Ik ben Just me, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tosca.
Ik ben een vrouw en woon in een dorp bij de stad () en mijn beroep is teveel om op te noemen.
Ik ben geboren op 28/05/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en af en toe wat tekenen. Misschien zou het beter omgekeerd zijn....
Fantasie.
Romantiek.
Eén zoon, twee dochters.
Jong van geest.
Psychiater in een volgend leven misschien.
Parelstuif
Ongefilterde spinsels van een echte Brusselse. Romantiek en fantasie en tussendoor veel shit. Een heel klein tikkeltje van de Marollen.
11-10-2008
HEEL INSPIRERENDE DAG
Vandaag was een héél inspirerende dag. Interessante babbels gehad met leuke mensen. Weer wat bijgeleerd. Een mijnheer wist heel "sappig" te vertellen over vroeger. Van hoe ver we komen. Hoe vroeger de rijken enkel Frans spraken. De gewone Vlaams-Brabanders enkel Nederlands. Hoe er vroeger veel "gearrangeerde" huwelijken waren. Hij dus niet. Hij huwde uit liefde met zijn "chouke", een voortreffelijke kokkin die nu nog altijd de plak zwaait in zijn keuken thuis. Hij kookt graag maar zijn vrouw wil zelf de baas blijven in de keuken. Een mijnheer met veel interesses. Kende heel wat over de Koran en andere zaken. Was nochtans van hier afkomstig. Sprak over surats en dergelijke. "Al wat ik weet," zei ik, "is dat er ergens een vers in staat waarin vermeld wordt dat het geld moet circuleren, niet in potten opgepot blijven." Brandend actueel toch wel. Hijzelf is atheïst. Zelf ben ik van oorsprong straf katholiek. Nu ben ik geëvolueerd naar een soort quantumfysica-natuurgeloof. God als een soort intelligente harmonie in alles. Big Brother watching maar in de goede zin. Mijn partner is moslim maar zijn rugzak is slechts 1 maand per jaar effectief tijdens de ramadan. De rest van het jaar balanceren we op dezelfde koord zonder rugzakken. Of hoe liefde mensen kan samenbrengen. Boerin zoekt man. Marie-Harry. Fascinerende jonge vrouw. De naam doet een beetje Canadees, VS-achtig aan. Een grote innerlijke charme. Nog héél jong. Zal ze de liefde hier te lande vinden? Misschien de plas oversteken. Wie zal het zeggen? Soms moeten mensen hun vertrouwde omgeving verlaten om de liefde te vinden. Alles is een kwestie van keuzes.
zegt mijn partner terwijl ik me in een sensuele pose neervlij op de divan. "Je ne parle pas de toi, chérie... C'est le charme qui compte." Hij kijkt me aan met een "ik-wil-je-opeten-blik". Ik laat hem maar doen en zeggen, op zijn eigen schattige manier. Dan krijg ik weer zin om hem eens extra te verwennen. Ik verwen en word verwend. Je moet er wel tijd voor maken. Gisterenavond ook iets leuks meegemaakt. De vriend van mijn dochter dacht zelfs aan ons en deed ons de groeten. Een beetje slijmerig, vond ze. Maar ik geniet daarvan. Ik hou van die kleine attenties. De kinderen vliegen dit weekend uit naar één of ander rockfestival. Een blik op de schoolagenda geeft aan dat het rapport voorlopig goed is. Ik laat ze vrij, want ervaringen zijn ook belangrijk. Zo'n heilig Treesje ben ik ook nooit geweest. Nu wel. Devoted to... mijn partner. Al heb ik er 18 jaren over gedaan om dat te beseffen. Nu nog een landgoed met jacuzzi en al de rest. Paarden bijvoorbeeld. Al is het niet het moment om daarover te beginnen, gezien de recessie. Maar ach, een mens moet af en toe zijn grenzen verleggen. Fantaseren in andere woorden. Sweet dreams...
Brussel, je kunt dat niet op één, twee, drie uitleggen. Veel chaos maar ook veel warmte, zelfs bij de minst fortuinlijken dezer stad. Waartoe ik dus nog niet behoor (kanttekening). Hoewel, als ik niet werk, niet buitenhuis werk, moet ik oplossingen uitdokteren om in mijn levensonderhoud te voorzien. Zo ver zal het dus (weer eens) niet komen. Djuu, gemiste kans om mijn leven over een andere boord te gooien en te doen wat ik echt wil. Maar ja... de tijd is er nog niet rijp voor. Het begon allemaal dinsdagavond. "Ma, de pa van X is zijn werk kwijt..." "Het is toch niet waar zeker, hoe is dat kunnen gebeuren, zo'n verstandige, bekwame man, een pàrel zeg maar." (en dat heeft niets met de naam van mijn blog te maken-tussenopmerking) De man in kwestie heeft zich opgewerkt tot commerciële CEO in een vooraanstaande firma. Nochtans onderaan de ladder begonnen. Gewoon eigen competenties. "Hij heeft zelf ontslag genomen." Iemand zou onder zijn paswoord dingen besteld hebben. Meteen denk ik aan intriges, jaloezie, concurrentie,... Mensen kunnen elkaar soms lelijke streken lappen. Hoge bomen vangen véél wind. "Ik hoop, schatje, dat die vader van X vlug een andere, goede job vindt. Hij verdient het." Ik méénde het, ik draag die persoon een warm hart toe, hij is diegene die vaak de groep vriendinnen vervoerde van her naar der, hij zorgt supergoed voor zijn dochter als gescheiden vader. De mama die zijn ex dus is, mag in haar handen wrijven. Ze is verwend met zo'n ex-man. De volgende dag bracht ik schoolliteratuur van de kinderen binnen in een lokale bib die gans hernieuwd is. Ik kreeg de gelegenheid om gratis een halfuurtje te surfen, kranten en tijdschriften door te nemen en wat dvd's bij elkaar te sprokkelen. Ik nam de serie "Stille Waters" mee met ons aller geliefde Antje De Boeck, topactrice van eigen bodem en de laatste tijd danig gekoeioneerd door RVA en consoorten. Mij hebben ze nochtans altijd geleerd dat talent moest gerespecteerd worden. Enfin, tijden veranderen. Ook bracht ik de dvd Amistad mee. Een film van 2006 Dreamworks Pictures en olv Steven Spielberg. Een groep Afrikaanse slaven slagen erin het schip "La Amistad" waarop ze zich bevinden te overmeesteren en dwingen de stuurman koers te zetten naar hun geliefde vaderland. De slaven worden misleid en komen tenslotte in de VS terecht, waar ze door de kustwacht worden ingerekend. Dan ontstaat een bikkelhard juridisch gevecht... In een vijfkoppig gezin heeft er altijd wel iemand iets nodig, heeft er altijd wel iemand honger en dat bracht me daarna bij de Delhaize waar ik op een vriendin wachtte met wie ik afgesproken had om naar huis te gaan. Tijdens die wachttijd sloeg ik de krant open en viel mijn oog op een aantrekkelijke jobaanbieding. Iets dat me (misschien) op het lijf geschreven is voor zolang het duurt. Solliciteren dan maar? Vandaag zal ik evenwel onbereikbaar blijven vanwege een présence op het boekenfestijn, een soort alternatieve boekenbeurs en een ommetje in de stad om een gereserveerd schoolboek op te halen. Tussendoor zet ik wat muziek van Brel op, de man is tenslotte 30 jaren dood. C'était au temps où Bruxelles brusselait...
Momenteel is het zeer druk in mijn leven al ben ik niet echt aan het werk op dit moment. Maar er zijn veel klussen af te werken, manlief is in een superromantische bui en iedereen in huis wil wel wat op zijn wenken bediend worden. Zo ben ik soms uren zoet met het nemen van kopies van schoolboeken in het dichtsbijzijnde kopieercentrum waar mijn hoofd gewiegd wordt door Franstalige of Engelse muziek (op school worden de schoolboeken gehuurd). Boeken ivm beschrijvende statistiek en goniometrie ofwel driehoeksmeetkunde, met het oog op de universitaire studies van de oudste volgend jaar. Verder benut ik deze periode om een stapje in de wereld te zetten en een aantal evenementen te bezoeken. Daarna vlieg ik er weer in. Vandaag zal ik zeker niet staken. Al begrijp ik de stakers wel... Je ne suis pas concernée - zoals ze zeggen. Mijn belangen worden niet onmiddellijk verdedigd. Om te betalen ben ik een graag gezien persoon, om iets te krijgen is het andere koek. Vandaar het feit dat ik vooral op mezelf reken. Een begroting opstelling, zij het dan op minihuishoudschaal. Bonnen uitknippen, promoties napluizen, economisch met dingen omgaan. Verpleegster spelen voor de oudste die een peesverrekking heeft ingevolge het basket spelen. Af en toe vertaalster spelen voor de jongste die in het derde jaar zit, richting economie-wiskunde, en ondanks haar talenknobbel liever een beroep doet op de vertaling van haar ma dan moeilijke woorden van een Engels boek op te zoeken. Psychologische achtergronduitleg geven bij teksten Latijn. Interpretatie kan men zoiets noemen. "Hoe voelt Aeneas zich, mama, in Vergilius' tekst?" Antwoord aan mijn oudste dochter : "Hij is wanhopig. De man heft zijn handen ten hemel." Die Zuiderse volkeren kennen wat van drama en theatraliteit - denk ik in mezelf. Mijn nuchtere ik gelooft vooral in zichzelf. Je moet de dingen zelf in beweging zetten. Je af en toe ook terugtrekken als de dingen niet meezitten. Niet teveel forceren wat niet moet geforceerd worden. Maar ik dwaal af. Er wacht een ganse wereld daarbuiten...
