|
Wat te zeggen over de nieuwe regering?
Politiek is niet mijn ding, niet meer moet ik zeggen.
Maar goed, de nieuwe premier Elio lijkt een goede manager te zijn op het eerste gezicht.
Al spreekt hij erbarmelijk Nederlands, onze Latijnse premier.
Maar het Nederlands is niet de eenvoudigste taal.
Zeker niet voor Latijnen.
Oosteuropese mensen zijn er sneller weg mee.
Ja, ik leer alles proefondervindelijk.
Ik leef in de onderbuik van de maatschappij.
Het actieve voetvolk.
Ik heb contacten met de doorsneebevolking.
Via de telefoon, maar soit...
Je leert er veel mee ivm de structuur van de maatschappij.
Enfin, Elio dus.
Aan het roer van een hopelijk niet al te vlug zinkend schip.
Dat bedoel ik dan in termen van "hopelijk niet al te vlug failliet".
Mijn jongste (6de ASO) studeert haar examen geschiedenis.
Het griezelsprookje van Grimm op grote schaal.
Mensen in een oven.
WO II
Brrrrrrrr...
Homo homini lupus.
Van engelen kan men in dergelijke situatie bezwaarlijk spreken.
Ons ma : "Weette gij nog dakik meningite had en dadde naar West-Vlaanderen moest gaan om een week bij de (inmiddels overleden) tantes te verblijven (Haar tantes, dus mijn groottantes)."
"Ja ma, ik was acht, het was er koud behoudens een koeievel in de slaapkamer... Ze bakten "lukskes" en ik moest buiten wat gaan wandelen en boven de in mist badende bevroren Izer of een soort afgeleid Kanaal hiervan voelde ik een rare aanwezigheid (geesten van overleden soldaten uit WO I (of restanten ervan who knows) en de ratten lagen bevroren in de rivier."
Ons ma : "G'hebt zoveel meegemaakt als kind."
Ik : "Och, ja, 't is al goed..." (Ik zag haar als kind nog liggen in een plas van bloed op de grond.)
Nu oogsten de lukskes wereldwijd succes, denk maar aan de wereldberoemde bakkerij uit Lo-Reninge.
Bij de tantes leerde ik 's morgens een eitje eten bij het ontbijt, hennepot eten, een brouwsel van zelfgemaakte limonade drinken op basis van appelsien- en citroenschillen. Plus mijn Westvlaams op peil houden, dat me reeds werd aangeleerd door een Westvlaamse buurvrouw van recht tegenover die mij altijd in het Westvlaams aansprak vanaf mijn drie jaar en aangezien haar dochter met mij op school zat, sprak ik een aardig mondje Westvlaams. De kinders van de lokale dokter (ook verre familie) ontvingen ons in hun gezellige weelderige cocon. De basis van de Vlaamse rijkdom achteraf.
Mojildeke, toch.... wakeujegimooiskriven....
07-12-2011 om 21:36
geschreven door tosca 
|
