|
"Mam, ik moet je iets zeggen..."
Ik ga met mijn zoon mee naar zijn kamer en vraag me af wat hij te zeggen heeft.
Hopelijk geen boete of andere shit...
"Mam, ik mag met een vriend mee naar hun vakantiehuis in Frankrijk."
"Ja en, moet je niet studeren..."
"We nemen de boeken mee..."
"Dus je zult de ganse paasvakantie weg zijn, eerst naar Frankrijk, dan naar Duitsland... Allez, t' is al goed, omdat je zo goed studeert, maar ik kan je niet zoveel meegeven, dat weet je..."
De jongste dochter komt daarna bij mij aan tafel zitten en zegt : "Die heeft rijke vrienden zeg..."
De oudste dochter paradeert in haar balkleed...
Ze zijn jong, gaan uit, genieten, leven, studeren, het ganse leven ligt voor hen open.
En ik, ik ben blij dat ik geraakt ben waar ik geraakt ben, ik ben tevreden met mijn eenvoudig leventje.
"Zou jij niet aan een strand willen liggen?" vraagt men mij.
Maar ik geniet van mijn leventje hier, in mijn eigengemaakte comfortabele rustige oase, alles op voetafstand of fietsafstand, af en toe een boswandeling, wat mediteren in de natuur. Wat lectuur, wat muziek... Ik heb zelf niet veel nodig.
Even luisteren naar ah Angie van de Rolling Stones, naar Tears in Heaven van Eric Clapton, naar L'encre de tes yeux van Cabrel,...
Ik ben een zeer losse mama, mijn kinderen zijn de pijlen van de boog die zelf hun gang gaan maar mijn huisje (en mijn hart) staat altijd open.
31-03-2012 om 21:05
geschreven door tosca 
|
