Reactie van  prof. Wim Van den Broeck op Pieter Lesaffer (Klasse) die oudere leerkrachten als conservatief bestempelt

Pieter Lesaffer (Klasse) schreef vandaag  op de Klasse-website een bijdrage over het feit dat te veel beginnende leerkrachten na enkele jaren uit het onderwijs verdwijnen: ‘De waterval aan het schoolbord’.  We citeren eerst even een  belangrijke passage waarin Lesaffer de indruk wekt dat de jonge en dynamische leerkrachten gekortwiekt worden door de oudere conservatieve leraars die niet willen vernieuwen.  Daarna citeren we de o.i. terechte reactie van  prof. Wim  Van den Broeck.

1. Pieter Lesaffer: ‘Verandering is niet nodig’ volgens oudere leraars

“Als het over jonge leraren gaat, wordt er te gemakkelijk van uitgegaan dat ze afhaken omdat de vaste benoeming zolang op zich laat wachten. Maar dat is lang niet het grootste struikelblok. Veel startende leraren geraken in de eerste plaats gedemotiveerd door de schoolcultuur en het gebrek aan begeleiding. Tenzij je begeleiding vertaalt in lastige klusjes, zoals de moeilijkste klassen overnemen, administratieve taken uitvoeren, het vervelendste toezicht. ’Wij hebben dat ook zo moeten doen’, luidt de motivatie. Jongeren haken af omdat ze niet als een professional worden bekeken die nieuwe ideeën, inzichten en methodieken binnenbrengt.” Maar wel als groentje dat zo snel mogelijk gekneed moet worden in de heersende schoolcultuur: ‘We doen dat hier al zolang met succes, verandering is niet nodig’.

2. Reactie van prof. Wim Van den Broeck

Hoe doe je dat, een analyse maken van de demotivering van leerkrachten, zonder de belangrijkste oorzaak te noemen? Die is dat leerkrachten in de steek gelaten worden door de overheid door alles wat verkeerd gaat in het onderwijs op die verdomd ‘conservatieve’ leerkrachten te steken. Het is bijna pathologisch aan het worden en zo wereldvreemd. “De leraar is de vijand”, schreef onlangs iemand.

Waar is de tijd van de maatschappijkritiek? Nu is het omgekeerd, het onderwijs moet zich maar aanpassen aan de maatschappij, zonder dat een spatje van kritiek op die maatschappij getolereerd wordt. Hier wordt slim, maar toch zo doorzichtig, een tweespalt gecreëerd tussen jonge, dynamische leerkrachten en oudere, vermolmde leraren. De werkelijkheid is meestal helemaal anders, maar die past niet in het ideologisch straatje van Klasse.

 In het onderwijs werken heel veel mensen, jong en oud, en die torsen samen de verantwoordelijkheid om de jonge generatie iets bij te brengen waarmee deze de wereld verder vorm kan geven. Dat blijft een mooie, maar ook zware taak in postmoderne tijden. Als er iets gefaald heeft de laatste decennia, dan is  het onderwijsbeleid: door een gebrek aan een coherente onderwijsvisie en door zich te laten (des)informeren door mensen die onderwijs vooral zien als een middel om allerlei maatschappelijke problemen op te lossen.

Klasse is altijd al de spreekbuis geweest van het onderwijsbeleid, niet van de leerkrachten. Doe dan niet alsof.” (Prof Dr. Wim Van den Broeck)

P.S. Ook in een bijdrage in 'De Wereld Morgen' van september j.l. bestempelde Pieter Lesaffer de leraars als behoudsgezind. Dit zou volgens hem ook de reden zijn van het feit dat ze de geplande structuurhervormingen in het s.o. afwijzen.