Want als iedere leerling 'passend' onderwijs zou ontvangen dan zou er ook geen aanleiding meer zijn om niet naar school te gaan. Hoe beter het onderwijs 'past' hoe minder kinderen thuis komen te zitten. Lekker overzichtelijk.

(Via 'passend onderwijs' kunnen leerlingen die op andere vlakken niet mee kunnen komen dankzij een aangepast programma toch meedraaien in het reguliere onderwijs. Lees het eerdere verhaal in Trouw 'De nieuwe trend: passend onderwijs voor iedereen'.)
Vorige week liet een basisschoolleerkracht me een opname uit zijn les horen. Terwijl hij instructie gaf aan de klas, zat een leerling dwangmatige keelgeluiden door hem heen te maken. De... hele... tijd... De jongen is zo beperkt dat hij een-op-een-begeleiding nodig heeft om te kunnen functioneren. Maar ja, in een gewone klas op een gewone school zijn er ook nog andere kinderen. De school had dan wel al een aanvraag voor speciaal onderwijs gedaan, maar moest nu weer een maand wachten omdat er iets niet klopte in de papieren. Niet dat er over een maand dan meteen een plek is, natuurlijk. Maar hij zit in ieder geval niet thuis.

Nog zoiets: drie weken geleden bleek dat voor het eerst in jaren weer meer leerlingen naar het speciaal onderwijs zijn gegaan. Daartussen zitten veel leerlingen, zoals de jongen van hiervoor, die veel te lang in het regulier onderwijs hebben gezeten zonder de juiste begeleiding. Zij komen uiteindelijk zwaar beschadigd alsnog op de juiste plek.
Tv-programma 'De Monitor' liet kortgeleden zien hoe dat kan gaan. De 14-jarige jongen Maris kon in het regulier onderwijs met zijn aandachtsstoornis niet meer meekomen, en begon burn-outverschijnselen te vertonen. De scholen in het samenwerkingsverband zaten kennelijk zó niet op hem te wachten, dat ze een privé-school een enorme sloot geld betaalden om hem les te gaan geven. Dat schijnt vaker te gebeuren, maar ja, de cijfers ontbreken. Wel mooi: hij zat in ieder geval niet thuis.

Ik zal niet de eerste zijn die zal zeggen dat passend onderwijs mislukt is. Het is een complexe operatie, we moeten besturen wel de tijd gunnen voor we erover mogen oordelen. Maar het succes van de hele hervorming ophangen aan het aantal thuiszitters, en verder niets weten van wat er eigenlijk in lessen gebeurt, en wat voor 'oplossingen' er zoal door samenwerkingsverbanden worden verzonnen, dat lijkt mij nogal onverantwoordelijk, en vooral vragen om problemen.

René Kneyber deelt zijn ervaringen als wiskundeleraar op het vmbo. Lees zijn eerdere columns hier.