Hoe ziet mijn ziel eruit?
Blauw laserblauw -wit en rozerood.
Spring in't veld.
Ik probeer ook andere zielen te zien.
Héél mooi...
Ondertussen zijn het hier wederom examens.
Ik speel mental coach voor mijn zoon en oudste dochter.
De jongste glijdt pas vandaag in de examens.
Moed geven.
Relativeren.
Het glas is al halfvol, misschien kan er nog iets bij?
Het loon stond pas de achtste op de rekening, volgens het syndicaat moet dat de vijfde zijn.
Wettelijk dan.
Maar wie zijn wij?
Ik bedoel, je staat daar toch maar mooi te wezen met "wetten" en dergelijke, uiteindelijk moet het geld van hen komen en worden de rechten van de werknemers met de voeten getreden.
Ach, na regen komt zonneschijn en na een welverdiende vakantie staat er mij misschien iets "positiever" te wachten.
Uiteindelijk kan je aan sommige dingen heel weinig doen.
In mij schuilt "iemand om de underdog" te verdedigen maar ik krijg meer en meer de indruk dat elke underdog van de maatschappij beter zichzelf verdedigt en  op de eerste plaats goed voor zichzelf zorgt.
Mijn oudste dochter breekt haar tanden over de wiskunde.
Zó moeilijk.
Ja, haar broer heeft een wiskundeknobbel, zij moet er wat meer voor doen.
Ze had het moeilijk de afgelopen dagen maar ze is zo jong nog.
Ze is een jaartje te vroeg.
Als je moet blijven zitten in dat laatste jaar, is het geen ramp, schattie...
Maar ik zie ze dus niet blijven zitten, al zal het kantje boord zijn voor wiskunde.
Haar broer trekt zich goed van slag op de univ.
De jongste had een acht op tien voor het mondeling examen Frans. Een tekst die ik notabene nog heb helpen vertalen.
"De punten liggen laag," zei ze. "Er zijn gebuisden."
Ik vind acht op tien schitterend.
Zondag moet ik twee keer gaan stemmen, één keer zelf en één keer met een volmacht van mijn zoon.
Gelukkig is het op de zelfde plaats.
Met de fiets en rond het middaguur, dan moet ik zeker geen file doen.
We "mogen" gaan stemmen, zeggen ze nog.
Zou een denktank niet beter zijn?
Een paar goede ideeën die worden doorgevoerd na eventuele discussie hieromtrent.
Dat partijgedoe is zo ouderwets.
De affiches - zeker in Brussel, er zijn er teveel - hangen ons wat de keel uit.
Ooit stond ik als "progressist" ook op een lijst...
Nu laat ik af en toe mijn stem horen op sociaal filosofisch vlak.
Hier dus...

09-06-2010 om 10:55 geschreven door tosca