Dat de doorsnee-man om de zeven seconden aan seks denkt en om de vier seconden aan voetbal, kan er bij mij niet in. Zeker wat voetbal betreft. Ikzelf denk hooguit een paar keer per dag aan voetbal en dan is het meestal nog enkel om mij eraan te ergeren dat zowat één derde van mijn krant iedere dag aan voetbal gewijd is. Met seks zit dat wel enigszins anders. Maar om de zeven seconden!... En hoelang wordt dan telkens aan seks gedacht? Drie seconden? Dat zou dan betekenen dat de gedachten van een normale man zo’n vijfduizend keer per dag afdwalen in de richting van… seks. In mijn geval is dat op zijn minst honderd keer minder. Ben ik niet normaal, niet gemiddeld, niet doorsnee? ’t Is mogelijk dat het met mijn leeftijd te maken heeft, dat het verminderd is met de jaren, maar toch, vijfduizend keer per dag heb ik nooit gehaald. Ja, vroeger welde de gedachte aan seks nogal eens spontaan op. Nu gebeurt dat nog zelden zonder de aanwezigheid van een externe uitlokkende factor. Al hoeft het nu niet direct Tanja Dexters te zijn die in Eva’s kostuum mijn slaapkamer  komt binnengewandeld. Enkele dagen geleden was het de sensuele stem van ene Brenda die een en ander bij mij opriep. Aan de telefoon… Ze belde mij op met de vraag of Test Aankoop mij bekend was. Ja zeker, ik ben er zelfs nog op geabonneerd geweest, lang geleden weliswaar. Of ik iets voelde voor een hernieuwde kennismaking: voor de prijs van amper twee euro voor twee maanden Test Aankoop. Ik zei dat ik voor twee maanden  Test Aankoop wel twee euro overhad, maar dat de kans klein was dat ik daarna een abonnement zou nemen. Ze zei dat het in feite niet om een abonnement ging maar om een lidmaatschap dat recht geeft op regelmatige toezending van een paar tijdschriften, adviezen, rechtsbijstand en nog meer. Een proefperiode van twee maanden verplichtte overigens tot niets. Ik hoefde enkel nú het nummer van mijn bankrekening te geven en de twee euro zouden dan wel van mijn rekening afgeschreven worden. Via domiciliëring. Poepgemakkelijk toch?... Ik sputterde een beetje tegen: was het niet Test Aankoop die mensen afraadt hun rekeningnummer door te geven aan wildvreemden? Brenda bezwoer mij met haar lieve doodeerlijke stem dat ze geen bedriegster was en ik voelde mij een beetje beschaamd. Weet je wat, zei ik, geef mij jóuw rekeningnummer en ik stort daarop vandaag nog de twee euro voor het kennismakingspakket. Zo werkt het helaas niet, zei ze. Ik heb dan maar voorgesteld een cursiefje over haar te schrijven, op mijn blog. En ik heb haar mijn blog-adres gegeven. Het staat haar vrij hierop te reageren. Misschien kunnen we dan toch nog zaken doen. Als ze mij haar e-mailadres en haar bankrekeningnummer geeft…

En waarom die seks-gedachte nu zo sterk naar boven kwam? Ik heb in mijn leven ooit één Brenda gekend. Ze was Engelse. Met haar achternaam heette ze Boyle. Ze woonde in Hastings en ze werkte bij de politie (zie foto). Ik ontmoette haar één keer in ’t jaar, telkens op de laatste zaterdag van augustus, ter gelegenheid van de stratenloop “Dwars door Grijsloke”. Twintig jaar lang. Nooit een vrouw gekend die zo warm, zo hartelijk was als Brenda Boyle. De vurigheid waarmee ze mij bij dat jaarlijks weerzien telkens omhelsde!... het bleef dagen lang nazinderen. Ze was een doorbijter, ze liep ieder jaar de langste afstand, de twintig kilometer. Vorig jaar was ze er nog. Dit jaar niet meer. Rond de jaarwisseling overleden. Aan een kwaadaardige ziekte… 

  Brenda Boyle, augustus 2012. 

12-12-2015 om 00:00 geschreven door kris vansteenbrugge  

Mensen die niet geïnteresseerd zijn in muziek en voetbal zijn serieus gestoord en hebben dringend psychiatrische therapie nodig. Dat is tenminste wat Ben Crabbé, quizmaster en drummer, ervan denkt. Tot mijn scha en schande moet ik bekennen dat ik tot dat soort mensen behoor. En wat de zaak ongetwijfeld nog erger maakt: ik vind van mijzelf dat ik geestelijk volkomen normaal ben. Geen greintje ziekteinzicht dus. Alhoewel… Niets is zwart-wit. Een vrolijk meezingertje kan ik wel eens smaken: eentje uit de oude doos, een folksong of een studentenlied. En ik heb niets tégen voetbal. Ik ben zelfs geabonneerd op een krant die zijn abonnees dagelijks vele pagina’s voetbal in de maag splitst. Mijn vriend Firmin heeft daar veel minder last van: hij is geabonneerd op een kwaliteitskrant die niet meer dan een gewone portie voetbal brengt, maar daarentegen bol staat van de “opiniestukken”. En opiniestukken, da’s ook niet helemaal mijn ding, vanwege te vermoeiend. En ik durf wedden dat zijn krant niet eens vermeld heeft dat Depoitre de Gentse voetbalploeg zal verlaten. In mijn krant van gisteren dinsdag 8 december stond het geblokletterd op pagina 23: “DEPOITRE wil niet bijtekenen bij Gent”. De reden: ze willen hem in Gent niet méér betalen dan achthonderdduizend euro in ’t jaar. En elders kan Depoitre ongetwijfeld véél meer verdienen, in ’t buitenland allicht. En aangezien Firmin al evenmin als ikzelf een voetbalfan is, zou u, beste lezer, kunnen denken: ’t zal Firmin worst wezen dat Depoitre vertrekt naar Barcelona, München of Milaan. En dáár ben ik nu nog niet zo zeker van, want wat u niet weet…

Firmin is lid van de bejaardenvereniging van ons dorp en daar doen ze één keer in de week een uurtje gymnastiek met een drink achteraf. Kwestie van fit te blijven. En wat wil het geval? Sedert enkele weken hebben ze daar een nieuwe turnlerares: niemand minder dan dé vriendin van Depoitre. Ze heet Shana en ik hoef zeker niet te vertellen dat ze jong is en bloedmooi. Ten bewijze de tientallen foto’s die van haar te vinden zijn op ’t internet. En of ze ook lief is en attent? Oordeel zelf… Een paar weken geleden is Firmin naar de kapper geweest en dat is aan Shana niet onopgemerkt voorbijgegaan en ze heeft er hem een complimentje over gemaakt. Hij loopt nu al de hele tijd op een wolkje. Men zou het voor minder… Ik zal hem alvast niet vertellen dat zijn nieuwe turnlerares hoogstwaarschijnlijk weldra naar ’t buitenland zal vertrekken. Ik wil niet de bode van het slechte nieuws zijn en ik ben blij dat zijn krant dat soort nieuws niet brengt. Firmin heeft mij zopas, terwijl ik deze regels schrijf, een bezoek gebracht: hij straalt. 

09-12-2015 om 00:00 geschreven door kris vansteenbrugge