Prof. Wouter Duyck twitterde vandaag:  Het is  ook soms zo dat de wetenschappelijke opinie afwijkt van de wetenschappelijke consensus : Bv Expliciete ontkenning erfelijkheid  van intelligentie bij sociologen als Elchardus, Nicaise, Jacobs, ... (waardoor de indruk gewekt werd dat er een wetenschappelijke consensus was.)

Prof. Wim van den Broeck voegde er verduidelijkend aan toe:  “ Stelling van b.v. Dirk Jacobs is dat intelligentieverschillen gelijk verdeeld zijn over de sociale klassen (quod non). Zo kwam men vanzelf tot conclusie dat geobserveerde verschillen alleen maar kunnen liggen aan onderwijssysteem.

Raf Feys voegde er op twitter aan toe: Al in 1979  - bijna 40 jaar- bestreden we in Onderwijskrant nummer 9 de egalitaire onderwijsideologie van veel sociologen Dit leidde tot foute analyses en beleidsopties

Passages in Onderwijskrant 1979 in bijdrage over egalitaire ideologie

Er zijn voldoende aanduidingen dat naast de milieu-invloed de geringere schoolresultaten van arbeiderskinderen ook toe te schrijven zijn aan een gemiddeld genomen lagere intelligentie. … De vri grote genetische bepaaldheid van intellectuele capaciteiten binnen een maatschappelijk systeem waarin sociale mobiliteit in zekere mate mogelijk is, maakt het weinig waarschijnlijk dat de verschillentussen sociale klassen enkel aan het milieu zouden te wijten zijn: de meest intelligente leden uit de onderste lagen krijgen de kans om te stijgen in de sociale hiërarchie (o.m. via onderwijs), waardoor op het niveau van de volwassenen er een verschil ontstaat tussen de sociale lagen.

Bovendien trouwen de meeste mensen met iemand van hun eigen sociale laag. Deze vorm van 'assortative mating' heeft voor gevolg dat IQ’s van echtgenoten ook dicht bij elkaar liggen (correlatierond .50 volgens onderzoek van C. Jencks e.a.)."

Het aldus ontstane onderscheid in intelligentie wordt doorgegeven aan de kinderen: kinderen van intelligente ouders hebben gemiddeld genomen een beter erfelijk potentieel dan kinderen van minder intelligente ouders…."

Als het waar is dat niet in elke sociale klasse evenveel kinderen met een hoge intelligentie zitten, dan moeten we ook het in onze maatschappij en door veel sociologen gehanteerde ideaalbeeld van een perfecte sociale mobiliteit relativeren. Dit ideaal luidt: uit elke sociale klasse moet een gelijke proportie vertegenwoordigd zijn in elk onderwijs- en beroepsniveau. …

Gezien de kansen voor een stuk erfelijk bepaald zijn, zal dit nooit ten volle gerealiseerd worden, ook als men er de nodige inspanningen voor doet (wat nu – in 1979 – nog onvoldoende het geval is).Het lijkt dan beter vooral te streven naar het verminderen van de sociale ongelijkheid op zich: dit is de inkomens-, status- en machtsverschillen in onze maatschappij verkleinen -naast het verder optimaliseren van de onderwijskansen uiteraard. “