|
20 jaar geleden zo rond 17 u 58 werd ik voor het eerst mama.
Mijn eerste kind was geboren.
Sindsdien ben ik mama gebleven.
Er volgden nog 2 dochters : ééntje die nu bijna negentien is en ééntje die zeventien en een half jaar jong is.
De jaren zijn gevlogen, prachtige jaren, moeilijke jaren, vooral op financieel vlak omdat ik samenwoonde met een partner met een laag inkomen.
Mooie herinneringen ook aan de momenten samen met de kinderen.
Het huishouden van Jan Steen.
Een en al chaos maar ook veel geluk.
Koorddansen op financieel vlak en altijd net het hoofd boven water houden.
Verstandige kinderen die het goed deden en doen in hun studies.
Avondwerk, weekendwerk, heel soms wat nachtwerk wat mezelf betreft.
Vanaf 15 kwamen de vrienden/vriendinnen over de vloer.
Ondanks weinig geld slaagde ik erin hen een normale opvoeding te geven.
Het is dus mogelijk.
Mijn oudste studeert voor ingenieur.
Oudejaarsavond 2009 was hij bijna omgekomen in een ongeval.
Gelukkig is hij er goed vanaf gekomen.
Om maar te zeggen, twintig jaar is niet niks.
Toen ik 20 was, hield ik zoveel van dokkiedoc.
Met wie wil ik oud worden?
That's the question.
Met de lookalike van dokkiedoc.
De speld in de hooiberg.
Zoeken?
Bwa, neen, ik zoek niet meer, ik heb alles al in mij.
Ik wacht.
Ik zoek enkel gelegenheden op.
Spanning, mensen, emotie, observatie, luisteren.
Een film creëren binnen de film van het leven.
Hij pikte haar op. Hij ving haar op. Een magnetische aantrekkingskracht trok hem naar haar toe.
Ze zei : "Je hoeft niet te blijven, als je wil weggaan, is het ook goed, maar laat me eerst wat rusten op je sterke schouders."
Hij zei : "Ik blijf, ik ga nergens naartoe, ik blijf bij jou, voor altijd, tot je op het kerkhof ligt."
Zij : "Neem je dit en dit en dit erbij..."
Hij : "Ik neem je helemaal met al de rest erbij."
29-11-2011 om 22:04
geschreven door tosca 
|
