Stop politiek doorhollingsbeleid van voorbije decennia dat veelal haaks stond/staat op de visie van de praktijkmensen en vooral tot ontwrichting leidde Laat het onderwijsveld zelf grotendeels zijn toekomst bepalen. (Zie standpunt op ResearchEd-conferentie)
Minister Crevits in De Standaard 29 augustus: "Ik eindig liever met niets, dan met iets slechts": Juist, maar al gestart met 'slecht', ondoordacht M-decreet ...
Onderwijskrant 174 (juli-augustus-september 2015)
Onderwijsland 2015-2016: meer dan ooit onzekerheid & chaos
*Nog steeds geen krijtlijnen bestuurlijke optimalisering!
*Wollig & ondoordacht M-decreet: onzekerheid & ontwrichting buitengewoon en gewoon onderwijs
*Doorgeschoten schaalvergroting in lager en secundair onderwijs!? Aantasting van ziel en bezieling van scholen!
*Ontwrichting van goedwerkend attesteringssysteem in s.o. , van B-attest e.d.
*Improvisatie 1ste gr s.o.: STEM, CLIL ...Iedereen doet maar wat!
*Meer planlast & juridisering
*Ontkenning en verbloeming problemen vanwege beleidsverantwoordelijken
*Nog steeds geen intensief NT2-onderwijs
*Verdere uitholling (ontstoffing!) van uitgeholde (taal)leerplannen?
*Veel selfies & gekwebbel; wollig beleid: veel geblaat, maar weinig wol!
*loopbaanpact dat onderwijsloopbaan nog minder aantrekkelijk maakt?
Standpunt op ResearchED-conferentie
The vicious circle of political educational reforms represents an enormous waste: of resources, of teachers energies and creativity, and of pupils opportunity to acquire knowledge. (Dat zal ook het gevolg zijn van de huidige reeks Vlaamse hervormingen: M-decreet; Masterplan s.o.; bestuurlijke schaalvergroting ... )Saving education requires that we depoliticise it, and allow far more independence for education to discover its future direction for itself.
The belief that standards can be increased overall through the implementation of the right mix of policies is based on a simplistic and technocratic idea of how education works...... One of the perverse consequences of the policies target-focused education is that it diminishes the quality of the classroom experience. In such circumstances, teachers have little opportunity to exercise their professional judgment and respond to the needs of their pupils[;] they have to teach to the curriculum, targets ...
The dominance of a bureaucratic imperative forces teachers to react to externally imposed demands (waarmee ze het niet eens zijn: uit enquêtes blijkt b.v. dat de overgrote meerderheid van de Vlaamse onderwijsmensen het niet eens is met de invoering van het M-decreet, de meeste punten uit het Masterplan, enz.). Dit leidt ook vaak tot lippendienst vanwege de leerkrachten.
Under such circumstances, the quality of their interaction with pupils suffers, as does the intellectual life of the school. That is why the current addiction to education reform represents a recipe for failure and why such failure serves as an invitation for yet another round of policy-making
[The] impulse to micro-manage schools is the inexorable consequence of the politicization of education.
Unsuccessful initiatives create a demand for new policies which, in turn, further erode the integrity of education, thus guaranteeing their failure. This vicious circle of educational reforms represents an enormous waste: of resources, of teachers energies and creativity, and of pupils opportunity to acquire knowledge.
When education becomes an instrument of social policy, it is easy to lose sight of what education should look like. When education is detached from an inter-generational conversation, it acquires significance for extrinsic reasons. In this politicised form, education has become an ever-expanding institution that has lost sight of what it is really about. Education needs to be saved from itself in order to realise the potential of the younger generations.
Saving education requires that we depoliticise it, and allow far more independence for education to discover its future direction for itself.
