Na 'zwarte' piet e.d. nu ook 'vinger opsteken' op de index van de kopstukken van de onderwijsnetten
Studie over al dan niet vinger laten opsteken is vooreerst genuanceerder dan bericht in De Standaard/Nieuwsblad (zie bijlage 2)
en al bij al is 'vinger opstreken' veel genuanceerder dan in bijdrage en onderzoek gesteld wordt.
Opnieuw een brok stemmingmakerij tegen de domme leerkrachten van vroeger en van nu.
En vooral domme opbodreacties van Boeve, GO! en Verdyck (GO!) en naast de kwestie.
Boeve in DS: "Je vinger opsteken wanneer je het antwoord op een vraag weet? Volledig passé. Die stereotiepe vorm van lesgeven groeit er helemaal uit, zegt topman Lieven Boeve van het katholiek onderwijs. Op die manier worden alleen de beteren bij de les betrokken.
Er wordt meer in groepjes gewerkt, zegt Boeve. We experimenteren ook met twee leerkrachten voor de klas waarbij de ene zich bezighoudt met zijn vak, en de andere kan begeleiden. Dat vingertje zal op de duur verdwijnen.
Het beeld van de strenge leerkracht die vraagt te luisteren en te antwoorden wanneer het hem of haar past, is passé, zegt de woordvoerster van het gemeenschapsonderwijs (GO), Sarina Simenon. Vandaag is er veel meer interactie tussen leerkrachten en leerlingen. Lesgeven is meer coachen en ondersteunen geworden."
Analoge domme en naast de zaak reactie van Raymonda Verdyck (GO!) op twitter.
"De leerkracht die vraagt te luisteren ... is passé. . de leerkracht is nu mee coach." De kopstukken van de onderwijsnetten wekken vooral ode indruk dat directe en leerkrachtgestuurde instructie ouderwets is. Uit PISA-2015 bleek nochtans eens te meer en overduidelijk dat Zo'n aanpak de beste leerresultaten oplevert.
Boeves pleidooi voor "twee leerkrachten voor de klas waarbij de ene zich bezighoudt met zijn vak, en de andere kan begeleiden" klinkt ook totaal ongeloofwaardig.
P.S.Ook wat ongenuanceerde reactie van De Bruyckere. "De Bruyckere die doceert aan de lerarenopleiding in de Arteveldehogeschool in Gent, vraagt zijn studenten zelfs om tijdens hun stage niet meer dat ouderwetse systeem te gebruiken." Het hangt toch af van de context.Leerkrachten weten wel dat ze voldoende tijd voor nadenken moeten laten, dat ze niet per se de leerlingen die de vinger opsteken moeten laten antwoorden, enz.
Bijlage 1
Vinger opsteken in de klas? Passé
Christine De Herdt
Je vinger opsteken wanneer je het antwoord op een vraag weet? Volledig passé. Die stereotiepe vorm van lesgeven groeit er helemaal uit, zegt topman Lieven Boeve van het katholiek onderwijs.
Iedereen is ermee opgegroeid op school. De leerkracht stelt een vraag. De slimsten steken hun vinger hoog in de lucht. Wie aangewezen wordt, mag antwoorden. Maar werkt die methode nog? Helemaal niet. Het is een stereotiepe vorm van lesgeven, die er aan het uitgroeien is, zegt de topman van het katholiek onderwijs, Lieven Boeve. Op die manier worden alleen de beteren bij de les betrokken.
Uit nieuw onderzoek van Jean-Claude Croizet en Sébastien Goudeau, psychologen aan de Franse universiteit van Poitiers, blijkt zelfs dat het vingertje opsteken de sociale ongelijkheid vergroot. De wetenschappers voerden een experiment uit in het vijfde en zesde leerjaar. Bijna duizend leerlingen verdeelden ze in twee groepen: eentje waar de hand moest opgestoken worden, een andere waar de kinderen niet mochten tonen dat ze de antwoorden wisten.
Niet meer tijdens stage
Wat bleek? Leerlingen uit de arbeidersklasse die hun vinger niet moesten opsteken, scoorden opvallend beter dan hun collegas uit hetzelfde milieu die dat wel moesten doen. Terwijl de kinderen uit de middenklasse die hun hand mochten tonen, beter scoorden. Eerder onderzoek van de Engelse onderwijsprofessor Dylan Wiliam toonde aan dat kinderen meer vooruitgang boeken als ze hun vinger niet moeten opsteken, zegt pedagoog Pedro De Bruyckere.
In ons onderwijs wordt daar meer dan ooit rekening mee gehouden. De Bruyckere, die doceert aan de lerarenopleiding in de Arteveldehogeschool in Gent, vraagt zijn studenten zelfs om tijdens hun stage niet meer dat ouderwetse systeem te gebruiken.
Het beeld van de strenge leerkracht die vraagt te luisteren en te antwoorden wanneer het hem of haar past, is passé, zegt de woordvoerster van het gemeenschapsonderwijs (GO), Sarina Simenon. Vandaag is er veel meer interactie tussen leerkrachten en leerlingen. Lesgeven is meer coachen en ondersteunen geworden.
Er wordt meer in groepjes gewerkt, zegt Boeve. We experimenteren ook met twee leerkrachten voor de klas waarbij de ene zich bezighoudt met zijn vak, en de andere kan begeleiden. Dat vingertje zal op de duur verdwijnen.
Bijlage 2 :Study 3
Up to this point, it seems that highlighting differences between groups of students who are more or less familiar with a task through hand raising leads to the disadvantaged students performing even worse. In study 3, the researchers attempted to mitigate the harm caused by highlighting the disadvantages. In this study, some students were made to be more familiar with the task then others, and all of the students used the hand raising procedure. However, in some classrooms, the students were told that some classroom peers were more familiar with the task because they had better training.
Results indicated that, again, students who were more familiar with the task performed better than students less familiar with the task. For students who were highly familiar with the task, talking about whether the students were familiar with the task had no effect on their performance. But, for students who had low familiarity with the task, being made aware of a previous disadvantage led to better performance than when the disadvantage wasnt mentioned.
Figure recreated from Study 3 in Gondeau & Croizet, 2017 (2)
Conclusie
The researchers showed that educational contexts can amplify achievement gaps between social classes. Asking students to raise their hand to signal their achievement (when they knew an answer) highlights differences in performance between students, making it more visible. This can lead to students in lower social classes, or with lower familiarity with a task, to perform even worse than they would have. In other words, highlighting performance gaps with no explanation for the gap can make the gap even wider! However, making students aware of the fact that some are more familiar with the tasks, due to extra training, can mitigate these issues.
