|
Soms moet een mens de laatste restjes energie bijeensprokkelen en opnieuw beginnen.
Ik dacht aan Canada, het idee is nooit uit mijn hoofd verdwenen, neither the place, the location.
Het werk evolueert zoals altijd tot een kutsituatie, rennen wie kan, sauve qui peut.
Ik moet de "shit" die anderen achterlaten, opruimen.
"Je bent geen CEO," argumenteert mijn dochter.
Het huilen staat me nader dan het lachen.
Mijn partner polst naar de financiële toestand en die ziet er voorlopig (tot ik mijn groot belastingstegoed terugtrek) weinig rooskleurig uit en hij singelt me "t'as toujours des problèmes" naar het hoofd.
Ik ben het zat om zo behandeld te worden, op het werk en thuis, en plan over alles een streep te trekken en op zoek te gaan naar een fantastische vent.
O neen, niet de fouten maken die anderen maken.
Op je achtenveertigste ben je geen twintig meer.
Een buddy.
Dat heb ik nodig.
Een hele toffe vriend, een soort lat-relatie.
Leeftijd?
Tussen 46 en 50.
The one.
The only.
Het ontbrekende stuk puzzel in de puzzle.
Misschien het verlengde uit een vroeger leven in de Middeleeuwen, wie weet.
Vanaf zaterdag ga ik op jacht met pijl en boog.
Lacht cynisch.
Ik weet dat ik mijn veilig kot zal moeten verlaten.
Het zal misschien direct geen groot succes worden, maar bon, een paar ervaringen kunnen er nog altijd bij.
Ach neen, ik ben serieus en weet wat ik zoek.
Voor minder doe ik het niet.
Hij zoekt mij.
Goh, die vent zal een heilige moeten zijn.
Mij en al mijn shitproblemen erbij nemen.
Chaos, ultimate chaos.
Ik beloof plechtig aan mezelf om eerlijk te zijn vanbij het begin.
Ik ben té slim (?), net niet jong genoeg, net niet oud genoeg, een ondefinieerbare squaw die mensen bang maakt vanwege haar zesde zintuig.
Een heks, quoi... Een lief lief vrouwtje maar o, wat kan ze prikken.
Het zal alles moeten zijn of niet moeten zijn.
Toch voel ik dat hij bestaat.
Highway 48, moet kunnen toch...
Hij is groot, bruinharig, (ja hij verft zijn haren), slank tot gemiddeld potig, passioneel.
Spannend.
Ik zal niet neen zeggen, maar ja...
Verlos me uit de klei.
Neem me mee naar ...
Of volg me naar...
Ik kan beginnen met eerst opnieuw te solliciteren voor een betere job.
Betere job.
Meer inkomen.
Meer uitjes.
Meer gelegenheden om buddy tegen te komen.
Soms kan men niet anders dan initiatieven nemen.
Ik zie niet meer om.
Deze trein wil ik niet missen.
Hou jullie op de hoogte.
Spannend, niet????
06-02-2012 om 22:46
geschreven door tosca 
|
