|
Ze mogen allen overgaan.
De jongste is erin geslaagd schitterende punten te halen op talen en er door te zijn op wiskunde en wetenschapsvakken.
Gewoon voldoende.
Ze is heel blij met haar A-attest.
"Ik wil verder in die richting gaan," zegt ze.
Ze zit in economie, wiskunde.
Het is een richting waar ze later hun eigen bedrijfje opstarten, zo tegen het einde van de humaniora.
"Ze wil baas zijn, " zegt ze.
En ik geloof in haar.
Het zou een goede baas zijn want ze is correct.
Ze zou niet over lijken gaan.
Maar ze is nog net geen vijftien (ze verjaart begin juli).
Ze wil dat ik haar een kleedje bestel uit een catalogus, iets heel wit, iets heel romantisch, iets heeel jong...
Mijn portemonnee kreunt maar geld komt en gaat...
Mijn zoon heeft met veel tamtam het einde van de humaniora gevierd.
Zijn diploma blinkt in een kaft.
Er zijn drie exemplaren van.
De tweede heeft een vakantietaak aan haar been.
Zij die anders altijd overal bovenuit steekt in het leren, heeft een slecht examen wiskunde afgelegd.
Zulke dingen gebeuren - soms.
Ik ben één en al positieve aandacht en opvang en realiteitszinhebbende persoon.
Ook met de kanjers.
Maar ze wil toch gaan jobben als jobstudent.
"Je kunt ook twee weken werken of drie in plaats van vier," zeg ik nog tegen haar.
Maar ze wil ervoor gaan, zich amuseren, werken en studeren.
Ze wil het allemaal doen.
Ze zegt dat ik het roosje - dat ze van een vriend gekregen heeft - mag wegdoen.
Maar ik laat het drogen, in een telefoonboek...
30-06-2009 om 09:25
geschreven door tosca 
|
