Het beste quizprogramma op de VRT is ongetwijfeld „Bloggen“, gepresenteerd door Ben Crabbé, al meer dan dertig jaar, alle dagen behalve op zaterdag en zondag. De grootste vedette van de quiz is telkenmale de quizmaster himself, dank zij zijn grappen en grollen, die steeds maar terugkeren en waaraan hijzelf desondanks en telkens weer het grootste genoegen schijnt te beleven. Ikzelf, moet ik tot mijn schande bekennen, heb van Crabbé’s moppen, na tienmaal - laat staan honderdmaal - dezelfde gehoord te hebben, de buik vol. Ik zou makkelijk enkele tientallen voorbeelden kunnen aanhalen van Crabbé-grappen waaraan ik mij mateloos erger. Ik beperk mij tot drie ervan:

1° De eerste heeft te maken met de vraag naar de hobby´s van de kandidaat. Bestaan die erin dat die gaat joggen, of kaarten of wat dan ook, met vrienden, dan zal Ben niet nalaten te vragen waarom hij dat nooit eens doet met „vijanden“, tenzij hij er zich mee vergenoegt eenvoudigweg te constateren dat „kaarten met vijanden belachelijk zou zijn“.

2° Wordt een antwoord op een vraag wel eens geïllustreerd met een foto van een filmster of een andere vedette, waarbij dezes leeftijd vermeld wordt, bijvoorbeeld drieënzeventig jaar, dan is de Crabbé-mop steevast: „hij ziet er nochtans maar tweeënzeventig uit“. Haha! deze gaat al vervelen na twee keer.

3° Nummer drie is van een enigszins andere aard. Laat ik u eerst vertellen dat twee kandidaten het telkens tegen elkaar opnemen. De winnaar krijgt een finale vraag voorgeschoteld en mag, als hij die goed beantwoordt, de komende dag terugkeren om de strijd aan te binden tegen een nieuwe kandidaat. Beantwoordt de winnaar de vraag niet (of niet goed) kan wordt er ´s anderendaags gespeeld met „twee nieuwe mensen“, want „twee nieuwe kandidaten“ kan Crabbé niet over zijn lippen krijgen. Net zo min als hij het zou hebben over „één nieuwe mens“ want een kandidaat in ´t enkelvoud kan wel. Omdat ik gek word van die „nieuwe mensen“ heb ik mij aan het denken gezet: wat kan Crabbé bezielen? En ziehier... Onze quizmaster zal ongetwijfeld een heilige schrik hebben om van discriminatie verdacht te worden. In zijn quiz mag een vrouwelijke kandidaat, een „kandidate“ dus (mv. „kandidates“) in geen geval achtergesteld worden tegenover een mannelijke kandidaat (mv. „kandidaten“). „Twee nieuwe kandidaten“ zou dus discriminerend kunnen zijn, maar toch ook weer niet omdat althans volgens de Dikke Van Dale voor „kandidate“ twee meervoudsvormen toegelaten zijn, namelijk „kandidates“ en „kandidaten“, maar... dat weten vele TV-kijkers niet en dus houdt Crabbé het veiligheidshalve op „twee nieuwe mensen“, hoe gek dat ook moge klinken.

En wat onze Benjamin onnoemelijk gek vindt: de voornaam Jean-Pierre! En dat laat hij blijken, te pas en te onpas. Ik prijs mij gelukkig dat mijn voornaam niet Jean-Pierre is. En ook niet Benjamin...

22-04-2023 om 00:00 geschreven door kris vansteenbrugge  

Het gaat niet goed met onze gewezen kamervoorzitter Herman Decroo. Hij die wijd en zijd bekend stond als een weldoener wordt nu in de media afgeschilderd als een graaier. Het heeft te maken met de pensioenbonussen (4.000 euro/maand?) die hij heeft opgestreken bovenop zijn royaal pensioen (8.000 euro/maand?). Het gaat hier om bonussen waarom hij niet heeft gevraagd. Wel integendeel: hoe vaak is hij niet gaan aankloppen bij de bevoegde instanties met de vraag of die toegekende bonussen wel terecht waren, of ze hem wel toekwamen, of het geen vergissing was? Telkens werd hem geantwoord dat alles wel degelijk in orde was. En desondanks - geloof het of niet! - heeft Herman al die bonussen teruggestort. Dat is wat men noemt „katholieker zijn dan de paus“. En als ik nu eens heel eerlijk mag zijn... Ik weet niet of ikzelf, stel dat ik op een goeie dag een pensioenbonus van 4.000 euro ontvang - bovenop mijn gezinspensioen van 2.000 euro - de benen van onder mijn lijf zou lopen om na te vragen of er geen vergissing in ´t spel is.

Dat de bloedeerlijke Herman Decroo nu niettemin in de media afgeschilderd wordt als een graaier doet geweldig veel pijn aan het hart van deze vijfentachtigjarige man. Hij had gehoopt op nog enkele vrolijke jaren, maar dat zullen er nu minder zijn, beweert hijzelf. „Een graaier ben ik nooit geweest, maar op hoeveel pinten bier heb ik mijn medemensen in mijn leven niet getrakteerd! Dat kan men toch niet vergeten zijn“. Ik heb het alvast niet vergeten, want ooit heeft hij mij op een pint getrakteerd, zonder mij zelfs te kennen. Ik vergeet het nooit. ´t Moet een jaar of dertig geleden zijn. Ik denk dat Herman Decroo toen in zijn gulle goedheid méér uitgaf aan traktaties dan een gewone werkman verdiende.

Kop op Herman! Een graaier zijt gij NIET.

21-04-2023 om 00:00 geschreven door kris vansteenbrugge