Mijn nieuwste boek (Uit het schuim van de zee, 2011) behandelt de hele Griekse mythologie in 136 verhalen (408 pag.) en 18 originele tekeningen. Het is nu reeds aan zijn derde druk toe. Het boek is te bestellen via mail (kvansteenbrugge@gmail.com). Betaling na ontvangst (18,95 euro). Bij bestellingen vóór 1 mei dienen geen verzendkosten betaald te worden.
FLAUW EN PUBERAAL, MAAR GOED BEDOELD: dit soort verhaaltjes vindt u bij de vleet ('n 200-tal) op www.bloggen.be/kris .......... PICTAIKU'S (de allernieuwste kunstvorm) vindt u op www.bloggen.be/pictaiku
27-03-2009
De roste muis.
De roste muis(een gedicht waarin verteld wordt hoe een jonge knaap zijn zinnen verloor en hoe een restaurant in Waterland-Oudeman zijn naam kreeg; cf. het verhaal Meetjesland d.d. 23.2.2009 opwww.bloggen.be/pierpont)
Nog steeds ben ik niet helemaal bekomen van die Hollandse kritiek op mijn cursiefjes flauw en puberaal of ik krijg een compliment aan de toog van café De lustige Boer. Een wielertoerist in licht beschonken toestand vertelt mij een licht beschonken mens huichelt niet dat hij mijn cursiefjes wél leuk vindt. Leuk was nu wel niet de gebruikte term in Vlaanderen gebruiken alleen kinderen die term maar dààr kwam het toch op neer. En zo ziet u maar, dat er over smaken en kleuren niet te redetwisten valt. Dat wisten de Latijnen al: de gustibus et coloribus non disputandum est! Tussen haakjes: is het niet fijn, beste lezer, dat we zo onder elkaar enkele woordjes latijn kunnen uitwisselen?
Maar t zal dus wel kloppen, van die wisselende smaken en zo. De ene lust dít en de andere lust dát. En het is dus niet écht abnormaal dat iemand er een afwijkende smaak op nahoudt, op een of ander gebied. Al neemt het bij mij wel eens zorgwekkende afmetingen aan
Neem nu die keer dat ik bier dronk bij raclette. Voor een goed begrip: ik lust geen raclette, maar die keer stond er niets anders op het menu. Toen ik om een biertje vroeg, dacht iedereen dat ik een grapje maakte. Bij raclette hoor je namelijk wijn te drinken. Bij familiebijeenkomsten durft men dat verhaal, van toen ik bier dronk bij raclette, nog wel eens uit de kast halen, vijfendertig jaar na datum. Dat ik geen wijn lust weten mijn kennissen ondertussen wel. Ze vinden het ongewoon, maar echt om te gieren vinden ze pas, dat áls er één wijntje is dat ik wél lust, het de naam draagt van liebfraumilch.
Op gastronomisch gebied kan ik al even ridicuul uit de hoek komen. Wie neemt mij au sérieux als ik een friet-stoverij met een pintje bier, bij Njora aan de Sint-Kwintensberg te Gent, verkies boven om t even welk meergangenmenu in t Hof van Cleve of bij de Karmeliet, waar je wijn hoort te drinken of water voor het geval dat je wijn-impotent bent ? Als je het erg vriendelijk vraagt serveren ze ook bier, maar toch: ik prefereer de frieten van Njora. Niet normaal als u het mij vraagt.
En dan, mijn smaak op literair gebied! Om wanhopig van te worden!... Terwijl iedereen toch weet dat Het verdriet van België en Herman Brusselmans, respectievelijk het grootste literair werk en de grootste auteur zijn, die ons land ooit heeft voortgebracht, blijf ik zweren bij neem mij niet kwalijk Stijn Streuvels. En dat er de laatste jaren van onze hedendaagse schrijvers geen één is die mij zo zeer heeft kunnen boeien als Gaston Durnez, met zijn vorig jaar verschenen boek Vroeger waren wij veel jonger: moet ik mij daar voor schamen, of mogen we dat op rekening schrijven van de gustibus ? Gaston is dit jaar éénentachtig! En nu, beste lezer, volgt hier een uittreksel uit dat boek van Gaston. Wie weet vindt u het zelf niet eens zo slecht.
. In het eerste studiejaar kreeg ik van hem (meester Lowie) mijn eerste idee van de hel. Op een winterse dag stookte hij de kachel in het midden van het klaslokaal roodgloeiend. Hij ging er op enkele meters afstand voor staan, met een groot wit papier in de hand. Op een tafeltje naast zich plaatste hij een inktpot. Kijk, zei meester Lowie, kijk goed wat er gebeurt als wij een zonde doen! Hij hield het papier in zijn linkerhand recht voor zich uit. Dat is onze ziel! verklaarde hij. Toen stak hij met de rechterhand een schrijfpen in de inkt en wierp met een brede zwaai een zwarte vlek op de witte ziel. Dat is t gevolg van de zonde! riep hij. Het was een zeer decoratieve vlek. En wat gebeurt er als wij opnieuw een zonde doen? Wij hadden er al een vermoeden van. Dan komt er weer een vlek op onze ziel antwoordde de slimste onder ons. Zeer juist! zei meester Lowie. Hij doopte de pen opnieuw in de inktpot en mikte een tweede zwarte vlek op het papier. En als wij volharden in de boosheid en wij begaan ten derden male een zonde?... De pen zwaaide weer een klad inkt door de lucht en zij miste haar doel niet.
Wij kregen smaak in het zondige bedrijf. De ene vlek na de andere vloog naar de ziel, die tijdig werd omgedraaid, zodat zij spoedig aan beide zijden zo zwart zag als de nacht. En wat gebeurt er als ons blad helemaal is besmeurd? Dan gaan wij naar de hel! riep mijn buurjongen vol afschuw. Juist! zei de meester. Met één sprong stond hij voor de kachel, trok haar bovendeurtje open met een haak en gooide als een grijnzende satan onze ziel in de uitslaande vlammen.
Mijn nieuwste boek (Uit het schuim van de zee, 2011) behandelt de hele Griekse mythologie in 136 verhalen (408 pag.) en 18 originele tekeningen. Het is nu reeds aan zijn derde druk toe. Het boek is te bestellen via mail (kvansteenbrugge@gmail.com). Betaling na ontvangst (18,95 euro). Bij bestellingen vóór 1 mei dienen geen verzendkosten betaald te worden.
