Een spuigat is een opening in de scheepswand waardoor water dat op het dek komt overboord kan vloeien. Een beetje water, daar kan het nog mee door, maar als er al te veel water op het dek komt dan loopt het de spuigaten uit. Wie kent dat mooi Vlaams gezegde niet? Toch durf ik wedden dat een aantal van mijn lezers nu iets bijgeleerd hebben wat betreft de oorsprong ervan. Ik moest eraan denken toen ik gisteren, donderdag de elfde oktober, zomaar voor de lol en om de tijd te doden – wat moet een gepensioneerde anders? – klaar was met het berekenen van het aandeel van de verscheidene rubrieken in mijn geliefde krant, Het Laatste Nieuws. Hier de uitslag, percentsgewijs: voetbal 32,36%, alle andere sporten samen 7,78%, nieuws (met inbegrip van het regionaal nieuws) 22,22%, reclame 9,86%, weerbericht 2,08%, uitslagen euromillions 0,70% en “allerlei” 25,00% (beursberichten, lezersbrieven, stripverhaal, puzzels, TV-programma…). Opvallend: méér voetbal dan al het andere nieuws plus het nieuws van alle andere sporten samen. Vindt u zelf ook niet, beste lezer-voetballiefhebber, dat hiermee het dek overloopt en dat het de spuigaten uitloopt? En wat moet een niet-voetbalminnaar als ik daar dan niet van denken? En stel dat de gemeenteraadsverkiezing niet voor de deur had gestaan: ze hadden nog wel enkele pagina’s meer voetbalnieuws uit de mouw moeten schudden…

De eerste zes pagina’s gaan over de fraude die er op ’t ogenblik aan de hand is in de voetbalwereld. En waarrond draait die fraude? Géld natuurlijk: witwassen van zwart geld en omkoperij, zegge wedstrijdvervalsing. Negen personen blijken aangehouden te zijn in deze zaak: Mogi Bayat (makelaar), Laurent Denis (advocaat), Dejan Viljkovic (makelaar), Maria Bolgojevska (makelaar), Karim Mejjati (makelaar), Bart Vertenten (scheidsrechter), Olivier Somers (bestuurder KVMechelen), Thierry Steegmans (bestuurder KVMechelen) en Drajan Siljanovski. Opvallend is het aantal namen die wat vreemd klinken in Vlaamse oren, maar dat zal wel toeval zijn… Allen worden beschuldigd van witwassen. Ach, ’t is maar hoe men het bekijkt. “Witwassen” klinkt al niet erg crimineel en de zogenaamde criminelen zelf gebruiken een andere term: optimaliseren(!), hetgeen nóg positiever en alleszins véél wetenschappelijker klinkt dan witwassen. En het gaat hier amper om een paar miljoentjes. Ik herinner mij het geval van een textielfabrikant uit de streek van Waregem – om niemand voor het hoofd te stoten vermeld ik zijn naam niet – die wellicht honderd keer méér geoptimaliseerd heeft en daar véél minder publiciteit uit gepuurd heeft.

En de omkoperij? ’t Is maar hoe zwaar een mens daaraan tilt, nietwaar. Ik moet een jaar of zeven geweest zijn toen ik mij voor ’t eerst heb laten omkopen. Ik had toen twee vriendjes. Stefaan, ofschoon amper twee maanden jonger dan ik, verloor keer op keer met knikkeren. Dat maakte hem verdrietig. Moeder had medelijden met het jongetje en ze beloofde mij een lekkere reep chocolade – van het merk “Aiglon” – als ik hem, al was het maar één spelletje, wilde laten winnen. Daarvoor wilde ik het wel doen. Stefaantje straalde van geluk na zijn overwinning. Moeder was blij en ik kreeg mijn reep Aiglon. Dat mijn vriendje er óók een kreeg vond ik dan weer niet eerlijk, maar moeder nam die ontgoocheling weg door mij een zak splinternieuwe knikkers te beloven, en die belofte heeft ze gehouden. Die omkoopaffaire heeft de pers niet gehaald en heeft evenmin een wrange nasleep gekend. Wel integendeel, drie blije mensen: Stefaan, ikzelf en moeder. Ze was fier op haar zoon, die zo edelmoedig was geweest een ander ook eens de smaak van de overwinning te gunnen. 

Die hele affaire zou wel eens de ondergang van het voetbal in ons land kunnen betekenen, lees ik in de krant. Was dat maar waar! Maar het is niet waar: publiciteit is het, pagina’s vol gratis publiciteit. Zie maar lieve mensen, hoe belangrijk de voetbalsport is: veel belangrijker dan al het ander nieuws en meer dan vier keer zo belangrijk als alle andere sporten samen. Deze trouwe lezer van Het Laatste Nieuws (al meer dan 70 jaar) overweegt om een abonnement te nemen op een andere krant. Al maakt hij zich geen al te grote illusies...

12-10-2018 om 00:00 geschreven door kris vansteenbrugge  

Op het eind van de jaren vijftig en in het begin van de jaren zestig waren er in Anzegem een voor die tijd ongewoon aantal studenten aan de Gentse universiteit (*). Voor vier onder hen – de meest studentikozen – zou het leven na de studententijd niet draaglijk geweest zijn zonder een jaarlijkse bijeenkomst, met eten en drinken en taart achteraf, waarbij de sterkste studentikoze verhalen telkens weer naar boven gehaald werden. Nostalgie van het zuiverste gehalte. Telkens dezelfde verhalen en met de echtgenotes erbij. Acht personen dus. Tot er eentje wegviel: Jaak Vanlichtervelde. Toen waren ze dus nog met zeven. En hoe verdeel je een taart in zeven gelijke stukken? Een levensgroot probleem. Tijd om het nogmaals grondig aan te pakken. En u hebt ondertussen wel begrepen dat ikzelf één van die zeven ben…

(*) Alles over die "Anzegemse lichting" staat te lezen in mijn boek "O jerum jerum jerum..." (1906, pag. 81 t/m 87).

Tot hier de inleiding tot een brandend actueel probleem: de mathematisch exacte verdeling van een taart (een ronde) in even grote stukken. De verdeling in 2, 3, 4, 6, 8, 12 en 16 gelijke stukken zal voor de meesten onder mijn trouwe lezers een fluitje van een cent zijn. De verdeling in 5 is reeds andere koek (leuke woordspeling, niet?). Maar de oplossing van dat probleem heb ik reeds eerder uit de doeken gedaan (zie: www.bloggen.be/pierpont/archief.php?ID=3051860). Wat de verdeling in 7 betreft: te enen male onmogelijk, en dat zal u duidelijk worden aan ’t eind van dit verhaal.

En de verdeling in 9? Iemand heeft mij, een paar weken geleden, op het verkeerde been gezet door mij wijs te maken dat die verdeling wel degelijk opgaat, en wel op een mathematisch verantwoorde manier, zijnde met gebruikmaken van enkel een passer en een ongemarkeerde liniaal. Hij wist mij te vertellen waar ik daarvan het bewijs kon vinden: op ’t internet. En óf ik het gevonden heb, de constructie van een regelmatige negenhoek, wat op hetzelfde neerkomt. De bewijsvoering zag er mij op ’t eerste gezicht degelijk uit en zonder verdere bestudering achtte ik de stelling voor bewezen. De oplossing lag dus nu voor de hand. Mijn jeugdige zwager Karel, pas sedert een paar jaar gepensioneerd, had al eerder de wens uitgedrukt met de studentikoze Anzegemse elite van weleer te mogen kennismaken. Karel is dus nu uitgenodigd. Met zijn echtgenote erbij zullen we op de eerstvolgende vergadering met zijn negenen zijn. En de verdeling van de taart? Zie maar:

1. kies zijde AB (bv 4 cm)

2. verleng AB

3. construeer gelijkzijdige driehoek NAB
4. cirkel BN om vanuit B
5. breng op liniaal 2 merkstreepjes aan met afstand AB
6. leg liniaal langs punt N, snijpunt met verlengde AB is punt P, snijpunt met cirkel is Q
7. verschuif liniaal zodat PQ = AB (streepjes vallen op P en Q)
8. LNPA = 20 graden. We spiegelen nu P naar A
9. construeer middelloodlijn van AP, snijpunt met NP is S
10. trek lijn door A en S, LSAB = 20 graden
11. verleng AS, C is snijpunt met cirkel om B met straal AB
12. construeer de middelloodlijnen van AB en BC, snijpunt is M
13. trek cirkel vanuit M met straal MB
14. pas afstanden AB (= BC) af op de cirkel, noem punten D, E, F, G, H, I
15. ABCDEFGHI is een regelmatige negenhoek

Heilaas, drijwerf heilaas! Bij nader inzien gaat die vlieger niet op. Dat het voor mij niet duidelijk is waarom de hoek NPA gelijk is aan 20 graden, tot daar aan toe - dat zal wel aan mij liggen. Maar door die merkstreepjes op de liniaal is de bewijsvoering waardeloos!

Zal het u verwonderen dat ik mij, teneinde raad gewend heb tot de hoogste wiskundige instanties? - het heeft mij ál teveel slapeloze nachten gekost. En ziehier wat mij door die hoogste wiskundige instanties verzekerd werd:

Dat betekent dat een ronde taart op een mathematisch exacte wijze slechts te verdelen is in 2, 3, 4, 5, 6, 8, 10, 12, 16, 17 en 20 gelijke delen. Tenminste indien wij ons beperken tot twintig personen. Zijn er meer genodigden, dan komen we met één taart (zelfs met een grote) niet toe, anders worden het stukjes van niks…

09-10-2018 om 00:00 geschreven door kris vansteenbrugge