Geen terrasje kunnen doen..
Ik was nochtans uitgenodigd door een paar collega's bij wie ik begin deze week een opleiding on the floor genoot.
De gitarenman en een een vriendelijke dame die luistert naar de naam S en voor de rest is het een naam uit de bijbel.
Het zou wel leuk geweest zijn maar er zullen wellicht nog momenten komen.
Ik was deze morgen heel ziek.
Hoofdpijn, braakneigingen, de ganse rammeteut...
Wat slokjes coca hielpen.
Bij de Maya's was coca een geneesmiddel en dat is het ook wel een beetje.
Naar de interim en het werk gebeld.
De wachtzaal van de dokter.
1,5 uur wachten.
Hij gaf meteen alle medicamenten en een pilvoorschrift op één papiertje mee.
Plus het attest voor de werkgever in casu het interimkantoor.
Ik betaalde ook voor het globaal medisch dossier.
Ik moest een storting uitvoeren want ik had niet genoeg geld op zak.
Gelukkig is het een geconventioneerde arts.
Of alles goed is met me...
Chillen, chillen, chillen.
De paasvakantie (niet voor mij) ligt in het verschiet.
Ik maak plannen.
Blijf zolang mogelijk op deze interimplek tot het gedaan is of tot ze me buitenzwieren.
Ik ken mezelf en weet dat ik wel weer op mijn tippen zal moeten lopen.
Is het gedaan, dan zoek ik wel weer een andere plek.
Niet teveel ineens.
Cool, cool, we moeten het nog een hele poos volhouden.
Ik ben blij dat ik de gitarenman en S. leerde kennen.
Noot : de gratis muntthee van Moke met thijm hielpen me weer op de been.
Ik voel me al veel beter.
Mijn zoon is de halve nacht uitgeweest want vandaag zijn het de laatste 100 dagen van de humaniora.
Hij is laatstejaars.
Gisterenavond naaide ik als een gekkin stukjes van kleren ineen.
Hij is slank en alles moet altijd "smaller" worden gemaakt.
Mijn dochter gaat deze avond uit en blijft in het Pajottenland slapen, in het huis met zicht op een geactualiseerd Breughelschilderij.
De jongste wil morgen shoppen in Antwerpen.
Urban Outfitters.
Dat belooft.
Ik verzwijg erbij dat ik deze week minder pree trok vanwege het uitvallen van de electriciteit op het werk en dus minder werkuren.
Dat wordt weer een evenwicht zoeken tussen willen en kunnen.
Maar ach, ik geniet ook wat vakantie door het feit dat ik mee in de vakantiesfeer dwarrel.
Morning has broken.
Morning has broken.
Ik had het lieke zo graag op de gitaar horen spelen.
Gelukkig is er tinternet met die schitterende getalenteerde Aziatische man die het zo mooi kan spelen.

03-04-2009 om 16:13 geschreven door tosca  

Het is warm...
Mensen hokken buiten samen.
Ik heb keelpijn, doe alsof, voel me niet zo lekker...
Hooikoorts?
Maybe...
Vanavond gaat hij muziek spelen, zegt hij.
Ik slik even en allerlei dingen spoken door mijn hoofd.
Wegvluchten...
Flash-back...
Wie speelde er nog muziek?
Ik verman of vervrouw me...
Kun je electrische gitaar spelen?
Ja dus...
Ik vloek om mijn eigen stoutmoedigheid, maar kan er niets aan doen.
Of hij Cat Stevens wil spelen.
Morning has broken...
Soms is het beter dat verhaaltjes mooi eindigen.
Vandaar dit kortverhaal.
Het probleem in het leven is dat mensen teveel willen voortborduren op een leuk moment.
Carpe diem.
Koester leuke momenten en that's it.
Niet teveel willen.
Niet teveel erachter zoeken.
Gewoon, enjoy...
Het leven zou veel simpeler zijn als we ons meer op dergelijke momenten zouden focussen.
The honour is all yours but you don't know it...

02-04-2009 om 22:22 geschreven door tosca  

en er weer bij...
Heb een superdrukke week achter de rug.
Veel klanten bezocht... in de geest... vanachter een bureau.
Veel over mezelf geleerd.
In die getransformeerde bioscoop van vroeger omgetoverd tot een rustig werkkader kreeg ik een beter inzicht in mezelf.
Wie ben ik?
Iemand die niet lang gestudeerd heeft.
Slechts tot 22 jaar.
Iemand die altijd genomen heeft wat het leven haar bood.
Carpe diem met een low impactgehalte.
Iemand die veel geduld heeft en altijd meestal vriendelijk blijft.
Iemand die zonder problemen steeds van nul kan herbeginnen.
Iemand die zeer werkzaam is.
Iemand die moeilijke klussen kan opknappen en daarvoor niet terugdeinst.
Iemand die positief blijft onder alle poespas.
Moke wachtte me steeds op met de wagen.
In de gietende regen.
Hoe was je dag?
Heb je veel verkocht?
Ik moet niets verkopen, schattie, ik moet de interesse wekken.
Toch bij dit project dat ik nu achter de rug heb.
Gisteren stond mijn tikker even stil.
De telefoonrekening liep hoog (te hoog) op.
Thuis.
Verliefde kinderen.
Drastische oplossing.
De telefoon beneden wegdoen.
Gedaan met urenlang bellen.
Alles voortaan via het internet of hun gsm.
Ik betaal je dat wel terug, ma...
Ik zal ervoor werken...
Allee, het is al goed, voor één keer, laat dit een les zijn.
Ik zou natuurlijk graag op een tropisch eiland liggen zonnen.
Maar dat kan er nu weer niet af.
Door de telefoonrekening.
Mijn zoon zal zijn lesje wel geleerd hebben.
Hopelijk.
Iemand is lief voor me aan de telefoon.
Of ik madame of mademoiselle ben.
Ik begin zowaar bijna te flirten, maar herwin direct mijn professionalisme.
Het is zo goedkoop allemaal.
Neen, we houden het stijlvol.
Ik mocht deze week muntthee drinken op het werk.
Toch heb ik liever de muntthee van Moke;
Met zeer heet water.
Hoewel, we maken hier thuis niet vaak muntthee.
Het is al een hele toer als de muntblaren niet verrotten in de koelkast.
Lack of time, gebrek aan tijd.
Heeft iemand het wel zo druk als ons?
Een tandje bijsteken.
Werken, werken, arbeiten, travailler...
Daarna telt de boer zijn centen.
Of zit zij aan de computer.
Wat na te mediteren na een drukke week.
Een oudere collega op het werk zei dat ik een toverkol was.
Wicca.
Ik vond het een hele eer.
Of ik muntthee in Leffe kan veranderen?
Neen.
Of ik een fles  water in wijn kan veranderen?
Neen.
Maar dat is mijn taak niet...
Ik verspreid stuif en parels.
Parelstuif.
Voortaan gebruik ik opnieuw de comic sans ms.
Past beter bij mezelf.

27-03-2009 om 22:29 geschreven door tosca  

20-03-2009 om 19:55 geschreven door tosca  

16-03-2009 om 18:21 geschreven door tosca  

héhé, eindelijk weekend...
Zuurverdiende centjes uitgeven, kleren kopen, kinderen naar schoolfuif voeren ergens te lande en een paar vriendinnetjes oppikken en mee vervoeren, boodschappen doen, huis opruimen, de wekelijkse was doen...
De gewone routine.
Achterstallige rekeningen werden eindelijk betaald.
Volgende week wordt het contract verlengd, hetgeen betekent dat we voorlopig mogen blijven werken.
Op zoveel geluk had ik niet meer durven hopen. Einde 2008 begin 2009 was nochtans in een sukkelstraatje begonnen. Blijkbaar zijn de planeten me nu gunstiger gezind.
Naar het schijnt is de gemeente Jette verkozen tot tweede mooiste gemeente van Brussel. Waarschijnlijk is Jette een stemmenkanon. Niet dat het geen mooie gemeente is maar of het nu de tweede mooiste gemeente van Brussel is... Er zijn wel mooie groene kanten.
Mijn collega heeft een paar paranormale vermogens en is erop uit gekomen dat ik in een vorig leven "Jerome" heette.
Best griezelig, stel je voor dat dat waar is, één van de voorvaderen of groot-grootnonkels heette zo.
Wat nog meer freaky is, mijn collega is 4 dagen voor mij geboren weliswaar in een ander geboortejaar. Hij is een pakske jonger. Maar we zijn van hetzelfde sterrenteken, enkel de ascendant verschilt. Zijn ascendant is boogschutter en zoals u wel weet heb ik ascendant steenbok (op de grens met waterman).
Misschien zijn we (en de andere collega's) rechten die elkaar ergens in het heelal kruisen en dan weer uiteen zullen gaan. Wat nog meer freaky is, is dat er een andere collega een echt zesde zintuig heeft en dingen aanvoelt. Hij heeft dit waarschijnlijk geërfd van zijn pa.
Zelf hou ik het graag aards.
In tegenstelling tot wat sommige mensen denken, ben ik down-to-earth.
Tactiel...
En ik ben er blij om, ik zou het niet anders willen.
Ooit vond één of ander lief (uit een ver verleden) me een beetje saai maar ongelooflijk charmant.
Ik voel wel dat de zin in avontuur -geen avontuurtjes- weer in me bovenkomt.
Misschien trek ik deze zomer wel (uiteraard low cost) naar Zuid-Frankrijk.
La douce France...

13-03-2009 om 21:13 geschreven door tosca  

Het is heel stilletjes in mijn bloghut, waarmee ik bedoel dat ik maar weinig tijd heb om te schrijven.
Maar ik "timmer" aan mijn carrière, met andere woorden, ik moet ervoor zorgen dat er zaad in het bakje komt en ik ben dus heel actief in het actieve leven van betaalde buitenhuisarbeid.
Het valt best wel mee, moet ik toegeven, de collega's zijn allemaal bijzonder sympathiek, we zien wel hoe het verder verloopt.
Ik sla dus weer een heleboel ervaringen op op mijn dvdeeke.
Welk dvdeeke?
Het dvdeeke van het leven.
Ik zou ik niet zijn als ik niet blij zou zijn me 's avonds in mijn gezellige warme training te wurmen.
Renifler l'écurie.
Ik verlang ernaar na een dag buitenhuiswerken...

11-03-2009 om 18:10 geschreven door tosca  

dit mooie tussendoortje...
Geniet ervan...

07-03-2009 om 21:01 geschreven door tosca  

Ik gaf aan een collega het adres van mijn blog.
Doe ik anders nooit...
Het is leuk om ook eens de mening van iemand nieuw te horen, al verwacht ik niet onmiddellijk een reactie of zo.
Momenteel zit ik weer gezellig in een internetcafé.
In de gemeente waar ik werk, zijn ze er goed op voorzien.
Er zijn veel low cost internetcafés en de drukte valt best mee.
Binnen een paar jaren wil ik graag op het platteland wonen, maar op dit moment bevalt de stad me uitstekend.
Mijn zoon bestelde een hoofdtelefoon in het verre Engeland en nu moet ik de verkeerd ontvangen hoofdtelefoon (voor de computer enzovoort) per postpack terugsturen. De kleur was verkeerd. Mijnheer Rorie beloofde een nieuwe en ditmaal de juiste op te sturen. We'll see....
Black is good for me maar jonge mensen zijn soms veeleisender en willen de hoofdtelefoon in de juiste kleur.
Met de juiste details...
Het zal een druk en busy weekend worden.

06-03-2009 om 16:12 geschreven door tosca  

Rechtover het werk is een internetcafé.
Handig als de computer thuis altijd bezet is.
Mijn zoon nodigde vrienden uit en ze moesten een wetenschappelijk werk afmaken.
Ze hebben heel laat doorgewerkt en ze bleven slapen.
Gelukkig zorg ik altijd voor voldoende inktcartouches voor de printer.
Je zal het maar meemaken dat je een dringend werk moet afmaken en je geen inktcartouche meer hebt.
In een telefooncabine hoor ik het gekrijs van een jonge baby .
De moeder telefoneert waarschijnlijk naar familie in het buitenland.
Deze buurt (waar ik nu werk) leeft echt en is de laatste tien jaren zeer aangenaam veranderd.
Op het werk zijn ze zeer tevreden.
Ik goochel met de computer en behaal goede resultaten.
Dat ligt grotendeels aan de ervaring en de aanpak.
Het is als een diamant.
Die geslepen werd.
Al die ervaring heeft toch ergens toe geleid.
Uit een auto klinkt Noordafrikaanse muziek.
Het voelt hier echt alsof ik op vakantie ben.
Er zijn hier ook mooie klerenwinkels in de buurt.
Misschien van Turkse of Noordafrikaanse ontwerpers, wie weet...
Mijn artistieke collega heeft een tas gemaakt waar ik jaloers op ben.
Hij volgde een breicursus bij de VDAB, kan stikken en knutselde een trendy tas in elkaar.
Dan denk ik, tiens, de VDAB is toch ergens goed voor.
Vandaag kregen we twee uren opleiding en morgen eveneens.
It's a virtual world.
Naar het schijnt werk ik op een plaats waar vroeger een cinéma of bioscoop was.
Soort zoekt soort zullen we maar zeggen.
De artiest-fantaziest heeft haar stekje gevonden.
Mijn financiële troubles zijn bijna achter de rug.
Maar ik heb gekoorddanst en geswitcht tussen rekeningen.
Mijn eerste interimloon wordt morgen gestort.
Het contract heb ik wel nog niet gekregen vanwege de poststaking.
Tsjuus...

05-03-2009 om 18:03 geschreven door tosca  

is voor mij geen verplichting, ik doe het enkel wanneer ik er zin in heb.
Ik doe enkel dingen die ik graag doe, overigens.
Niet meer afhangen van anderen, wat zij erover vinden.
Terug - eindelijk - de band met mezelf terugvinden.
Waar was die zo lang gebleven?
Heel gelukkig zijn met mezelf en de paar dierbaren die mij omringen.
Af en toe een vriend helpen.
Voorbeeld : bussen met het oog op ... Nu ja, de verkiezingen van juni.
Zelf geloof ik er geen sikkepit meer in, je helpt jezelf nog altijd het meeste, maar mijn goed hart is nooit verlegen om een goede daad of een handje toe te steken.
Teveel mensen leven in mizerie en daar heb ik het moeilijk mee...
Dus, de politiek is niet echt mijn ding meer...
Wat wel mijn ding is, is mensen helpen bij het "overleven" in deze structurele crisis.
2 van mijn kroost hadden een voedselvergiftiging.
Soep, pompoensoep,...
Nochtans staat Colr. garant voor kwaliteit.
Het zal een ongelukje zijn.
C. D. is goede soep beweert ons ma...
Toch maar liever verse soep in het vervolg...
Zelf had ik niets.
Increvable.
Boodschappen doen in de stad.
Het kanaal over per fiets.
Best een lenteachtige ervaring.
Water dat flikkert en glinstert.
Overal lang aanschuiven.
Verjaardagscadeaus voor vriendinnen van mijn dochter.
Bibi doet dat allemaal.
Bibi of Tosca.
Wat maakt het uit.
"Mama, kan je me helpen met een manifest in het Frans???"
WTF....
Even googelen, want mijn inspiratie is dood als een pier.
Omgekeerd evenredig met mijn staat van gelukkig zijn.

01-03-2009 om 18:27 geschreven door tosca  

And kicking...
Een loft als werkplaats...
Een job waarbij ik de adrenaline door het lichaam voel gieren (sales, you know)...
Originele collega's...
De buurt waar ik werk is als een hip Marokkaans stadje...
De combinatie fiets-benenfiets maakt dat ik fit door de week trappel...
Kortom, ik heb het meer dan druk, maar stel het superwel...
Ik drink veel expressochocolade in kartonnen bekertjes...
Mijn dochter is met gezwollen kaakjes uit het ziekenhuis gekomen (wegnemen van de wijsheidstanden).
Na de operatie moest ze continu overgeven en was ze tot de dag nadien van de kaart.
Ze overnachtte in het ziekenhuis.
Het ziekenhuis is als een burcht by night waar men niet binnengeraakt.
Vandaag ziet ze er al veel beter uit maar ze moet volgende week terug naar het ziekenhuis om de draadjes weg te nemen.
Ik ontmoet veel interessant volk en last but not least ontdekte de naam van een oude studiecollega in de lijst van de ouders van de laatstejaarshumaniorastudenten. Enfin, het e-mailadres.
 It's a small world where we live in.
Misschien kom ik één van jullie één dezer wel tegen aan de telefoon. Zonder dat jullie mij herkennen of dat ik jullie herken. Could be... So be nice...
Noot : ik promoot wel serieuze dingen dezer dagen.

27-02-2009 om 21:34 geschreven door tosca  

Nosocomiale ziektes...
Zou dat komen doordat er zo overdreven veel gekuist wordt in ziekenhuizen en aldus misschien de meest agressieve en sterkste bacteries vrij spel krijgen?
Het is maar een gedacht, het zou toch kunnen...
Ach, ik ben lang geen dokter.
Enkel een toubibke met veel buikgevoel.
Ziekenhuisluchtjes.
Net niet hyperventileren van het wachten en de geur.
Alles in orde met mijn dochter.
Woensdag mag ze even voor schone slaapster spelen.
Haar wijsheidstanden worden verwijderd.
Ze wordt gans verdoofd.
Dan grijpt de operatie plaats.
Dan mag ze ontwaken.
Ijs aan de kaakjes.
Als ik niet ontwaak...
Stel je voor zeg...
Er zijn kinderen die nooit meer zullen ontwaken in oorlogen.
Ze hebben ook een papa en een mama.

23-02-2009 om 21:36 geschreven door tosca  

nog het zomerfestival Plazey waarover ik sprak.
Wel, de kassa werd gestolen en vandaag greep er een benefiet plaats in Anderlecht.
Kruim van verschillende Vlaamse zangers, onder andere Guy Swinnen, Raymond, Lalalover.
Ook een pianist-virtuoos Jef Neve.
Een verwennerijtje voor de thuisblijvers, zij die niet vertrokken zijn naar andere oorden op deze aardbol.
Dit jaar zijn we niet naar de carnavalstoet in Aalst getrokken.
Maar het zal wel leutig geweest zijn.
Morgen teken ik mijn contract...
Vroeg opstaan tijdens het verlof van de kinderen.
De stad in.
Hopelijk kan ik in de namiddag mijn dochter vergezellen voor de pre-operatieve onderzoeken.
Woensdag worden haar wijsheidstanden verwijderd.
Dinsdag begin ik dan te werken.
Het zal varen...
Werken, wat was dat ook weer...
Iemand?

22-02-2009 om 22:02 geschreven door tosca  

20-02-2009 om 16:08 geschreven door tosca  

De sollicitatie is goed verlopen maar nam wel de ganse voormiddag in beslag.
Er waren zéér veel kandidaten en toch maak ik een grote kans, I feel it.
Alles begint terug op zijn plooi te geraken, ik heb er alvast veel zin in, al zou de opdracht maar over een kleine maand gaan. Maar goed, de locatie vind ik best wel leuk. Brussel vibreert. Sommige mensen, onder andere een Hollandse jongen met Afrikaanse roots afkomstig uit het cleane en nette Rotterdam, vindt Brussel een vuile stad. Maar eens je de stad kent, is het hier super. Je maakt bij wijze van spreken een wereldreis op een zeer economische en ecologische manier. De beste manier om de stad te leren kennen is te voet.
Na mijn ontmoeting met een jonge dertiger actief in de artistieke wereld, schoten de ideeën me weer eens door het hoofd.
Een toneelstuk schrijven over een sollicitatie.
Een witte wachtkamer  waar de sollicitanten rond een tafel zitten of op stoelen in hoeken vanwege het grote aantal sollicitanten.
De wachtkamer in een Brusselse polykliniek eind jaren zeventig, Kartuizerstraat.
Verbanden tussen de twee.
Maar kunst is overal.
Waar je het niet gaat zoeken.
Voorbeeld : een schilderij van Breughel (Pajottenland, glooiingen).
Mijn dochter moest een groepswerk maken met een camera. Het lot bracht ons in Ulriks-Kapelle bij een vriendin, ergens ver weg, tussen de glooiingen en de weiden, pure plattelandszichten, paarden, veel glooiingen.
Ofwel Breughel anno 2009.
Ik hou evenzeer van de stad.
Van kettingen en kralen van Noordafrikaanse kunstenaars in niet gebroken vitrines van winkels.
Voor huwelijken waarschijnlijk.
Een huwelijk dat ik nooit officieel maar altijd officieus zal beleven. Voor mij hebben de klokken enkel in bed geluid.
Mijn koffie met koekske heb ik niet op de sollicitatie gekregen maar ik maak wel een grote kans.
Alvast 3 weken verzekerd van een deftiger inkomen.
Daarna...
Dan zien we wel.

19-02-2009 om 14:41 geschreven door tosca  

18-02-2009 om 09:52 geschreven door tosca  

blijven er hier in dit land enkel Ministeries over en ambtenarijen.
Met heel veel ministers, politiekers en noem maar op.
Bedrijven danken af.
Mensen komen op straat terecht.
Vroeger alleen diegenen die de goede orde wat verstoorden vanwege een non-conform karakter.
Nu ook de serieuzere mensen, zij die verdienstelijk meedraaiden.
Sommigen komen er nog goed van af met één of andere uitkering.
Zij mogen zich tot de happy few rekenen. Des te beter voor hen. Het is hen van harte gegund.
Anderen daarentegen - zoals ikzelf - krijgen kruimels in afwachting van niets meer. Een leefloon is in mijn geval uitgesloten. Mijn lage inkomen komt door het feit dat ik samenwonende ben en niet aan één stuk door heb gewerkt. Bij de verschillende werkgevers heb ik wel heel wat deelnames in allerhande pensioenspaarfondsen. Jammer dat ik er nog niet aankan. Binnen 25 jaren wordt zoiets vanzelf wel opgeslorpt. Want dat de gouden tijden achter ons zijn, is een feit. Uiteindelijk zal de rijkdom rechtvaardiger verdeeld worden in de wereld al zullen sommigen altijd de neiging hebben om het laken naar zich toe te trekken.
Ik werkte reeds zeer veel in een toch wel bizarre carrière. Bizar vanwege de diversiteit.
Vaak neemt men nu continu mensen - veelal jongeren vanwege de kostprijs - aan voor een aantal maanden. Men vindt dat dan al fantastisch.
Fantastisch hoezo?
Vorig jaar werkte ik 8 op de 12 maanden plus enkele kleine interims.
1 maand trok ik niets vanwege vooraf betaald vakantiegeld.
Nochtans word ik gestalkt door RVA en consoorten. Ik vraag me af wat ik die mensen misdaan heb.
Ach, wat kan het me ook allemaal schelen. Waarom zich druk maken als men toch bijna niets krijgt?
Overleven is in mijn geval sowieso de boodschap en hiervoor kan ik hoofdzakelijk op mezelf rekenen.
Gisteren had ik bijna een job gevonden als busbegeleidster van lichtelijk andersvalide kinderen.
Ik had het graag gedaan, maar de plaats was al ingenomen.
Ondertussen verkocht ik een aantal pockets die toch wat opbrachten.
Overleven vereist creativiteit.
Inventiviteit.
Straks speel ik weer voor kapster en budgetboodschappenspecialiste, alles zorgvuldig getimed en uitgerekend. Voortaan profiteer ik ook dubbel van de gratis degustaties in sommige winkels.
Na de nachtelijke seks droomt mijn schatje over seks (met mij) en ik droom over boodschappen bij den Aldi of de Colruyt.
Maar er is beterschap in zicht.
Ik broed op een recyclagecollage.
Lijm, inspiratie en knipsels uit de 3D-wereld.
Meer is er niet nodig.

17-02-2009 om 10:51 geschreven door tosca  

16-02-2009 om 10:32 geschreven door tosca  

15-02-2009 om 12:06 geschreven door tosca