|
M-decreet: 7
schrijnende alarm- en noodkreten, maar struisvogelpolitiek van Crevits en CO
Op gedichtendag 28 januari klonk het in de commissie onderwijs "Met het M-decreet -wordt voor elke leerling de kans op zorg verbreed' (applaus van commissieleden)
1.M-decreet noodkreet
van radeloze moeder
Dag vriendelijk M-decreet.
Waarom staat er geen luikje in jou.
Voor kindjes van peuter naar kleuter.
Die nog niet naar school gaan,
en waar gewoon kleuteronderwijs een
nachtmerrie zou zijn.
Waar we al van weten van in het eerste
levensjaar ,
dat je ze als ouder nooit naar de school kan
doen die 5 min van je deur is.
Waarom word er voor hen niets duidelijk
voorzien in het M-decreet?
Want je bent toch zo lief en vriendelijk.
Je hoort er toch ook te zijn voor deze
kinderen niet ?
Waarom moet het een hel zijn voor de ouders?
Om hun peuter een kleuter te laten zijn ?
Mijn boodschap aan het M-decreet
wil je alsjeblief ook denken aan deze kindjes en hun ouders ?
Dat zou super zijn .
Want nu vechten we tegen iets dat zo toch niet
moet zijn .
Dit zou geen extra strijd mogen zijn die de
ouders moeten aan gaan.
1.M-decreet : Dag vriendelijk
M-decreet.
m-decreet.blogspot.com|Door Leen
Gevers
2.Bijzonder onderwijs
waarschuwt voor ongelukkige kinderen door M-decreet
Don Bosco trekt aan alarmbel: "Het bijzonder onderwijs
moet blijven"
Ingrid Depraetere 29
januari (Het Nieuwsblad)
Bulo Don Bosco trekt aan alarmbel:
Halle - Met het nieuwe M-decreet worden kinderen met
leerproblemen niet langer opgevangen in het bijzonder onderwijs maar blijven ze
in het gewone lager onderwijs. "Mooi in theorie maar de praktijk is
anders", zo luidt bulo Don Bosco uit Halle de alarmbel.
"Dag mama! Tot straks", joelen Pablo (11) en Jorre
(6) voor ze enthousiast de schoolpoort van Bulo Don Bosco in Halle
binnenstuiven. Pablo komt sinds september naar de bulo-afdeling van de Halse
Don Bosco-school. Zijn broertje Jorre kon er terecht na de kerstvakantie.
"Wat heb ik mijn kinderen in positieve zin zien veranderen sinds ze naar
het bijzonder onderwijs gaan", vertelt mama Sophie Agneessens. "Het
klinkt misschien vreemd dat je als mama zegt dat je blij bent dat je kinderen
in het bijzonder onderwijs zitten maar wat een opluchting was dat. Ons gezin kan
terug ademen, terug leven".
"Pablo ging tot vorig jaar naar een gewone school in
Halle. Maar het ging allemaal wat snel voor hem. Hij kwam elke dag zuchtend
thuis want hij moest nog huiswerk maken. Hij moest op de toppen van zijn tenen
staan om al de leerstof tegen tijdsdruk te verwerken. Vaak gingen we met hem
naar de logo omdat hij toch zou kunnen volgen op school. Maar dan moest hij
daarna ook nog huiswerk maken en bleef er weinig tijd over voor echte hobby's.
Ik gaf zelf mijn werk op om meer met mijn kinderen te kunnen bezig zijn. Dat
gaf echt wel spanningen in ons gezin. Pablo raakte helemaal gefrustreerd, zijn
zelfbeeld zakte onder nul want hij vond van zichzelf dat hij niets kon. Op de
duur raakte hij zelfs in een depressie. Dat het bijzonder onderwijs, waar wordt
gewerkt in kleinere klassen met speelse methoden en waar de aandacht veel meer
gaat naar het zich goed voelen, een oplossing voor Pablo was, was voor mij snel
duidelijk. Toch heb ik twee jaar moeten vechten om de nodige attesten te
krijgen en heb ik zelf de weg moeten zoeken om hem eindelijk in de Don
Bosco-school in Halle te krijgen. Toen ik Jorre met dezelfde problemen zag
worstelen, kende ik gelukkig de weg al. Voor mij is het duidelijk: mijn
kinderen hebben hier hun zelfvertrouwen teruggevonden dat ze in het gewone
onderwijs al lang waren kwijt gespeeld. Ze voelen zich terug gelukkig en draait
het daar ten slotte niet om?"
Directrice Agnes Luyckx van bulo Don Bosco zucht. "Het
is zo pijnlijk te moeten vaststellen dat er nog tientallen kinderen zoals Pablo
en Jorre in het gewone onderwijs zitten waar ze stilaan wegkwijnen omdat ze
niet op de juiste manier worden begeleid. Met het M-decreet pleit de minister
sinds dit schooljaar voor inclusief onderwijs waarbij kinderen met
leerproblemen in het gewone onderwijs blijven. De theorie rond inclusie is mooi
maar de praktijk is anders omdat er helemaal geen ondersteuning is voor deze
lagere scholen. De beslissing is ondoordacht genomen. Hoe kan je kinderen met
problemen de nodige zorg geven als je klas vol zit met 25 kinderen van hoog tot
zwakker begaafd ? De aanpak vergt een bijzondere expertise die wij in het
bijzonder onderwijs kunnen bieden. Die expertise dreigt nu helemaal versnipperd
te worden. Veel respect voor leerkrachten uit het lager onderwijs maar ze zijn
hiervoor niet opgeleid. Dit is vragen om problemen. Het zal uitmonden in
kinderen die zich zes jaar ongelukkig en gefrustreerd zullen voelen in de
lagere school, die voor hun tijd schoolmoe worden met een laag zelfbeeld. Het
zal zorgen voor een vroegtijdige uitval in het secundair onderwijs met op
termijn veel meer problemen op het vlak van welzijn", aldus Agnes Luyckx.
"We zorgen voor ongelukkige kinderen op die manier. Hopelijk komt men snel
op het M-decreet terug want iets uitproberen ten koste van kinderen, dat kan
niet. Laat het bijzonder onderwijs toch doen waar ze goed in zijn. We voelen nu
al dat de instroom kleiner wordt. Enkel kinderen waarvan de ouders echt willen
dat ze naar het bijzonder gaan, komen nog. Maar is dat niet de omgekeerde
wereld?" Agnes Luyckx vertolkt hiermee de algemene gedachtengang van de
scholen voor bijzonder onderwijs in de regio.
"We hebben er echt hartzeer van als we de toestand nu
bekijken", aldus de juffen Ingrid en Ann die beiden al meer dan 20 jaar
met hart en ziel in bulo Don Bosco les geven. "We vrezen dat veel kinderen
zullen verdrinken zonder aangepaste opvang die er nu niet is in de lagere
scholen. Kinderen kunnen pas de stap naar nieuwe dingen leren zetten als ze
zich goed voelen in hun vel en komaf maken met faalangst. En dat is net de
kracht van het bijzonder onderwijs. Als wij niet opkomen voor deze kinderen,
wie zal het dan wel doen?"
3. Ik kan mijn leerlingen niet geven wat ze nodig hebben (Nieuwsblad 12 januari)
'Officieel' loopt alles goed met het M-decreet
De werkelijkheid ziet er na enkele maanden al anders uit en dat zal de komende jaren nog veel erger worden.
30 kinderen in de klas , negentien met een leerstoornis. Tien van de dertig leerlingen hebben een diagnose van leerstoornis of beperking, en ook voor negen andere moet ze aangepaste maatregelen nemen.
M-decreet is een compleet foute evolutie, vindt Juf Sarah. De moeilijke leerlingen tellen voor twee of drie. ...Ik ben vaak tot 22 uur bezig. ...Ik kan niet alle kinderen geven wat ze nodig hebben. Ik kan niet overal tegelijk zijn. Dat is heel demotiverend. ...
Maar Sarah stelt zich in de eerste plaats de vraag of haar leerlingen wel gelukkig zijn met de situatie. Hoe is het met een kind met ADHD om in zon grote klas te zitten? Hoe is het voor een zwakbegaafde om naast een hoogbegaafde te zitten? Niet goed, denk ik. Ze vergelijken zich steeds met elkaar. "
De school betaalt met het geld van de werkingstoelagen een half-time extra-leerkracht. Maar daar hangt een prijskaartje van 12000 euro aan vast. Een compleet foute evolutie, vindt juf Sarah. ...Dat is een regelrechte wurggreep.
P.S.1 Er zijn ook heel wat klassen waarin een leerling met grote gedragsproblemen terecht kwam en die het onmogelijk maakt om nog normaal les te geven.
P.S.2 Bericht van gisteren: geen wachtuitkering voor M-decreet-leerlingen die geen diploma behalen. Van improvisatie gesproken!
P.S.3. Veel scholen zwijgen ook over de gevolgen om te voorkomen dat ouders hu kind naar een andere school zouden sturenmmm
4.M-decreet-tarra.
Eindrapport operatie Tarra: M-decreet bezorgt enorm veel extra taakbelasting en
planlast. Tarra is dus vorig jaar al bij al toe- i.p.v. afgenomen.
(Vooraf: we voorspelden destijds
dat tal van hervormingen tot een grotere taakbelasting en planlast zouden
leiden. Uit het officieel rapport over operatie Tarra wordt dit bevestigd.
Ook andere hervormingen zullen tot een hogere taakbelasting en planlast leiden.
De implicaties van de invoering
van het M-decreet zijn omwille van de actualiteit - in quasi elke focusgroep
het voorwerp van discussie. Het M-decreet wordt volgens de deelnemers te snel
geïmplementeerd. De gevoerde communicatie stroomt onvoldoende door en biedt te
weinig informatie over de concrete gevolgen.
Er zijn vragen over de concrete
implicaties op het vlak van de middelen en meer bepaald over de
waarborgregeling. Men vraagt dat de invoering van het decreet zou gepaard gaan
met meer ondersteuning en dit vooral via extra omkadering in het
basisonderwijs.
Er heerst bij leerkrachten en
schoolleiders heel wat onzekerheid over de vereisten om leerlingen naar het
buitengewoon onderwijs door te verwijzen. Decretaal is bepaald dat dit via een
gemotiveerd verslag moet gebeuren. Ter ondersteuning van scholen hebben
onderwijskoepels, overheid, vakorganisaties en de clb-sector samen sjablonen en
schrijfwijzers gemaakt. Uit de focusgroepen bleek echter dat dit ook als
planlast ervaren werd.
Ook betreurde men de beperkte
geldigheid van dit gemotiveerd verslag (twee jaar).
Tot slot zorgt de term
gemotiveerd verslag tot heel wat verwarring bij ouders van leerlingen: et is
voor hen niet duidelijk dat het gemotiveerd verslag eigenlijk het attest van
doorverwijzing zelf is.
Ook de toenemende bewijslast met
betrekking tot remediëring wordt als een vorm van planlast aangegeven, net als
de onhaalbaarheid van remediëringscontracten en de grenzen aan differentiatie
in een (kleuter)klas.
De beperktheid van de
GON-middelen en de onzekerheid over de toekenning ervan worden aangekaart. De
complexe procedure om deze GON-middelen te verwerven zowel wat de formaliteiten
betreft (GON-formulieren, het gemotiveerd verslag) als het intens overleg met
alle betrokken actoren dat hiermee gepaard gaat, wordt als taakverzwarend
aangehaald
5.M-decreet: noodkreet van leerling die niet naar bo mag
Xander (12) wil niet meer die
lastige leerling zijn: Ik wil naar speciaal onderwijs Xander zit oververmoeid
thuis. Hij kan niet meekomen op school. © RTL Nieuws
Hij kwam vaak huilend uit school,
met pijn in z'n armen, handen en benen. Door zijn leerproblemen en lichamelijke
ongemakken kan Xander (12) niet meekomen in de klas. Nu zit hij de hele dag
thuis computerspelletjes te spelen.Het liefst zou Xander naar een speciale
school gaan, maar dat mag niet. Sinds vorig schooljaar moeten kinderen namelijk
zoveel mogelijk naar een gewone basisschool of middelbare school. Ook als ze
lichamelijke problemen of leerproblemen hebben. Maar voor een heleboel kinderen
werkt die nieuwe regel niet. Zij komen net als Xander thuis te zitten.
Lastig kind
Xander heeft dyslexie, ADHD en DCD. Dat
laatste is een ontwikkelingsstoornis. "Daardoor krijg ik bijvoorbeeld erge
kramp als ik te veel schrijf." In de klas had hij het zwaar.
"Zelfstandig werken kan ik niet goed. Schrijven is heel erg moeilijk. En
alles op tijd afkrijgen, lukt me vaak niet."
Op school zouden ze hem daarbij
moeten helpen, maar dat gebeurde te weinig, zegt Xander. Hij is het zat om
altijd het lastige kind te zijn. "Ze vonden het te veel. Ook de andere
kinderen hebben hulp nodig. Er zitten 30 kinderen in de klas."
'Gewoon niet leuk meer'
Het liefst zou Xander naar een speciale school
gaan. "Waar ik wél hulp krijg, de klassen minder groot zijn en twee juffen
of meesters voor de klas staan."
Maar voor het speciaal onderwijs
heeft hij een verwijzing nodig. En omdat zijn huidige school vindt dat de
leerkrachten hem wel goed onderwijs kunnen geven, krijgt hij die niet.
Voor Xander is het moeilijk om
over school te praten. Het maakt hem aan het huilen. "Het is gewoon niet
leuk meer daar."
Oververmoeid
Hoeveel kinderen er zijn zoals Xander is
lastig te zeggen. Ze staan niet geregistreerd, maar zitten thuis omdat het op
school niet gaat.
Xander zit sinds november thuis,
met oververmoeidheidsklachten, zegt zijn moeder. "Dat is niet normaal voor
een jongen van 12. Hij heeft geen sociaal leven meer, spreekt niet meer af,
speelt niet meer."
Speciaal onderwijs is de
oplossing, denken zijn ouders. "Zijn huidige school is niet bekwaam om les
te geven aan dit soort kinderen." Zijn moeder heeft de hulp ingeroepen van
allerlei instanties, maar er gebeurt niets. "We staan met onze rug tegen
de muur."
De school van Xander heeft aan
RTL Nieuws laten weten dat er inmiddels gesprekken plaatsvinden met de ouders
van Xander om tot een oplossing te komen.
Xander (12) wil niet meer die
lastige leerling zijn: Ik wil naar speciaal onderwijs
Hij kwam vaak huilend uit school,
met pijn in z'n armen, handen en benen. Door zijn leerproblemen en lichamelijke
ongemakken kan Xander (12) niet meekomen in de
6.Sofie Baert (29 januari
nog maar eens...
Geachte minister, Geachte kabinetsmedewerker,
beste volksvertegenwoordigers,
slecht geslapen... weg en weer
geslingerd worden in emoties en gedachten...
Moet ik opgeven of blijven een signaal geven?
Strijden voor het kind of alles zomaar (zoals
zovelen) ondergaan??
Gisterenmorgen 8u30... Gon
bespreking...
Mijn werktafel is té klein: 3 mensen van het
reva, leerkracht, zorgleerkrachten, ouders, CLB, privékine, Gon begeleidster,
stagiaire en ikzelf.
Allemaal zitten we daar met dezelfde
bezorgdheid. Onze derde kleuter moet in september naar het eerste leerjaar.
Ondanks een enorme evolutie gedurende de voorbije jaren zal die stap voor hem
niet simpel zijn. Niet het inhoudelijke maakt ons de meeste zorgen, maar wel
het emotionele... Zal hij dat allemaal wel aankunnen, zal hij kunnen
functioneren in een grote groep, zal hij het aankunnen om na de schooluren nog
therapie te volgen in het reva, bij de privékine en daarnaast zijn huiswerk
maken? Hij is nu al heel moe van alle extra inspanningen die hij dagelijks moet
leveren.
Al weken merk ik dat hij weer meer mijn hand
komt nemen op de speelplaats in plaats van te spelen. Tegen de leerkracht van
het vijfde leerjaar gaat hij zeggen dat het allemaal zo moeilijk is in de klas.
Hij smeekt om gehoord te worden...
De bezorgdheid rond het welbevinden is enorm!
Ook mama zit met bange ogen te luisteren naar alle signalen die op haar
afkomen. We komen helaas niet tot een eensgezindheid. Het CLB heeft meer testen
nodig..., het Mdecreet zegt..., Ik krijg daar koude rillingen van... de
bevindingen van de juf, de GON begeleidster, de school doen er niet toe!! En
het kind!?
Toen de CLBmedewerker na de bespreking zag dat ik daar
helemaal ondersteboven van was zei hij 'het siert jullie dat jullie zo begaan
zijn met het kind'! Dhu!!??! Is dat niet normaal dat we begaan zijn met het
kind??? Testgegevens doen er toch niet toe! Ons buikgevoel, de bezorgdheid voor
het kind, dat is het enige dat telt!!
Die bespreking zindert de hele dag na... ik moet mijn best
doen om de vele Avitesten te doorlopen, om weer door te gaan voor andere
kinderen. Als ik 's avonds in mijn auto stap, laat ik mijn tranen de vrije
loop... Als het allemaal zo door moet gaan, dan stop ik er mee!!
Ik wil niet op mijn
geweten hebben dat ik kinderen kapot ga maken omdat ze moeten leren werken met
maatregelen en middeltjes, omdat hun welbevinden volledig genegeerd wordt. Elk
kind heeft het recht om gelukkig te zijn, om te mogen functioneren op zijn
niveau! Het welbevinden MOET op de eerste plaats komen, alleen dan werkt de
motor om te kunnen leren.
Dat kind is meer dan welkom op onze school. Als hij naar het
eerste leerjaar gaan we er alles aan doen om hun zo goed mogelijk te laten
functioneren.
Maar ik ben zooooo
bezorgd om wat hij voelt... Het kan toch niet dat we weer een kind naar binnen
zullen moeten sleuren omdat signalen genegeerd worden.
ik mag er niet aan
denken...
Geachte minister, kabinetsmedewerker,
volksvertegenwoordigers,...
ik lees zoveel
schrijnende verhalen van bezorgde ouders, bezorgde leerkrachten, bezorgde
welzijnswerkers.
Het kan toch niet dat
jullie dit blijven negeren, dat jullie blijven slaan met theorieën rond het
Mdecreet.
Het wordt meer dan
tijd dat jullie eens luisteren met een warm hart voor de kinderen en hun
toekomst.
Elk kind heeft recht
op het gewoon onderwijs, maar wat als het een plicht wordt...??!!
Wat brengt de toekomst??
met vriendelijke groeten,
Sofie
zorgcoördinator
7.. Leraar BUSO Mike Verhaeghe.
Waarom het M-decreet een Mattheusdecreet is
Vooraf
In principe moet Mattheusdecreet met kleine letter worden geschreven, maar de link met het M-decreet is zo groot, dat ik daar nu even graag van afwijk. Volgens Vrt-taalnet zijn er vier verschillende schrijfwijzen voor Mattheus. Ik hou het bij Van Dale.
Waar het om gaat
Ik wil de term Mattheusdecreet invoeren, naar analogie met het mattheuseffect, afgeleid van Mattheus 25:29: Want wie heeft zal nog meer krijgen, en wel in overvloed, maar wie niets heeft, hem zal zelfs wat hij heeft nog worden ontnomen.
De term mattheuseffect is niet erg bekend, maar wordt in verschillende, vooral wetenschappelijke, gebieden gebruikt. De term werd voor het eerst gebruikt in 1968 door R.K. Merton. Hij wilde er mee aantonen dat beroemde wetenschappers veelal meer geloofwaardigheid genieten dan een relatief onbekende wetenschapper. In 1975 kreeg de term pas echte bekendheid door het onderzoek van Herman Deleeck naar de werking van de welvaartstaat. Hij stelde vast dat de voordelen van de welvaarstaat verhoudingsgewijs meer ten goede komen aan de hogere dan aan de lagere sociale geledingen. De zogenaamde herverdelingsmechanismen die het verschil tussen de armen en rijken moet doen afnemen hebben dikwijls een omgekeerde werking. Het mattheuseffect is dus een ongewenst effect. Dit effect zorgt ervoor dat men de armoede helpt in stand houden in de plaats van het te bestrijden.
Het effect is dus een ongewenst effect. Of Deleeck in zijn vaststellingen gelijk heeft, laat ik in het midden en is hier niet belangrijk. Het gaat om het feit dat een beleidsmaatregel ongewild het omgekeerde effect heeft, dan dat wat men voor ogen had.
Vooraleer in te gaan om de beleidsmaatregelen van het M-decreet, wil ik daar nog één concreet voorbeeld van geven.
We kennen de verkeersborden aan een wegversmalling. De ene bestuurder heeft voorrang, de andere moet voorrang verlenen. Het doel van deze wegversmalling is het verkeer trager te doen verlopen. U, als gewaardeerde lezer, zal wellicht niet ontkennen dat heel dikwijls precies het omgekeerde gebeurt. Als een bestuurder de kans ziet om er nog net op tijd voorbij te glippen, zal met een extra duwtje op het gaspedaal geven. Het voorkomt dan vooral dat er moet gewacht worden. Laat dàt nu net niet de bedoeling zijn, de wegversmalling is er om bestuurders aan te zetten trager te rijden. Dit effect is ongewenst, dit was niet de bedoeling van het verkeersreglement, maar op vele plaatsen stelt men onomwonden vast dat de snelheid precies daar wordt opgedreven. Op deze plaatsen gaat men dan ook dikwijls controle doen op snelheidsovertredingen.
Vergelijk het met volgende situatie. Indien een leerling zich weigert aan te passen aan de groepsdynamiek van een klasgroep, dan moet die leerling aangeleerd worden wat de voordelen zijn van samenwerken, enz
Door die leerling uit de klasgroep te halen door hem bijvoorbeeld een halve dag straf te laten schrijven in aan apart lokaal, bereik je het omgekeerde en sta je alweer een stap verder dan de oplossing, ongewild.
Vermijd het woord pijn in de dagen voor je met je kind naar de tandarts gaat.
Het M-decreet als mattheusdecreet: laat ons bidden
Laat ons Want wie heeft zal nog meer krijgen, en wel in overvloed, maar wie niets heeft, hem zal zelfs wat hij heeft nog worden ontnomen. even toepassen op het M-decreet en een aantal effecten op een rij zetten.
Als eerste voorbeeld wil ik de noodkreet van juf Sarah Peeters gebruiken. Deze juffrouw geeft les in het lager onderwijs en stelt vast dat 19 van haar 30 leerlingen een leerstoornis hebben. Voor alle duidelijkheid: het zijn 19 zogenaamde M-leerlingen. Door de uitwerking van het decreet zijn ze in het gewoon onderwijs terecht gekomen. Het M-credo stelt namelijk: eerst gewoon, dan buitengewoon.
Effecten: de leerlingen krijgen niet waar ze recht op hebben, namelijk een goede begeleiding. Bovendien moest de school een extra leerkracht aantrekken om min of meer de grootste noden op te vangen; hetgeen helaas onmogelijk blijkt. Juf Sarah is ten einde raad en de leerlingen worden ongewild totaal onvoldoende begeleid. Bovendien stijgen de kosten voor de school, ten nadele van de aankoop van bijvoorbeeld knutselgerief. De spreiding van M-leerlingen zou geleidelijk gebeuren en de expertise uit het buitengewoon onderwijs zou aan de noden moeten voldoen, althans volgens het decreet. De juffrouw eindigt met te stellen dat veel leerlingen beter les zouden volgen in het buitengewoon onderwijs, met kleine klasgroepen, waar ze de begeleiding krijgen die nodig is (Het Nieuwsblad, 13 januari 2016).
Het mattheusgehalte lijkt mij hier heel duidelijk.
Tweede voorbeeld. De zogenaamde M-leerlingen volgen les in het gewoon onderwijs, maar moeten niet alle examens meedoen. Zij krijgen op het einde van de rit dus geen diploma. Zonder dit getuigschrift hebben ze later geen recht op een inschakelingsuitkering. Alle scholen hebben daarover een omzendbrief gekregen, toch schrijft De Morgen (11 januari 2016) dat vele scholen van niets weten. De toekenningsvoorwaarden voor een inschakelingsuitkering zijn federale materie, terwijl het M-decreet Vlaamse materie is.
In deze twee voorbeelden spelen dus al belangrijke effecten: de leerlingen die extra ondersteuning nodig hebben, krijgen die niet of onvoldoende. Vermits ze onvoldoende ondersteuning krijgen, lijkt het logisch dat ze in vele gevallen niet alle examens zullen doen en dus geen getuigschrift zullen krijgen en dus minder kans op de arbeidsmarkt zullen krijgen en geen uitkering indien nodig.
In het buitengewoon onderwijs geef ik al vele jaren GASV (geïntegreerde algemene en sociale vorming). In de hogere jaren is een groot deel van dit vak gericht op het zoeken naar werk en het ontwikkelen van sociale vaardigheden. Ik doe geen afbreuk aan het gewoon onderwijs, maar gewoon onderwijs is schitterend voor gewone leerlingen. Denken we aan Miguel, 10 jaar, die het syndroom van Down heeft en les volgt in een gewone basisschool. Het lerarenkorps is inventief, maar doet het M-decreet af als een platte besparingsmaatregel op de kap van de leerlingen (De Standaard, 16 november 2015). Weet je nog: (
) maar wie niets heeft, hem zal zelfs wat hij heeft nog worden ontnomen.?
Een derde effect dat ik wil aanhalen gaat over het personeel dat nu lesgeeft in het buitengewoon onderwijs. Ik hoef je niet uit te leggen hoe specifiek het buitengewoon onderwijs is, en hoe lang het duurt eer een leerkracht de nodige expertise heeft opgebouwd om een goed leerkracht te worden. Vergelijk het met het behalen van je rijbewijs: je hebt theorie geleerd, daarna heb je misschien iets van 5000 km geoefend alvorens je praktisch examen af te leggen en vanaf dat moment ging je definitief de baan op. Het duurt daarna nog jaren eer je een ervaren bestuurder bent. Je mag pas een begeleider zijn van een nieuwe toekomstige bestuurder als je al acht jaar je rijbewijs hebt. Misschien ben je dan inderdaad al een ervaren bestuurder, maar lesgeven in een rijschool zit er nog niet direct in.
Helaas gaat de vergelijking niet helemaal op. Met leerlingen omgaan, is niet zoals autorijden. Als je met leerlingen wil omgaan in het buitengewoon onderwijs, moet je eigenlijk een ervaren piloot zijn. Acht jaar leservaring is onvoldoende om expert te zijn, twaalf jaar klinkt al beter, vijftien jaar is het minimum.
Het M-decreet stelt dat de expertise uit het buitengewoon onderwijs zal verplaats worden naar het gewoon onderwijs. Schitterend idee, als het dan toch moet, maar helaas onuitvoerbaar. De minister laat mij persoonlijk weten dat ze erkent dat deze personeelsverschuiving de stress en de onzekerheid in het buitengewoon onderwijs verhoogt. Laat het nu precies dàt zijn dat we helemaal niet nodig hebben. De hervormingen in het onderwijs bedoelen ook het beroep van leerkracht aantrekkelijker te maken. Momenteel bereikt men exact het omgekeerde. De huidige student lerarenopleiding heeft totaal geen idee van wat er op hem/haar afkomt. Nog nooit zijn zoveel jonge leerkrachten ermee gestopt als in de laatste jaren. Nu al vreest men voor een ernstig tekort aan leerkrachten voor de komende jaren.
Welke leerkrachten zullen zorgen voor de expertise in het gewoon onderwijs? De pas afgestudeerde leerkrachten? De leerkrachten die verschoven worden? Ik denk het niet, want het zijn niet de leerkrachten met vijftien jaar of meer ervaring die in de eerste plaats zullen verschoven worden, wel de leerkrachten die het minst lang lesgeven, vooral starters.
Alweer een vreemd effect dus: alweer krijgt de M-leerling niet waar het recht op heeft, namelijk begeleiding door een expert met alle gevolgen vandien voor deze individuele leerling.
Het enige positieve lijkt me dat de leerkracht in het gewoon onderwijs, stukken goedkoper zal zijn dan deze in het buitengewoon. Platte besparing dus, en de leerkracht is de dupe, en voor de zoveelste keer de leerling ook.
Mattheus moet zich in zijn graf omdraaien als hij leest dat directeur van het Vrij CLB Roeselare Patrick Lancksweerdt de opzet van het M-decreet goed vindt (Het Nieuwsblad, 2 september 2015).
Hij zal zich nogmaals omdraaien als hij leest dat ook het COC, de Christelijke Onderwijscentrale, laat ons dit de leerkrachtenvakbond noemen, het decreet eveneens een goede zaak vindt. Wordt het plots een Judasdecreet misschien?
Besluit
De aandachtige lezer begrijpt maar al te goed dat er nog veel meer voorbeelden mogelijk zijn, maar ik wil deze tekst vooral leesbaar houden. De voorbeelden zijn niet uit de lucht gegrepen, daarom heb ik verwezen naar krantenartikels en directe getuigenissen.
Het mattheuseffect is dat effect waar een beleidsmaatregel het omgekeerde bereikt dan wat de bedoeling was. We geloven in de goedheid van de mens, en we kunnen er dus enkel van uitgaan dat minister Crevits iets goed bedoeld heeft. Helaas bereiken de maatregelen het omgekeerde: de leerlingen worden er slechter van, de leerkrachten zijn minder gemotiveerd. Het is niets meer dan een mattheusdecreet. De M-leerlingen zijn mattheusleerlingen. Laat ons bidden.
.
|
