Moet de school radicaal inclusief zijn? Wordt wie buitengewoon onderwijs volgt het volwaardige leven ontzegt?

De hoofdredacteur van Tertio, Geert De Kerpel, schreef op 28 augustus 2015 in Tertio: “ Wie buitengewoon onderwijs volgt, wordt (volgens de inclusie-filosofie) blijkbaar het volwaardige leven ontzegd! Terwijl de hele opzet van deze sector met zijn unieke expertise evident krak het tegenovergestelde beoogt.

In de bijdrage van Lieven Bauwens in de krant De Standaard van vandaag (zie punt 1) blijkt dat hij een propagandist is van radicaal inclusief onderwijs en tegelijk de stelling is toegedaan dat wie het buitengewoon onderwijs volgt het volwaardige leven is ontzegt. We confronteren even de 2 tegengestelde standpunten. Ook Rector Rik Torfs is het niet eens met Bauwens en twitterde: ""De samenleving, en dus de school, moét inclusief zijn." ? Het onderwijs is een doel op zich. Geen middel om een ideologie te ondersteunen.

1.Lieven Bauwens schrijft vandaag in De Standaard: De samenleving, en dus de school, moét inclusief zijn ( 13 februari 2016)

Het onderwijs is op dit moment echt een spiegel van de huidige maatschappij: diversiteit is een groot probleem, kinderen met een handicap zijn een probleem, allochtonen, migranten en vluchtelingen zijn een probleem. Ons onderwijs zou een beeld moeten geven waar we heen willen, hoe we aan onze toekomstige maatschappij vorm willen geven....

Om een persoonlijk voorbeeld te geven: in de school van mijn kinderen zijn er veel kinderen met een zorgnood (ADHD, ASS) maar niet één met een zichtbare handicap. Hoe kunnen mijn kinderen dan leren samenwerken met een persoon met een handicap? Hoe kunnen ze ermee bevriend worden? Hoe kunnen ze solidair leren zijn? Toen mijn dochter haar been brak en een tijdlang in een rolstoel zat, werd ze uitgesloten van een bepaalde activiteit. Wat dan met kinderen die altijd afhankelijk zijn van een rolstoel? Moeten die ouders continu vechten?

2. Kritiek op M-decreet en radicaal inclusief onderwijs vanwege hoofdredacteur Geert De Kerpel in Tertio

Buitengewoon
De traditie getrouw krijgt ook het nieuwe schooljaar in Vlaanderen een zoveelste reeks decretale en andere veranderingen op zijn bord. Neem nu het M-decreet – de “M” staat voor “maatregelen voor leerlingen met specifieke onderwijsbehoefte” – dat volgende week wordt ingevoerd. Na vijftien jaar van debat over het inclusief onderwijs wil de overheid het ermee definitief tot de norm verheffen. Het buitengewoon onderwijs moet de echte uitzondering worden.

Het M-decreet wil de boeg omgooien door kinderen die dankzij redelijke aanpassingen gewoon onderwijs kunnen volgen, het recht te geven zich in een gewone school in te schrijven. ...
Het klinkt veelbelovend. Vandaag worden nog al te vaak kinderen uit het buitengewoon onderwijs gestigmatiseerd; levenslang. En leerlingen uit het gewone onderwijs kunnen er baat bij hebben op een vanzelfsprekende manier in contact te komen met wie “anders” is. Maar zal dat in de concrete klas- en schoolpraktijk wel kunnen functioneren? Nu al staat het water velen in het gewone onderwijs aan de lippen. Zeker, leerkrachten moeten over de nodige basisvaardigheden beschikken om aansprekend les te kunnen geven aan een groep met heel uiteenlopende karakters en noden.
Maar tussen dat en bijkomend nog een kind met een ernstige handicap of stoornis evenwaardig tot zijn recht laten komen, is een heel ander paar mouwen. Zal de bijkomende ondersteuning tegenover de andere, “gewone” kinderen, trouwens net niet tot extra stigmatisering of frustratie leiden? En wat als ouders zich niet neerleggen bij wat de school beslist, in welke richting dan ook? Nog meer overleg, rapportering en wie weet rechtszaken?

Voorbij deze en andere praktische opwerpingen moet vooral de vraag worden gesteld wat er toch zo fout is aan het huidige buitengewoon onderwijs? Alvast niet dat het ons in andere landen wordt benijd. Het antwoord ligt in het VN-verdrag over de rechten van personen met een handicap, door België geratificeerd in 2009.
Dat bepaalt dat ook deze mensen recht hebben volwaardig deel te nemen aan de maatschappij. Het M-decreet, zo luidt het op het departement onderwijs, is daarbij een eerste belangrijke stap. Kortom, wie buitengewoon onderwijs volgt, wordt dan blijkbaar dat volwaardige leven ontzegd? Terwijl de hele opzet van deze sector met zijn unieke expertise evident krak het tegenovergestelde beoogt.

Hoe veelzeggend is het dat parallel aan het invoeren van het inclusief onderwijs er nu scholen worden opgericht voor hoogbegaafd