Ik ben Just me, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tosca.
Ik ben een vrouw en woon in een dorp bij de stad () en mijn beroep is teveel om op te noemen.
Ik ben geboren op 28/05/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en af en toe wat tekenen. Misschien zou het beter omgekeerd zijn....
Fantasie.
Romantiek.
Eén zoon, twee dochters.
Jong van geest.
Psychiater in een volgend leven misschien.
Parelstuif
Ongefilterde spinsels van een echte Brusselse. Romantiek en fantasie en tussendoor veel shit. Een heel klein tikkeltje van de Marollen.
13-07-2008
ZOMERNACHT
Mijn oudste dochter woonde een festival bij in één van de Vlaams-Brabantse gemeentes en wij mochten haar gaan ophalen. Dageraad parkeerde de auto vlakbij het cultureel centrum en de lokale bib aldaar en ik baande me een weg door de feestvierders. Mooie witte tenten die heerlijke spijzen verkochten en even lekkere drankjes, sfeervolle muziek op verschillende podia. Ik voelde me heel even teruggecatapulteerd in de tijd. Het groene decor leende zich hiertoe alsook het vele mooie jonge volk. Er was veel ambiance en ik mocht daar even van meeproeven. Ik ontmoette zelfs een dame die bij ons in de bib werkt en neen, het is niet die mooie vaak in het zwart geklede muze die in de film Kanalket meespeelde. Een andere dus... een aantrekkelijke blondine. Er werd hier en daar opvallend veel Frans gesproken of had ik die indruk maar... Ach, tussen het volk en de politiek gaapt een altijd maar bredere kloof. Na wat over en weer ge-sms vond ik mijn dochter terug en haar vriendin die met ons meereed. "Ik had graag nog wat blijven plakken," grapte ik tegen Dageraad. "Ah oui, je te connais," zegt mijn huismus filosofisch. Voor het slapengaan dronk ik nog een heerlijke ijsgekoelde sangria. Na een gezellige nacht voelde ik 's morgens een koude hand over mijn onderrug glijden. "Il fait frisquet dehors, j'ai été chercher les couques, chérie..."
Sterren komen sterren gaan, alleen Elvis blijft bestaan, Mia heeft nooit afgezien, ze vraagt kun jij nog dromen... (Mia door Gorki)
Vanavond eigenlijk gisterenavond uit volle borst meegezongen met de artiesten op de Grote Markt te Brussel. Zonder vlag want ik ben géén vlaggenmens. Maar ik ga vooral voor de muziek en ook een beetje voor de ambiance. Brahim, Filip Kowlier, Tom Helsen, Sarah Bettens uit Tennessee (Verenigde Staten) inmiddels, Raymond Van het Groenewoud, Guy Swinnen, Willy Willy, Luc De Vos, Frank Vander Linden, Born Crain, Lady Linn, Jim Cole, Gunther Verspecht. Met mijn jongste dochter bleef ik tot het einde. We namen samen de metro terug naar huis en er was veel volk dus niet echt gevaarlijk. Mijn zoon liep daar ook ergens rond met zijn vrienden. Heeft ons niet gezien. Even later de Gsm. "Hallo, ma, ik blijf bij x slapen. (X is de jongen die in de rand woont.) Er is een party..." "Nee, jongen, ik wil dat je naar huis komt als je morgen gaat werken zoals je zei..." "Het is een optie, ma, ik moet niet werken, ik zal het afbellen... Mijn chef (vrouwelijke) heeft me keigraag en het was niet verplicht om op zaterdag te werken..." "Bel het dan af, jongen,..." "Ma, ik kom nog even thuis langs met mijn vrienden, mag x ook een fiets lenen..." "Ja, het is goed, neem dan de fiets die in de garage is..." Als een wervelwind zijn ze vertrokken. Blij en uitgelaten. Ik laat mijn kinderen soms vrij (te vrij?) maar ik denk dan altijd, ze moeten hun ervaringen opdoen. Je houdt ze niet meer aan het lijntje. Ik vertrouw dat er ergens een kracht over hen waakt. Tenslotte heeft hij de ganse week hard gewerkt op zijn vakantiejob en verdient hij wat ontspanning. Jong zijn, hee...
Hij moet zo'n vijfenzeventig jaren geweest zijn. Stond bij de "kunstwinkel" aan de kassa. Kocht een voorwerp voor de pyrogravure. De pyrogravure is de kunst waarbij men figuren brandt op hout. Brandschilderkunst dus. Hiervoor wordt een apparaat gebruikt dat een metalen punt of naald verhit. Wanneer dit punt in aanraking komt met hout, verkoolt dit laatste. Aldus ontstaan bruine of zwarte vlekken en lijnen waarmee tekeningen of motieven kunnen worden gevormd. We bestonden niet voor hem, niemand bestond voor hem, hij stond aan de kassa en interesseerde zich niet meer aan de wereld rondom hen. Enkel het voorwerp interesseerde hem. Hij leeft in zijn wereld en is hopelijk gelukkig.
En of we genoten hebben van ons dagje Hasselt.... Wat bijblijft, zijn de "zeer vriendelijke" mensen aldaar. Sjonge, sjonge, ik kan eenieder aanraden eens een tripje naar Hasselt te maken. Zelfs de grootste depressieveling zou er blij van worden. Ik kreeg er in alle geval een zeer goed gevoel bij. Er zijn ook veel gratis bussen waar we jammer genoeg geen gebruik van hebben kunnen maken want de jeugd (mijn twee meisjes en een vriendinnetje) wou shoppen en op stap gaan. Nu begrijp ik waarom de "Steve Stevaert" altijd zo goed gezind was. "Was" ipv "is" want ik heb de laatste tijd niets meer van die man gehoord. Hopelijk stelt hij het wel. In een leuk etablissement op De Grote Markt genoten we van een eenvoudig doch lekker middagmaal. Geen daklozen tegengekomen, geen straten die naar "urine" ruiken maar propere hoekjes en kanten. Een vrouwvriendelijke aanrader kortom. Interessante solden gedaan en geen ellenlange files aan de kassa's. Op weg ernaar toe reden we langs Sint-Truiden en ik heb fruitbomen ontwaard alsook de streek waar de serie Katarakt zich afspeelt. Een serie die ik op dvd zal bekijken via de bibliotheek, binnen een jaar of zo want bij de bib duurt het altijd iets langer. Kortom, een dagje om U tegen te zeggen. Het loont de moeite om eens de vertrouwde horizon achter zich te laten en een stapje te wagen in een onbekende stad, zich te laten verrassen door wat op de weg komt. That's my philosophy and I am proud of it!!!
Soms heb ik zoiets als een zesde zintuig. Heel soms dan... Het is niet altijd gemakkelijk om hiermee te leven omdat je dan dingen aanvoelt die anderen niet aanvoelen. Het sluit ook sommige deuren. Mensen zijn bang hiervoor. Ik voorvoelde een zwangerschap voor iemand en ben te weten gekomen dat die persoon zwanger is. Op indirecte wijze. Niemand heeft het mij verteld of zo. Maar ik wist het. Ik ben er verdomme blij om. Blij om deze juiste voorspelling, al ben ik ook blij voor deze persoon. Soms voel ik dus dingen aan. Toch zie ik soms de "allernoodzakelijkste" dingen niet. Dat is dan weer de keerzijde van de medaille. Mijn zoon is ijverig bezig met zijn vakantiejob. De dochters slapen stukken in de dag en de jongste heeft een prachtig schilderij gemaakt, geïnspireerd door een poster van het internet. De juridische kwestie van Dageraad lijkt niet al te slecht te evolueren. Ik heb me even teruggetrokken uit de "actieve doldraaiende" wereld en geniet van een welverdiende vakantie. Die - wat mij betreft - heel lang mag duren.
8 juli 2130 - Student psychiater vindt blog van zijn vorig leven terug. "Wat een vriendelijk madammeke! "On tune" al wist ze het zelf niet. "On tune" is in "harmonie met innerlijk". Wel wat gereserveerd, een beetje introvert. Wat een "innerlijke tuin". Oh my... Nu ja, daardoor komt het misschien dat ik nu zo naar buiten leef,... In alle geval, "I owe her a lot", bij het aanvoelen van sommige cases." (voor zij die geloven in reïncarnatie)
8 juli 2008 - Even leefde ik buiten de grenzen van tijd en ruimte en zag ik mezelf door de ogen van mijn kennis, x. zaliger die een tijd geleden de hand aan zichzelf sloeg. De keuken werd aangestoken door de zonnestralen en aan het aanrecht zag ik mezelf staan en ik glimlachte want ik begreep...
De meisjes (dochters) willen donderdag naar Hasselt trekken. A kind of a citytrip. Er komt een vriendinnetje mee van de jongste dochter. Ik ken Hasselt niet en ook voor mij zal het een verrassing zijn. Gisterenavond hebben we erg genoten van het optreden van "De Mens" met Frank Vanderlinden. Het park kreunde onder de ambiance. Van plezier natuurlijk. Het volgende liedje was droevig en swingend tegelijk. Het heet "Kim is dood". Ik dacht zowel aan Michel zaliger, een hele close vriend die gestorven is aan een natuurlijke dood, als aan x, een kennis (was engelachtig mooi, lang én blond) die zelfmoord heeft gepleegd. Allebei dit jaar. Nooit gedacht dat de dood me zo zou kunnen imponeren. Bij oudere mensen zegt men "het is de gang van het leven", maar mensen die nog een beetje in "de fleur van hun leven" zijn, dat is toch heel wat anders. Eerlijk gezegd heb ik hun dood nog niet "verteerd". Zelf heb ik - godzijdank - geen gezondheidsklachten of toch wel, een enkele, heel af en toe wat rugpijn. Misschien moet ik het voorbeeld van zovelen navolgen en ook wat op dieet gaan. Of ik het zal volhouden is een andere zaak. Ik ben niet echt te zwaar, gewoon wat ronde vormen. Normaal gewicht met ronde vormen. De conditie is super want ik heb vroeger veel sport gedaan. Edoch, een panlat zal ik nooit worden. Maar nu dus, het mooie liedje "Kim is dood"... van De Mens.
Al bij het leven Was daar iets speciaals Zoveel te geven Bijna niet normaal Maar niets kan duren
Niets kan blijven zijn Aan mooie uren Komt altijd een eind Maak lawaai, maak geluid Maak het mooi, maak het luid Maak een vuur, maak het groot Kim is dood, Kim is dood
Assepoester Koester wat je hebt Leeuwentemmer Let goed op je nek
Want niets kan duren, Niets kan zomaar blijven zijn Aan mooie uren Komt altijd een eind Maak lawaai, maak geluid Maak het mooi, maak het luid Maak een vuur, maak het groot Kim is dood, Kim is dood
De dichter schrijft Voor de sport Droeve verzen waar hij armer van wordt En langs de weg, een mooi gebaar Staan alvast zn bloemen klaar
Maak lawaai, maak geluid Maak het mooi, maak het luid Maak een vuur, maak het groot Kim is dood, Kim is dood
Vandaag, vandaag
Maak lawaai, maak geluid Maak het mooi, maak het luid Maak een vuur, maak het groot Kim is dood, Kim is dood Kim is dood Kim is dood Kim is dood
