Het tofste in het leven zijn de dingen die verrassen.
Vandaag had ik weer een crush met een kruidenierswinkeltje op een hoek van een straat in Ganshoren.
Fruit, mooi uitgestald als een kunstwerk, niet duur en vers.
Ik stalde mijn fiets naast de bank en deed mijn inkopen.
Druiven, rode appelen, sla, een komkommer.
Van Bancontact hadden ze nog niet gehoord maar ze konden wel geld wisselen.
Ze komen uit een ver land en ik wil niet eens weten waar ze vandaan komen.
Ze zijn vriendelijk, werkzaam en proper.
Het zijn mijn medeburgers.
De kinderen sprongen in het rond, van hier naar daar.
"C'est bientôt l'école, encore une semaine," knipoogde ik naar de mama.
"Oh oui, c'est bien, je suis contente," zei de mama tegen mij.
Het jongste kindje was zo lief dat het mij goedendag toewuifde.
Ik zoefde weg op de fiets.
In de zonovergoten straten.
Net op tijd om mijn festivalganger (zoon) op te vangen.
Met bergen was en een leeuwenhonger.
Gelukkig voor de kinderen ben ik als huismus vaak beschikbaar.
Ons ma sprong even binnen.
Ze had eergisteren zere voeten, voor de rest gaat ze als een kwieke zeventiger door het leven.
Maar het ging beter.
Ik gaf haar eergisteren een kruidenrecept mee.
Ze waste haar voeten in een afkooksel van muntbladeren.
Doet de pijn afnemen, had ik ergens gelezen.
Het werkte nog ook.
Vandaag herneemt ze de behandeling.
Ze heeft ook prima geslapen.
Totaal relaxed.
Deze morgen hoorde ik Arno op de radio.
Een fragment van Couleur Café.
Mijn dag was goed vandaag.
Sober maar goed.
Minou, de gootkat, lag lui te zonnen op ons dakterras.
Spinnen en zonnen, met een heel mooi snoetje.
Zo gelukkig...

23-08-2009 om 21:18 geschreven door tosca