is voor mij geen verplichting, ik doe het enkel wanneer ik er zin in heb.
Ik doe enkel dingen die ik graag doe, overigens.
Niet meer afhangen van anderen, wat zij erover vinden.
Terug - eindelijk - de band met mezelf terugvinden.
Waar was die zo lang gebleven?
Heel gelukkig zijn met mezelf en de paar dierbaren die mij omringen.
Af en toe een vriend helpen.
Voorbeeld : bussen met het oog op ... Nu ja, de verkiezingen van juni.
Zelf geloof ik er geen sikkepit meer in, je helpt jezelf nog altijd het meeste, maar mijn goed hart is nooit verlegen om een goede daad of een handje toe te steken.
Teveel mensen leven in mizerie en daar heb ik het moeilijk mee...
Dus, de politiek is niet echt mijn ding meer...
Wat wel mijn ding is, is mensen helpen bij het "overleven" in deze structurele crisis.
2 van mijn kroost hadden een voedselvergiftiging.
Soep, pompoensoep,...
Nochtans staat Colr. garant voor kwaliteit.
Het zal een ongelukje zijn.
C. D. is goede soep beweert ons ma...
Toch maar liever verse soep in het vervolg...
Zelf had ik niets.
Increvable.
Boodschappen doen in de stad.
Het kanaal over per fiets.
Best een lenteachtige ervaring.
Water dat flikkert en glinstert.
Overal lang aanschuiven.
Verjaardagscadeaus voor vriendinnen van mijn dochter.
Bibi doet dat allemaal.
Bibi of Tosca.
Wat maakt het uit.
"Mama, kan je me helpen met een manifest in het Frans???"
WTF....
Even googelen, want mijn inspiratie is dood als een pier.
Omgekeerd evenredig met mijn staat van gelukkig zijn.

01-03-2009 om 18:27 geschreven door tosca  

And kicking...
Een loft als werkplaats...
Een job waarbij ik de adrenaline door het lichaam voel gieren (sales, you know)...
Originele collega's...
De buurt waar ik werk is als een hip Marokkaans stadje...
De combinatie fiets-benenfiets maakt dat ik fit door de week trappel...
Kortom, ik heb het meer dan druk, maar stel het superwel...
Ik drink veel expressochocolade in kartonnen bekertjes...
Mijn dochter is met gezwollen kaakjes uit het ziekenhuis gekomen (wegnemen van de wijsheidstanden).
Na de operatie moest ze continu overgeven en was ze tot de dag nadien van de kaart.
Ze overnachtte in het ziekenhuis.
Het ziekenhuis is als een burcht by night waar men niet binnengeraakt.
Vandaag ziet ze er al veel beter uit maar ze moet volgende week terug naar het ziekenhuis om de draadjes weg te nemen.
Ik ontmoet veel interessant volk en last but not least ontdekte de naam van een oude studiecollega in de lijst van de ouders van de laatstejaarshumaniorastudenten. Enfin, het e-mailadres.
 It's a small world where we live in.
Misschien kom ik één van jullie één dezer wel tegen aan de telefoon. Zonder dat jullie mij herkennen of dat ik jullie herken. Could be... So be nice...
Noot : ik promoot wel serieuze dingen dezer dagen.

27-02-2009 om 21:34 geschreven door tosca  

Nosocomiale ziektes...
Zou dat komen doordat er zo overdreven veel gekuist wordt in ziekenhuizen en aldus misschien de meest agressieve en sterkste bacteries vrij spel krijgen?
Het is maar een gedacht, het zou toch kunnen...
Ach, ik ben lang geen dokter.
Enkel een toubibke met veel buikgevoel.
Ziekenhuisluchtjes.
Net niet hyperventileren van het wachten en de geur.
Alles in orde met mijn dochter.
Woensdag mag ze even voor schone slaapster spelen.
Haar wijsheidstanden worden verwijderd.
Ze wordt gans verdoofd.
Dan grijpt de operatie plaats.
Dan mag ze ontwaken.
Ijs aan de kaakjes.
Als ik niet ontwaak...
Stel je voor zeg...
Er zijn kinderen die nooit meer zullen ontwaken in oorlogen.
Ze hebben ook een papa en een mama.

23-02-2009 om 21:36 geschreven door tosca