Deeltjes.
Nog kleinere deeltjes.
Nog kleinere deeltjes.
Als heel ons wereldje nu eens in een nog groter wereldje zat.
Mensen bezoeken kerken om er te bidden. Ons ma.
Moskeeën en tempels.
Arabieren en Turken en Aziaten.
Men bidt tot ....
Ik bid als ik ga wandelen in het bos en in de natuur.
Bidden is praten met bomen en met de wind, de schoonheid in de wolken zien en in de regenboog.
Voor mij dan toch.
Bidden is weten dat er een vlammetje, een drive in mezelf zit.
Een heel luchtig en lief wezentje, een soort tinkelbelletje dat me 's nachts naar paradijselijke oorden transporteert (in mijn dromen) en me een schop achter mijn kont geeft overdag om voort te doen, ook als het niet gemakkelijk gaat.
Wat ik wou zeggen, is dat ik eigenlijk geloof dat er meerdere dimensies zijn en dat we in grotere dingen zitten die nog groter en nog groter zijn.
God zit voor mij in alles en alles in God.
De ganse verpakking(en).
Deze nacht had ik een hele mooie droom over een feest in een park.
Op het einde bevond ik me in een donkere kelder.
Iemand gooide een touw en ik klauterde er langzaam maar zeker uit.
September is een dure maand voor ouders met studerende kinderen.
En dan sturen ze godverdekke de kadastrale belasting zo vroeg op.
Het wordt koorddansen.
Ik moet mijn oordeel over Polen en Duitsers herzien.
Als klant vallen ze bijzonder goed mee aan de telefoon.
Straight to the point.
Geen gezever.
De 2 oudste kinderen die al op de univ zitten mogen een klasje hoger gaan, naar een volgende bachelor.
Ik had er graag een glas champagne op gedronken maar virtueel gaat ook en zo blijft het beursje dicht, hopend op betere financiële tijden.
Ieder heeft zijn kruisje.

16-09-2011 om 23:17 geschreven door tosca