|
Gentse KTA-school getuigt: M-decreet ontwrich nu al ons beroepsonderwijs
Citaten uit lange bijdrage in De Morgen 5 september: Een dag M-decreet live van op de schoolbanken. Nobele hervorming of verkaote bespraing?
Het M-decreet zorgde de voorbije weken voor een spectaculaire stijging van het aantal inschrijvingen voor het eerste jaar beroepsonderwijs in het KTA MoBi Gent. In die mate zelfs dat er vandaag zowat één op drie eerstejaars in het beroepsonderwijs nieuwkomers zijn uit het buitengewoon onderwijs.
"
3Er zijn grenzen aan alles, weet Danny Van Hyfte, ervaren leerkracht mechanica en elektriciteit. We moeten de lat systematisch lager leggen en naar beneden toe gelijk schakelen. Daar wordt op lange termijn niemand beter van. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat we hier aan bezigheidstherapie gaan doen dat we veredelde oppassers worden?
De spreidstand wordt zo groot dat je op een bepaald ogenblik keuzes moet maken: ofwel focus je volledig op de sterkere leerlingen, ofwel gaat je aandacht haast exclusief uit nar de zwakste leerlingen.... Het risico is bijzonder groot dat de beste leerlingen op termijn het gelag zullen betalen.
Als het fout loopt, krijg je enkel maar gefrustreerde kinderen, die een jaar lang spartelen en finaal moeten afhaken. Wordt dat kind er beter van? We hadden absoluut extra ondersteuning nodig, meer nog, we hadden die ondersteuning vorig jaar al moeten krijgen. Anders zouden we in het beroepsonderwijs in Vlaanderen binnenkort wel eens flink wat leerkrachten gefrustreerd kunnen zien afhaken. Maar helaas: ik heb niet het gevoel dat het belang van de leerling, een bepalende factor was bij de invoering van het M-decreet. Dit is een zuivere besparingsoperatie.
"
Maria Van der Cam, directrice van het KTA is formeel. Wij hebben tot nog toe niets gezien van de extra middelen die we echt nodig hebben. Wat we nodig hebben zijn b.v. extra GOK-uren zodat ik één of twee mensen voltijds kan inzetten als extra begeleiders bij b.v. crisismomenten. Ik heb evenwel niets ontvangen , geen verse centen, geen extra mankracht.
Leraar Stijn Segers getuigt: Maar laten we een kat een kat noeme: puur lesgeven in een eerste beroeps, daar kom je nog amper toe. Je bent veel meer bezig met opvoeden, en met die gasten aan te leren om eenvoudige afspraken na te komen.
Wil je in een eerste beroeps toch nog iedereen volledig meekrijgen, dan moet je er bijna een tweede voltijdse leerkracht per klas bijhalen.
Volgens het M-decreet zijn leerlingen uit het buitengewoon onderwijs overal welkom zolang hun komst niet meer dan redelijke aanpassingen vergt van de school. Nu vraag ik jou: wat is redelijk op een beroepsschool met draaibanken, bruggen, autos en elektrische toepassingen? Hoe kunnen we dit allemaal aanpassen aan pakweg slechtziende leerlingen, mensen in een rolstoel of leerlingen met het Downsyndroom?
Een gast met gedragsstoornissen die plots ontploft, zomaar. Aan een draaibank met een hamer in de hand of bij een muurtje met een handvol bakstenen voor het grijpen.
Het grote probleem is dat het departement onderwijs geleid wordt door pedagogen, en niet door mensen met pakken onderwijservaring. Het M-decreet is in de praktijk onhaalbaar. Tenzij je enorm veel centen en mankracht ter beschikking stelt.
Leraar Stijn Seghers: Ik heb alle respect voor ouders die hun kinderen welke achterstand of handicap ze ook hebben, naar het gewoon onderwijs willen sturen; maar op enkele uitzonderingen na leefde deze vraag totaal niet. Men heeft dus een zogenaamde oplossing gecreëerd, voor een probleem dat er in feite geen was. Men heeft ook iets ingevoerd zonder het vooraf degelijk voor te bereiden. Dat voedt enkel maar het vermoeden dat dit een prachtvoorbeeld is van een verkapte besparingsmatregel.
Willem Posman, leerlingenbegeleider, vat de problematiek nog even treffend samen met een voorbeeld uit de praktijk gegrepen. Ik heb net nog gebeld naar een BLO-school waarvan er nu twaalf leerlingen overgekomen zijn naar het eerste jaar beroepsonderwijs. Die twaalf leerlingen blijken voor schrijven en rekenen grotendeels op het niveau van het tweede leerjaar te zitten. Als je dan de boeken bekijkt voor het eerste beroeps , tja, dan besef je meteen dat dit veel te hoog gegrepen is. We kunnen dan haast niets anders doen dan per leerling een aparte cursus in elkaar te boksen; maar dan werk je je als leerkracht ook te pletter.
|
