Ik ben Just me, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tosca.
Ik ben een vrouw en woon in een dorp bij de stad () en mijn beroep is teveel om op te noemen.
Ik ben geboren op 28/05/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en af en toe wat tekenen. Misschien zou het beter omgekeerd zijn....
Fantasie.
Romantiek.
Eén zoon, twee dochters.
Jong van geest.
Psychiater in een volgend leven misschien.
Parelstuif
Ongefilterde spinsels van een echte Brusselse. Romantiek en fantasie en tussendoor veel shit. Een heel klein tikkeltje van de Marollen.
06-03-2009
REAL AND VIRTUAL WORLD
Ik gaf aan een collega het adres van mijn blog. Doe ik anders nooit... Het is leuk om ook eens de mening van iemand nieuw te horen, al verwacht ik niet onmiddellijk een reactie of zo. Momenteel zit ik weer gezellig in een internetcafé. In de gemeente waar ik werk, zijn ze er goed op voorzien. Er zijn veel low cost internetcafés en de drukte valt best mee. Binnen een paar jaren wil ik graag op het platteland wonen, maar op dit moment bevalt de stad me uitstekend. Mijn zoon bestelde een hoofdtelefoon in het verre Engeland en nu moet ik de verkeerd ontvangen hoofdtelefoon (voor de computer enzovoort) per postpack terugsturen. De kleur was verkeerd. Mijnheer Rorie beloofde een nieuwe en ditmaal de juiste op te sturen. We'll see.... Black is good for me maar jonge mensen zijn soms veeleisender en willen de hoofdtelefoon in de juiste kleur. Met de juiste details... Het zal een druk en busy weekend worden.
Rechtover het werk is een internetcafé. Handig als de computer thuis altijd bezet is. Mijn zoon nodigde vrienden uit en ze moesten een wetenschappelijk werk afmaken. Ze hebben heel laat doorgewerkt en ze bleven slapen. Gelukkig zorg ik altijd voor voldoende inktcartouches voor de printer. Je zal het maar meemaken dat je een dringend werk moet afmaken en je geen inktcartouche meer hebt. In een telefooncabine hoor ik het gekrijs van een jonge baby . De moeder telefoneert waarschijnlijk naar familie in het buitenland. Deze buurt (waar ik nu werk) leeft echt en is de laatste tien jaren zeer aangenaam veranderd. Op het werk zijn ze zeer tevreden. Ik goochel met de computer en behaal goede resultaten. Dat ligt grotendeels aan de ervaring en de aanpak. Het is als een diamant. Die geslepen werd. Al die ervaring heeft toch ergens toe geleid. Uit een auto klinkt Noordafrikaanse muziek. Het voelt hier echt alsof ik op vakantie ben. Er zijn hier ook mooie klerenwinkels in de buurt. Misschien van Turkse of Noordafrikaanse ontwerpers, wie weet... Mijn artistieke collega heeft een tas gemaakt waar ik jaloers op ben. Hij volgde een breicursus bij de VDAB, kan stikken en knutselde een trendy tas in elkaar. Dan denk ik, tiens, de VDAB is toch ergens goed voor. Vandaag kregen we twee uren opleiding en morgen eveneens. It's a virtual world. Naar het schijnt werk ik op een plaats waar vroeger een cinéma of bioscoop was. Soort zoekt soort zullen we maar zeggen. De artiest-fantaziest heeft haar stekje gevonden. Mijn financiële troubles zijn bijna achter de rug. Maar ik heb gekoorddanst en geswitcht tussen rekeningen. Mijn eerste interimloon wordt morgen gestort. Het contract heb ik wel nog niet gekregen vanwege de poststaking. Tsjuus...
is voor mij geen verplichting, ik doe het enkel wanneer ik er zin in heb. Ik doe enkel dingen die ik graag doe, overigens. Niet meer afhangen van anderen, wat zij erover vinden. Terug - eindelijk - de band met mezelf terugvinden. Waar was die zo lang gebleven? Heel gelukkig zijn met mezelf en de paar dierbaren die mij omringen. Af en toe een vriend helpen. Voorbeeld : bussen met het oog op ... Nu ja, de verkiezingen van juni. Zelf geloof ik er geen sikkepit meer in, je helpt jezelf nog altijd het meeste, maar mijn goed hart is nooit verlegen om een goede daad of een handje toe te steken. Teveel mensen leven in mizerie en daar heb ik het moeilijk mee... Dus, de politiek is niet echt mijn ding meer... Wat wel mijn ding is, is mensen helpen bij het "overleven" in deze structurele crisis. 2 van mijn kroost hadden een voedselvergiftiging. Soep, pompoensoep,... Nochtans staat Colr. garant voor kwaliteit. Het zal een ongelukje zijn. C. D. is goede soep beweert ons ma... Toch maar liever verse soep in het vervolg... Zelf had ik niets. Increvable. Boodschappen doen in de stad. Het kanaal over per fiets. Best een lenteachtige ervaring. Water dat flikkert en glinstert. Overal lang aanschuiven. Verjaardagscadeaus voor vriendinnen van mijn dochter. Bibi doet dat allemaal. Bibi of Tosca. Wat maakt het uit. "Mama, kan je me helpen met een manifest in het Frans???" WTF.... Even googelen, want mijn inspiratie is dood als een pier. Omgekeerd evenredig met mijn staat van gelukkig zijn.
And kicking... Een loft als werkplaats... Een job waarbij ik de adrenaline door het lichaam voel gieren (sales, you know)... Originele collega's... De buurt waar ik werk is als een hip Marokkaans stadje... De combinatie fiets-benenfiets maakt dat ik fit door de week trappel... Kortom, ik heb het meer dan druk, maar stel het superwel... Ik drink veel expressochocolade in kartonnen bekertjes... Mijn dochter is met gezwollen kaakjes uit het ziekenhuis gekomen (wegnemen van de wijsheidstanden). Na de operatie moest ze continu overgeven en was ze tot de dag nadien van de kaart. Ze overnachtte in het ziekenhuis. Het ziekenhuis is als een burcht by night waar men niet binnengeraakt. Vandaag ziet ze er al veel beter uit maar ze moet volgende week terug naar het ziekenhuis om de draadjes weg te nemen. Ik ontmoet veel interessant volk en last but not least ontdekte de naam van een oude studiecollega in de lijst van de ouders van de laatstejaarshumaniorastudenten. Enfin, het e-mailadres. It's a small world where we live in. Misschien kom ik één van jullie één dezer wel tegen aan de telefoon. Zonder dat jullie mij herkennen of dat ik jullie herken. Could be... So be nice... Noot : ik promoot wel serieuze dingen dezer dagen.
Nosocomiale ziektes... Zou dat komen doordat er zo overdreven veel gekuist wordt in ziekenhuizen en aldus misschien de meest agressieve en sterkste bacteries vrij spel krijgen? Het is maar een gedacht, het zou toch kunnen... Ach, ik ben lang geen dokter. Enkel een toubibke met veel buikgevoel. Ziekenhuisluchtjes. Net niet hyperventileren van het wachten en de geur. Alles in orde met mijn dochter. Woensdag mag ze even voor schone slaapster spelen. Haar wijsheidstanden worden verwijderd. Ze wordt gans verdoofd. Dan grijpt de operatie plaats. Dan mag ze ontwaken. Ijs aan de kaakjes. Als ik niet ontwaak... Stel je voor zeg... Er zijn kinderen die nooit meer zullen ontwaken in oorlogen. Ze hebben ook een papa en een mama.
nog het zomerfestival Plazey waarover ik sprak. Wel, de kassa werd gestolen en vandaag greep er een benefiet plaats in Anderlecht. Kruim van verschillende Vlaamse zangers, onder andere Guy Swinnen, Raymond, Lalalover. Ook een pianist-virtuoos Jef Neve. Een verwennerijtje voor de thuisblijvers, zij die niet vertrokken zijn naar andere oorden op deze aardbol. Dit jaar zijn we niet naar de carnavalstoet in Aalst getrokken. Maar het zal wel leutig geweest zijn. Morgen teken ik mijn contract... Vroeg opstaan tijdens het verlof van de kinderen. De stad in. Hopelijk kan ik in de namiddag mijn dochter vergezellen voor de pre-operatieve onderzoeken. Woensdag worden haar wijsheidstanden verwijderd. Dinsdag begin ik dan te werken. Het zal varen... Werken, wat was dat ook weer... Iemand?
Ik heb een vrij donkere periode achter de rug. Dat hoop ik althans. Dat het achter de rug is. Ik krijg een nieuwe kans waardoor ik tenminste financieel rond zal komen, zonder meer. Misschien wordt de opdracht van één maand verlengd en anders is het een goede kans om er weer in te geraken. Tegenwoordig moet je niet meer moeilijk doen. Eerlijk gezegd durfde ik het niet meer hopen. Maar nu is het vakantie. Mijn oudste dochter wordt woensdag operatief van haar wijsheidstanden verlost en heeft maandagnamiddag pre-operatieve onderzoeken. Ik zal woensdag niet aanwezig kunnen zijn op de operatie. Ze is een beetje bang, maar ik probeer haar gerust te stellen. Haar papa (Moke) zal haar sowieso vergezellen. Met de auto. Waar ik zal werken, kan ik per fiets of per openbaar vervoer gaan. Zelfs te voet (ongeveer één uur maximum). Ik heb er zin in, ook vanwege de onderdompeling in een nieuwe omgeving.
De sollicitatie is goed verlopen maar nam wel de ganse voormiddag in beslag. Er waren zéér veel kandidaten en toch maak ik een grote kans, I feel it. Alles begint terug op zijn plooi te geraken, ik heb er alvast veel zin in, al zou de opdracht maar over een kleine maand gaan. Maar goed, de locatie vind ik best wel leuk. Brussel vibreert. Sommige mensen, onder andere een Hollandse jongen met Afrikaanse roots afkomstig uit het cleane en nette Rotterdam, vindt Brussel een vuile stad. Maar eens je de stad kent, is het hier super. Je maakt bij wijze van spreken een wereldreis op een zeer economische en ecologische manier. De beste manier om de stad te leren kennen is te voet. Na mijn ontmoeting met een jonge dertiger actief in de artistieke wereld, schoten de ideeën me weer eens door het hoofd. Een toneelstuk schrijven over een sollicitatie. Een witte wachtkamer waar de sollicitanten rond een tafel zitten of op stoelen in hoeken vanwege het grote aantal sollicitanten. De wachtkamer in een Brusselse polykliniek eind jaren zeventig, Kartuizerstraat. Verbanden tussen de twee. Maar kunst is overal. Waar je het niet gaat zoeken. Voorbeeld : een schilderij van Breughel (Pajottenland, glooiingen). Mijn dochter moest een groepswerk maken met een camera. Het lot bracht ons in Ulriks-Kapelle bij een vriendin, ergens ver weg, tussen de glooiingen en de weiden, pure plattelandszichten, paarden, veel glooiingen. Ofwel Breughel anno 2009. Ik hou evenzeer van de stad. Van kettingen en kralen van Noordafrikaanse kunstenaars in niet gebroken vitrines van winkels. Voor huwelijken waarschijnlijk. Een huwelijk dat ik nooit officieel maar altijd officieus zal beleven. Voor mij hebben de klokken enkel in bed geluid. Mijn koffie met koekske heb ik niet op de sollicitatie gekregen maar ik maak wel een grote kans. Alvast 3 weken verzekerd van een deftiger inkomen. Daarna... Dan zien we wel.
Qua locatie is het goed gelegen, ik zou er te voet naartoe kunnen. Maar ik overweeg een combinatie van fiets en benenfiets. 10 minuten fietsen en 15 minuten te voet. Onverwachts kreeg ik een nieuw aanbod. Maar de buit is niet binnen want er volgen tests. Toch moet het haalbaar zijn als de planeten me wat gunstiger gezind zijn dan de voorbije maanden. Laat ons zeggen dat het "script" me wel aanstaat deze keer. Ik werkte reeds op dezelfde locatie bij een andere werkgever. Ditmaal heb ik mijn lesje geleerd. Kon ik de klok terugdraaien, ik zou niet meer weggegaan zijn bij die andere werkgever. Maar ik was jong en had succes in mijn toenmalige carrière. Nu liggen de kaarten anders. Ik ben blij als men me (nog) wil. Mijn levels zijn verlaagd.
Vóór het elitaire Sint-Jan Berchmanscollege doen ouders de file in tentjes en mobilhomes om hun kind in te schrijven op 2 maart. Dat vernam ik zonet op het radionieuws. De mijne zijn "gecaseerd" in een democratische school. De toekomst zal uitwijzen of dit een goede keuze was. Ach, het hangt van zovele factoren af. Elk leven is verschillend. Zelf genoot ik uitstekend onderwijs in een katholieke school. Maar de echte wereld leerde ik daarbuiten kennen. Al geven zulke scholen een uitstekende basis voor de rest van het leven. Niet te verwaarlozen, zeker niet. Ik heb wel mijn kinderen veel meer moeten helpen dan mijn ouders mij moesten helpen. Was ik een plantrekker? Werd het onderwijs meer ingelepeld? Het voordeel als men verschillende kinderen heeft, is dat de oudsten de jongste kunnen helpen. Zij hebben het ooit en nog niet zo heel lang geleden vaak geleerd. Zij staan er dichter bij.
Ik ben mij er ten volle van bewust dat mijn blog echt ongefilterd is en ik de dingen op papier neerschrijf zoals ze me overkomen. Daarom is het juist interessant, vind ik. Ik schrijf niet om deze of gene een plezier te doen maar vind wel plezier in het schrijven. Wordt vervolgd...
blijven er hier in dit land enkel Ministeries over en ambtenarijen. Met heel veel ministers, politiekers en noem maar op. Bedrijven danken af. Mensen komen op straat terecht. Vroeger alleen diegenen die de goede orde wat verstoorden vanwege een non-conform karakter. Nu ook de serieuzere mensen, zij die verdienstelijk meedraaiden. Sommigen komen er nog goed van af met één of andere uitkering. Zij mogen zich tot de happy few rekenen. Des te beter voor hen. Het is hen van harte gegund. Anderen daarentegen - zoals ikzelf - krijgen kruimels in afwachting van niets meer. Een leefloon is in mijn geval uitgesloten. Mijn lage inkomen komt door het feit dat ik samenwonende ben en niet aan één stuk door heb gewerkt. Bij de verschillende werkgevers heb ik wel heel wat deelnames in allerhande pensioenspaarfondsen. Jammer dat ik er nog niet aankan. Binnen 25 jaren wordt zoiets vanzelf wel opgeslorpt. Want dat de gouden tijden achter ons zijn, is een feit. Uiteindelijk zal de rijkdom rechtvaardiger verdeeld worden in de wereld al zullen sommigen altijd de neiging hebben om het laken naar zich toe te trekken. Ik werkte reeds zeer veel in een toch wel bizarre carrière. Bizar vanwege de diversiteit. Vaak neemt men nu continu mensen - veelal jongeren vanwege de kostprijs - aan voor een aantal maanden. Men vindt dat dan al fantastisch. Fantastisch hoezo? Vorig jaar werkte ik 8 op de 12 maanden plus enkele kleine interims. 1 maand trok ik niets vanwege vooraf betaald vakantiegeld. Nochtans word ik gestalkt door RVA en consoorten. Ik vraag me af wat ik die mensen misdaan heb. Ach, wat kan het me ook allemaal schelen. Waarom zich druk maken als men toch bijna niets krijgt? Overleven is in mijn geval sowieso de boodschap en hiervoor kan ik hoofdzakelijk op mezelf rekenen. Gisteren had ik bijna een job gevonden als busbegeleidster van lichtelijk andersvalide kinderen. Ik had het graag gedaan, maar de plaats was al ingenomen. Ondertussen verkocht ik een aantal pockets die toch wat opbrachten. Overleven vereist creativiteit. Inventiviteit. Straks speel ik weer voor kapster en budgetboodschappenspecialiste, alles zorgvuldig getimed en uitgerekend. Voortaan profiteer ik ook dubbel van de gratis degustaties in sommige winkels. Na de nachtelijke seks droomt mijn schatje over seks (met mij) en ik droom over boodschappen bij den Aldi of de Colruyt. Maar er is beterschap in zicht. Ik broed op een recyclagecollage. Lijm, inspiratie en knipsels uit de 3D-wereld. Meer is er niet nodig.
1. Ik heb verdomd veel zin om het nummer van mijn bankrekening op te geven want ik heb DRINGEND geld nodig. 400 euro dopgeld zijn te laag en PWA kan daar maar weinig verandering in brengen met maximum 180 euro. Bovendien hebben anderen meer hulp nodig dan mij, oordelen ze. 2. Ik zou mezelf niet zijn als ik het nummer van mijn bankrekening zou opgeven, dus komt het erop neer asap geld te toveren.
Hoe? Dingen verkopen. Maar welke dingen en wat brengen ze op? Ik heb wat pockets die verkocht kunnen worden tegen een appel en een ei. Enfin, als ik toch eens in de stad langskom... Misschien vandaag.
Werk zoeken. Deftig werk. Ik viel op een e-mailadres van een vriendelijke franstalige dame met wie ik vaag internetcontact had in betere tijden. Zij kan het verschil betekenen momenteel. Interims? Niet zo evident. Soms bieden er zich twintig mensen aan voor één plaats en dan weet je het wel.
Voordeel : gelukkig ben ik kerngezond. Ik zou bij wijze van spreken nog een kind kunnen baren maar wees gerust, ik bewaar mijn resterende moedergevoelens (heb al lang 3 kinderen) voor mijn kleinkinderen binnen een tiental jaren. Gelukkig ben ik dapper. Ik zal me echt moeten herpakken op werkvlak. Asap weliswaar. De kinderen kosten de laatste weken stukken van mensen : honderden euro's vliegen de deur uit, voor de schoolreizen, activiteiten en dergelijke. Volgende week (vakantie) kan mijn portemonnee wat "rusten". "Iedereen gaat op wintersportvakantie met de school," zegt mijn oudste dochter. "Ja, liefje, maar papa en mama wonen samen, zijn niet gescheiden, dus alles moet van ons gezamenlijke potje komen... Bovendien moet je je wijsheidstanden laten verwijderen in het ziekenhuis en betaal ik de halvelings verplichte studiereizen voor de school (wintersportvakantie is niet verplicht, de rest wordt zeer aangeraden al gaan er sommigen niet mee)." Ik heb nu even geen zin om aan doemdenken te doen. Ik wil het ook niet hebben over veredelde kinderarbeid waarbij prinsesjes gebruikt worden om de gevoelige snaar van de mensen te raken. Men kan toch niet over alles blijven zagen. Overigens heb ik niets tegen het koningshuis en nog minder tegen dat lieve kleine prinsesje. "Je vous souhaite beaucoup de succès." "Ik wens u veel geluk." - Dank je wel, lieve prinses, ik wil het graag geloven. By the way : het zal nodig zijn. Om mezelf moed te geven, deze van Gorki...
Ik maak de bedden op en ontdek een roos onder het bed van mijn oudste. De blaadjes zijn eraf, misschien heeft hij ze in een omslag gestoken. Hij zal het me niet vertellen. Ik weet nu dat hij iemand anders op de eerste plaats stelt. Mama heeft ... nu ja, niet afgedaan, maar toch,... Mama is mama. Ik ben zowaar de mama van een romanticus. Hoofse liefde, wat was dat ook alweer... Ik hou me respectvol op afstand.
Soms, als de kinderen (grote pubers) het te bont maken, zegt mijn partner dat hij naar zijn geboorteland terug zal gaan. Maar hij ziet me zo graag dat hij dat toch nooit zal doen, beweert hij even later. "Toi et moi, c'est jusqu'à ce que la mort nous sépare..." Ik krijg het er benauwd van. La mort, la mort... In de bib nam ik een boek over Chinese astrologie mee. Er komt heel wat bij kijken qua berekeningen. Ik ben geboren in het jaar van het konijn, maand van de slang. De slang zal het hyperrealistische sissende stemmetje in mezelf zijn. Mijn stamdag is "schaap" met als nummer 8. Volgens berekeningen (en ja, de inhoud klopt, want ik ben vriendelijk en kerngezond ondanks ups en downs van het lot).
De stamdag die in verband staat met het Schaap als nummer 8 is fortuinlijk (in al het ongeluk heb ik veel geluk), vriendelijk (zeer vriendelijk) en gezond. Door zijn vriendelijke instelling trekt hij de juiste mensen aan en zullen als vanzelf de juiste personen op zijn pad verschijnen. (Mjaa, ik ben nu ook niet veeleisend...) Wie goed doet, goed ontmoet. Hij zal zich bij deze levenshouding zo goed voelen dat ziekte hem haast niet kan treffen, zoveel positieve energie bezit dit Schaap. Wanneer je je vriendelijk en behulpzaam opstelt naar anderen, komt dit uiteindelijk altijd weer bij je terug, uit welke hoek dan ook. (Nooit uit dezelfde hoek...) Blijf ook de kleine dingen in het leven waarderen (ik doe niets anders... want ik ben low impactpersoon), want wie het kleine niet eert is het grote niet weerd, en het grote is absoluut al in aantocht! (fragment uit Chinese astrologie van Nathalie Kriek).
Sommige mensen vragen zich af hoe men zoveel kredieten kan opstapelen, als men al eigenaar is. Het antwoord is vrij simpel. Ten eerste heb ik meestal pech bij terugbetalingen van het één of het ander. Het is alsof ze het erom doen. Neem nu het orthodontisch apparaat van de jongste, plaatsing onderkant van het apparaat. Achteraf zal ze mooie rechte tanden hebben, zoals de meeste jonge mensen - het wordt trouwens aangeraden op scholen, maar dat is een andere zaak - ... Maar ondertussen betaalde ik wel 500 euro waarvan ik ocharme slechts 100 euro moet terugtrekken en dan na veel omzwervingen. Soms vraag ik me af in wat voor land we leven en of het geoorloofd is nog meer mizerie binnen te halen als men zelfs niet de rechten van de bevolking kan respecteren... Ten eerste voerde de orthodontiste een verkeerde nomenclatuur in. Mijn zesde zintuig merkte dit op maar aangezien ze twee weken afwezig was, duurde het twee weken eer de juiste nomenclatuur werd ingevuld. Ten tweede is het plaatselijk mutualiteitskantoor vaak dicht en stak ik het voorschrift in de brievenbus met duidelijke referentie van naam en voornaam en al de rest. Ooit behaalde ik een prijs voor kalligrafie, so what's the problem.. Nu blijkt dat het voorschrift niet is toegekomen, het is "lost". Dus opnieuw een duplicaat aanvragen, morgen, als de orthodontiste tenminste aanwezig is. Ze is niet geaccrediteerd en dus betalen we sowieso elke keer 50 euro. Maar wel bereikbaar op voetafstand. Ik rekende op de 100 euro terugbetaling voor mijn budget van de laatstejaarsreis van de oudste. Weer zal ik het elders tevoorschijn moeten halen. Ik en de administratie, het is een slechte combinatie. Ik heb er veel problemen mee. Nochtans ben ik niet kansarm. Wel glijd ik momenteel in de armoede, beetje bij beetje. Momenteel bevind ik me nog op de koord ertussen. Zelf heb ik altijd al rechte tanden, niet perfect maar toch... Stel dat ik ooit kanker krijg (misschien heb ik het al), ik zou me niet eens laten verzorgen. Voor mijn kinderen zou ik een uitzondering maken. Hun gezondheid gaat voor alles. Om maar te zeggen dat dit voor mij een klotejaar is in alle opzichten. Teveel shit. Ik zoek dus oplossingen. Die komen er niet van vandaag op morgen. Er zal gezocht moeten worden. Er zal gewerkt moeten worden. Er zal geklust moeten worden. Het enige dat nog lukt is seks met mijn Valentijn. Seks. Nu weet ik waarom die van hierboven dat heeft uitgevonden. Sorry voor de gevoelige lezers. Ik wil jullie niet met mijn problemen overladen. Na regen kwam toch zonneschijn, of niet soms...
Alweer een sterfgeval in onze buurt. De vader van mijn overleden schoolvriendin. Een brok in de keel. Ze sterft een tweede keer. Maar toch ook, fijne herinneringen aan een vriendelijke mijnheer die als arbeider in een bank werkte. Vader van een gezin van vier, steeds aan de zijde van zijn vrouw. Als kind was ik gefascineerd door het aquarium dat haar papa in hun appartement geïnstalleerd had. Vol mooie tropische vissen. Een stukje exotisme in het Brussel van 1976. Of was het 1975?
DODE VRIENDIN
Het kind in mij kreeg rake klappen toen ik jouw snelle dood vernam. Ik omarm de dagen dat ik je kende. We waren elf of twaalf jaar oud. Je vroeg wat ik die dag ging eten en of ik ook een schuimbad nam. Je plukte elke dag alsof het de laatste was. Toen ik als tiener de waarheid zocht in wijze boeken, vond jij nog steeds de sleutel tot mijn hart. We spraken toen weer over duizend en één dingen. Jouw liefde voor het leven. Eindeloos. Nu zie ik je enkel nog in mijn dromen, op een eiland onder een roze lucht. Je glimlacht even en wuift naar mij tot je verdwijnt achter de horizon. Soms krijg ik een wee gevoel vanbinnen in mijn hart. Er was er dan ook maar één als jij.
Ze liet een man achter maar geen kinderen.
Dan is er het leven, mijn kinderen. Dit weekend superdruk. De tweede wou naar een fuif, ergens tussen Aalst en Brussel. Ze bleef slapen bij een vriendin, ergens in een héél groene omgeving. Toen Mo en ik haar gingen ophalen, hadden we koffiekoeken in een zak gestoken. Koffiekoeken van bij de Marokkaanse bakkersfamilie die nog koeken maakt zoals in de jaren zeventig toen ik kind was. Artisanaal bereid. Mijn jongste dochter wou naar een outlet van merkkleren. Pépé Jeans en andere bekende namen. Dan moest ze nog vlug een spreekbeurt maken over een museum in Parijs. Vanwege de studievakantie. Sommige kinderen gaan niet mee vanwege te duur of omdat de ouders het niet willen. Religieuze overtuiging? Ik ben blij dat ze mee kan gaan, ook al moet ik er voor sparen. Mijn zoon is ... Verliefd? Een vriendin, mama... Maar hij hangt wel uren aan de telefoon en gaat vaak buiten... Hij is voorzichtig en romantisch... De levensles die ik mijn kinderen meegeef. Liefde is goed, liefde is mooi, ik wil dat jullie heel, heel gelukkig worden, nog gelukkiger dan mij, maar vergeet nooit dat je ook aan jezelf moet denken en aan wat je zelf wil in het leven. Geen carrière vergooien bijvoorbeeld. Volgt dan het cynische : Plenty of fish in the sea. "Dat is "schmett", mama," zegt mijn oudste dochter "en dat weet je ook..." Plenty of fish in the sea? Speld in de hooiberg? Ach, we moeten allemaal onze lessen leren en komen mannen en vrouwen tegen op hoeken van straten in ons leven die ons dingen leren over onszelf. Een paar keer in ons leven blijven we staan. "Tu veux boire un café avec moi..."
Neergeveld door griep. Maar toch vroeg opstaan, ontbijt klaarmaken, lunchdozen bereiden, strijk en was doen, wat kuisen. Moke zal de boodschappen voor zijn rekening nemen. Hij zal ook lekker verse soep bereiden. Gisteren de sollicitatie. Bediendenwerk in de sociale sector. Viel redelijk goed mee moet ik zeggen, toch wat de sollicitatie betreft. De dame was correct en gaf een rondleiding ter plekke. Of ik zal aangenomen worden, betwijfel ik, want ze vond dat er een groot verschil was tussen sales (vorige job tele account manager) en seniorenflats en dat is ook zo, daar heeft die dame gelijk in. Ik heb wel het voordeel dat ik een vriendelijk persoon ben en respect heb voor oude mensen. De dame vreesde echter dat ik me wel eens vlug zou kunnen vervelen. Het zou in elk geval iets totaal nieuws zijn. Ik heb ook een vacature lopen als vertaalster. Anders hoop ik in scholen terecht te kunnen voor huiswerkklassen. Tenslotte heb ik drie kinderen opgevoed en zeven jaar speelpleinwerking gedaan. Ik heb veel geduld. We zien wel. Intussen duikelt er weer een factuur in de bus. Ditmaal voor de kabeltelevisie. "Zal voor maart zijn," zeg ik tegen mezelf. Ik ben gewend geraakt aan een minder royale levensstijl. Maak van oude dingen nieuwe dingen. Morgen ga ik naar het vakantiesalon om wat vakantiesfeer op te snuiven. Misschien win ik wel een reis! Misschien moet ik gewoon risico's durven nemen, mijn leven wat minder laten afhangen van enkel betaalde arbeid, wat meer creativiteit inlassen. Anders leven kortom...
reageert op mijn sollicitatie. De GSM rinkelt. Ik klink buitengewoon positief aan de lijn. Mijn Neptuniaans kantje. (Lunatiek?) Zo'n vleugje optimisme van Chris Duchausoit? Wat heb ik te verliezen? Morgen heb ik afspraak om 10 uur. We zien wel. Enfin, we blijven (voorlopig) in de running. De dop heeft nog niet betaald (400 euro) en de zichtrekening kreunt onder de afbetalingen van de "overlevingskredieten". Mijn huis is afbetaald maar ik heb overlevingskredieten. Hout vasthouden dat het dossier in orde is, normalerwijze wel, maar met de RVA weet je nooit. Er loopt soms iets mank ivm de coördinatie. Ik heb zin om naar het Min van Financiën te bellen maar ze hebben het al zo moeilijk om hun budget rond te krijgen. Mijn partner betaalde reeds 800 euro aan belastingen. Ik zou volgens de computer 4000 euro moeten terugtrekken maar ik heb de afrekening (natuurlijk!) nog niet eens ontvangen. Wachten dus tot einde augustus eventueel. Ik kan er de universitaire inschrijving en het kot en de laptop en de studieboeken voor mijn zoon mee betalen. Ooit zal ik het toch moeten terugtrekken. Geduld is de boodschap bij deze. De crisis is nu wel echt in het land : op de markt van onze gemeente steelt men zelfs aardappelen... In het land steelt men het koper van de spoorwegen. Ik laat het niet aan mijn hart komen, verzorg mijn zere keel met een kop warme koffie met lekker veel melk en kaneel en reken uit hoeveel ik bij de boodschappen mag uitgeven. Deze middag eet ik gebakken appeltjes met kaneel en poedersuiker en wat brood erbij. Een ware lekkernij.
bij de buren in één van de achtertuinen zijn buiten blijven hangen ondanks de sneeuw. Witte maagdelijke lakens met een bloemetjesmotief. Deze namiddag rommel ik wat op het internet. Ik heb een profiel aangemaakt op één of andere site en via die site gesolliciteerd. Benieuwd of er iets van komt. Ik zal per e-mail verwittigd worden. Aan de andere kant word ik door de RVA verplicht me in te schrijven bij het PWA. Huistaakbegeleiding zou me nog interesseren. Ik zou het goed kunnen maar in deze oorden vindt men heel zelden de juiste man of vrouw op de juiste plaats. De conclusie die ik uit dit alles trek, is dat al mijn vorige werkervaringen en jobs door de RVA niet op zijn juiste plaats gewaardeerd worden en dat men mensen lastigvalt die eigenlijk al een flinke carrière achter de rug hebben in plaats van het geschut te richten op jonge mensen die ook eens eindelijk aan een werkervaring toe zijn en al veel te lang in de zijlijn van de arbeidsmarkt geparkeerd zijn. Bovendien zit ik nog altijd in mijn maag met het feit dat ik slechts 400 euro trek ondanks al die fulltime-arbeid vooraf. Ik weet het, het is beter dan niets, maar niets kan eventueel nog komen ingeval van schrapping uit het systeem en zal er ook komen als ik geen verdere buitenhuisjob doe. Ligt aan de "samenwoonst". Op OCMW's zal ik ook nooit kunnen rekenen want ik ben eigenaar (gelukkig maar!) van een woning. Op straat zal ik vooralsnog nog niet belanden maar het blijft oppassen geblazen. Het feit of ik al dan niet een nieuwe interim zal vinden, is gewoon een kwestie van goed geluk. Al heb ik het gevoel dat deze maand positiever ligt dan de vorige maand. Ik ging op het voetpad de Boudewijnstraat omhoog. Vergezeld van mijn jongste dochter van net geen 15. Een schat maar die ook een eigen karakter begint te ontwikkelen. Ze worden groot... Hier liep ik als twaalfjarige, samen met mijn vriendin. Mijn innerlijk is hetzelfde gebleven - dacht ik toen. Ego, heb ik wel een ego? Voor mij staat het ego los van het innerlijk. Was ik apothekeres geworden, had ik me misschien (zoals zovelen) met een titel vereenzelvigd. Nu ben ik enkel mezelf. Mijn ego is mezelf. De neerslag van mijn innerlijk. Vandaar wellicht ook de naam parelstuif.
Ergens in de gemeente (bij één of andere bank) lagen er gratis Poolse gazetten. Aangezien mijn oudste binnen een paar maanden naar dat land zal gaan in het kader van een studiereis op de humaniora, werd mijn nieuwsgierigheid zodanig geprikkeld dat ik de krant meenam. Het levert een grappige ontdekking op want sommige woorden zijn echt heel mooi in het Pools. Bijvoorbeeld : popularne olibollen Holandia. Traditionele Hollandse oliebollen? Ik gis, laat me leiden door mijn intuïtie, reis wat in de geest. Belgia : nowy premier België : nieuwe Eerste Minister. Inmiddels weet ik ook dat mijn sterrenteken Bli'znieta is (Tweelingen). Eigenlijk moet er een accent op de z (misschien om een soort "ch" klank te suggereren en een accent onder de e). Stycznia : januari? Bruksela : Brussel Conta biezacego : zichtrekening. Sukces : succes Konkursu : wedstrijd Polka w finale Start Academy! Een Poolse in de finale van Star Academy Ik laat me wat leiden door mijn intuïtie. Doel = me een beetje onder te dompelen in die cultuur. Weet je, al die vreemde culturen lijken zo veraf maar door de taal wat te begrijpen, begrijp je beter de mensen achter de taal. Het doet me wat denken aan Russische klanken, aan Roemeens ook... Een specialiste zal ik voorlopig nog niet worden maar een paar woordjes begrijp ik wel. Of ik reeds een conversatie zal kunnen voeren met de charmante uitbaatster van een Poolse kruidenierszaak in de gemeente is andere koek.
want ik voel me langzamerhand terug herboren worden. Alsof de winterdip wat achter de rug is en de pech (eindelijk) wat verdwijnt. Ik hield me aan een budget (yes, sir!) en slaagde hierin. Neen, ik ben niet manisch-depressief, of borderline, of wat dan ook... Ik ben een artiest-fantaziest en verdomd blij dat ik mijn evenwicht teruggevonden heb. Drastische beslissingen... Weet niet of ik mijn vrijheid nog wil opgeven voor een paar duiten. Geniet momenteel van uitstekende literatuur : Honing proeven van Salwa Al Neimi. Een mooie erotische roman geschreven door een dichteres van Syrische afkomst die al jaren in Parijs woont. Poëzie kan er altijd wel bij. "Qu'est-ce que tu lis???" "Ah, si tu le savais.... c'est en rapport avec... et ..." (niet voor publicatie vatbaar) De jongste bleef thuis van school met een zere keel. "Mama, ik stuur jouw planning in de war..." "Och, dat is niks, dat is al de ganse maand zo..." Ik maak trouwens geen planning meer. Laat komen wat komt.
 "Crying or Very sad"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
