Bent u een vestimentarist, een hedonist of doodgewoon een fatalist? Ik zal welwillend die vraag beantwoorden, beste lezer, als u mij zegt wat er door u heen gaat als ik u het woord “bermuda” voor de voeten gooi. Met andere woorden, zeg mij wat u denkt en ik zeg u wie u bent. U bént niet alleen omdát u denkt, u bent ook wát u denkt.

Bermuda’s, ik heb er twee of drie. Korte broeken, tot aan de knie. Men houdt ervan of men houdt er niet van. Of men staat er nogal onverschillig tegenover. Vroeger vond ik ze ronduit lelijk, maar met de jaren ben ik wat bijgedraaid.

Bermuda is een eiland (in feite een eilandengroep) in de Atlantische Oceaan, verscheidene honderden kilometer ten Oosten van Florida. Een zonnig paradijs voor de beter bedeelden onder ons. De Bermudianen zelf zijn doorgaans welgesteld, hetgeen ongetwijfeld te maken heeft met de bloeiende “financiële bedrijvigheid” op het eiland…

Ik hou het bij de Bermudadriehoek. Een gelijkzijdige driehoek in de oceaan, ter grootte van wel een miljoen vierkante kilometer. Eén van de hoekpunten is het Bermuda-eiland, een ander is gelegen aan de oostkust van Florida (laten we zeggen Miami Beach), en het derde is Puerto Rico, een eiland in de Caribische Zee, ten oosten van de Dominicaanse republiek. De zijden van deze reusachtige gelijkzijdige driehoek zijn grofweg geschat zo’n 1500 kilometer lang. In de driehoek krioelt het van zeemonsters, ufo’s, buitenaardse wezens met bovennatuurlijke krachten en meer van dat fraais. Hoe anders moet men de talloze verdwijningen verklaren van schepen en vliegtuigen die zich in dat gebied hebben voorgedaan? Of heeft het te maken met de wonderbare eigenschappen van de Bermudadriehoek, zeg maar de driehoek in ’t algemeen en de gelijkzijdige in ’t bijzonder?

Om die driehoek is het mij te doen, natuurlijk. Meer bepaald: de gelijkzijdige. Sta mij toe, beste lezer, dat ik u vooraf een veeg uit de pan geef. En dat geldt natuurlijk ook voor die zes andere lezers en die paardenkop. Ik ben smartelijk ontgoocheld omdat niemand een antwoord ingezonden heeft op mijn vraag van 7 april, de vraag over de rechthoekige driehoek en de maantjes. Kúnt u het niet, of wílt u het niet, of dúrft u het niet, of vindt u het allemaal onzin?  Hoe u het ook uitlegt, niets voor mij om er vrolijk van te worden. Om een te grote stormloop te vermijden had ik  opzettelijk verzwegen dat er onder de juiste antwoorden een reis naar de Bermuda-eilanden zou verloot worden. Het was daarenboven mijn bedoeling iemand te belonen die niet op gewin uit was, maar die het als een hele eer zou ervaren om met zijn naam op mijn blog te prijken. De kans op een Bermuda-reis is nu vanzelfsprekend verkeken. En vergeet nu maar even de rechthoekige driehoek en de maantjes…

De gelijkzijdige driehoek behoort, samen met de rechthoekige en de cirkel, tot de meest fascinerende figuren uit de vlakke meetkunde. Ik laat u alvast zien hoe u in een wip een gelijkzijdige driehoek ABC tekent, met behulp van een blad papier, een passer, een liniaal en een potlood. Teken nu in de driehoek ABC een willekeurig punt 0. Teken vanuit het punt O een loodlijn op elk van de drie zijden van de driehoek.

Ziehier mijn nieuwe (prijs)vraag. Wat is groter: een hoogtelijn van de driehoek (in ‘t rood op de tekening; in feite zijn er drie hoogtelijnen, maar ze zijn alle drie even lang) of de som van de drie loodlijnen vanuit O? Drie mogelijke antwoorden: 1°de hoogtelijn, 2° de som van de drie loodlijnen, 3° beide zijn gelijk, 4° het hangt af van wáár u het punt O hebt getekend. Plus… het bewijs alstublieft. Wat er voor een goed antwoord, naast een eervolle vermelding op mijn blog, te winnen valt, verneemt u dan wel.      

17-04-2013 om 23:33 geschreven door kris vansteenbrugge  

Wie meer dan honderdduizend euro op zijn bankrekening heeft, en weldra, als zijn bank failliet gaat, die rekening afgeroomd zal zien tot die honderdduizend euro, kan maar best niet al te lang meer leven na zijn op-pensioen-stelling: rusthuizen worden duur.

Mijn krant (HLN) ontleedt in haar weekendeditie, naar aanleiding van dit gegeven, de financiële toestand van enkele BV’s, in hoofdzaak politici. In tegenstelling tot wat u zou kunnen denken, beste lezer, valt er bij deze mensen zo goed als niets af te romen.

Zo is er de 63-jarige gewezen VRT-baas Tony Mary. Hij heeft 250.000 euro op zijn rekening. Eigenlijk niet zóveel voor zo’n grote baas. ’t Zal dan tóch waar zijn dat het bij de VRT geen vetpot is. “Dat is mijn appeltje tegen de dorst, waar ik mijn hele leven lang voor gespaard heb, en daar moeten ze afblijven” zegt Tony Mary. Tony heeft een zeer ingenieuze truc uitgedokterd om zijn geld veilig te stellen en hij wil die truc wel verklappen: hij zal het verdelen over drie banken! Op geen enkele van de drie banken zal hij meer dan honderdduizend euro deponeren, zodat er bij hem, desgevallend, niets zal af te romen vallen. Goed gevonden, en bedankt voor de tip, Tony. Hopen nu maar dat niet iedereen die techniek toepast. Wie immers zou dan opdraaien voor het failliet van de banken?

In vergelijking met Tony Mary en qua appeltje tegen de dorst staat de 54-jarige Waalse minister Didier Reynders er beter voor. Dertigduizend euro op de spaarrekening en tweehonderdduizend euro in staatsbons. Plus heel wat onroerend goed: een huis in Luik dat hij in de jaren ’80 gekocht heeft voor 50.000 euro, een huis in Ukkel dat hij vorig jaar gekocht heeft voor 700.000 euro, en een buitenverblijf van 250.000 euro, zijnde een hoeve in Vissoul.

Johan Vandelanotte is minister en professor aan de universiteit. Maar als u denkt dat hij dik in de slappe was zit hebt u het verkeerd voor. Hij beschikt ternauwernood over iets meer dan 100.000 euro en dat staat voor twee jaar vast op een termijnrekening. Niet de moeite om het over twee banken te verdelen. Een dikke appel tegen de dorst is dat nog niet. Misschien moet de 57-jarige Johan er nog een derde en nu eens een niet-onderbetaalde job bijnemen. Of wat klusjes doen, in ’t zwart. Of beter nog: CEO worden van een bank – Johan heeft daar zeker de capaciteiten voor – met een wedde van een paar miljoen. En als Johan daar de boel om zeep helpt wordt hij aan de deur gezet met een ontslagpremie van eveneens een paar miljoen. Van een appel tegen de dorst gesproken! Die hij dan weliswaar zal moeten spreiden over vele banken…

En dan is er nog Rik Daems, 54 jaar. Deze Vlaamse liberale senator is in zijn vrije tijd ook schilder en wijnhandelaar – zo leert mij wikipedia – en getrouwd met de wondermooie Waalse socialistische politica Sophie Pécriaux. 

15-04-2013 om 15:26 geschreven door kris vansteenbrugge