Pagina 9. In de linker benedenhoek van de pagina staat dat de
48-jarige burgemeester Claude Van Marcke van Anzegem is overleden, ten gevolge
van een kleine ingreep om hartritmestoornissen tegen te gaan. Ik heb de man
goed gekend. Het was een zeer innemende man, lid van onze loopclub, sportief en
fit, advocaat, aan het hoofd van een advocatenkantoor van twaalf man en geliefd
door allen. Dat dit zich heeft voorgedaan in uitgerekend het bekendste en vermaardste
ziekenhuis van het land qua hartchirurgie maakt van dit dramatisch gebeuren
iets heel bijzonders. Naar mijn gevoel althans. Voor HLN goed voor één
vijfentwintigste van een pagina. Te verwaarlozen tegenover de talloze paginas
die de krant reeds besteed heeft aan de vraag of Nicolas Frutos nu definitief
trainer wordt bij Anderlecht. Tja, wat het zwaarst is moet het zwaarst wegen,
nietwaar
Pagina 11. Discriminatie aan de Vrije Universiteit Brussel.
Discriminatie op grond van geslacht. In de toekomst zal minstens één derde van
de professoren van het vrouwelijk geslacht moeten zijn. Die garantie hebben ze
dus, onze vrouwen. Op grond van hun geslacht. En de mannen? Krijgen die geen
garantie? Foei, VUB: rekening houden met het geslacht bij een benoeming! Bekwaamheid
hoort de enige norm zijn. Met het geslacht van de persoon zou niet méér rekening
moeten gehouden worden dan met bijvoorbeeld de kleur van de ogen. t Zou me
nogal wat moois zijn als de universiteit voor de dag zou komen met
bijvoorbeeld: vijftig procent van de mensen hebben blauwe ogen en daarom moeten
één op de drie professoren van het blauwogige type zijn. Onzin dus.
Pagina 16. Hier staat wel héél slecht nieuws. In Oudenaarde
zijn alle politieke partijen het erover eens dat er een verbod moet komen op
verkiezingsborden op pleinen, straten en voortuinen. Eén uitzondering: de
liberale partij (Open VLD) steunt het voorstel (nog) niet. Ik ben bang dat ook
de liberalen gaan bijdraaien en, erger nog, dat dit kwalijk idee van ene Wim
Merchie (van CDampersantV) heel Vlaanderen gaat besmetten. Dat zou dan het
einde betekenen van één van de zaken die mij in het verleden steeds verlangend
hebben doen uitkijken naar weer eens verkiezingen. Een zwaar nostalgisch gevoel
bekruipt mij. Eén van de drie pijlers - de borden, het stemhokje, het in
spanning wachten op de verkiezingsuitslag -
dreigt weggemaaid te worden. Zal ik nu voor de liberalen stemmen? Niet
onmogelijk, als de borden blijven tenminste. Voor de communisten stemmen doe ik
al lang niet meer. Niet omdat het gedachtegoed van die ultralinkse rakkers mij
niet meer kan bekoren, maar omdat de geschiedenis mij geleerd heeft dat het
communisme niet werkt. En dat is een jammerlijke zaak: gelijkheid voor alle
mensen, hoe mooi zou dat niet zijn! En niemand die er tot op heden in geslaagd
om mij met enig argument ervan te overtuigen waarom een bouwvakker mijn vader
was bouwvakker niet evenveel zou mogen verdienen als pakweg een Europees
parlementslid.
Pagina 36. In een ingezonden stukje schrijft ene Marc
Bernard: Er zijn gewoon heel veel mensen
die geen flauw benul hebben van politiek en gaan stemmen omdat ze anders een
boete krijgen. Het zou kunnen, mijn beste Marc, maar ik behoor alleszins
niet tot hen. Niet dat ik benul heb van politiek, maar een boete schrikt mij
niet af. De romantiek van het in de rij staan voor het stemhokje, de sfeer rond
het stemhokje, het stemhokje zelf
Dáár doe ik het voor!
