebroken waarop het héél slecht zal beginnen gaan met de wereld, volkomen in de lijn van hetgeen de Britse econoom en demograaf Thomas Malthus (1766-1834) voorspeld heeft, tenzij er een strenge beperking van de voortplanting toegepast wordt. Dit laatste is jammer genoeg onmogelijk en wel om de volgende redenen:
1° niemand is geneigd tot het nemen van maatregelen waarvan het effect zich pas na tierntallen jaren zal manifesteren;
2° geen enkele natie of godsdienst... is bereid maatregelen op te leggen waardoor hun ledenaantal zal verminderen.
Begrijpt gij nu, lieve lezer, waarom ik u al een paar keer, bij het begin van 't jaar, geen gelukkig nieuwjaar meer durf te wensen?
Mijn nieuwste boek (Uit het schuim van de zee, 2011) behandelt de hele Griekse mythologie in 136 verhalen (408 pag.) en 18 originele tekeningen. Het is nu reeds aan zijn derde druk toe. Het boek is te bestellen via mail (kvansteenbrugge@gmail.com). Betaling na ontvangst (18,95 euro). Bij bestellingen vóór 1 mei dienen geen verzendkosten betaald te worden.
