Ik ben Just me, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tosca.
Ik ben een vrouw en woon in een dorp bij de stad () en mijn beroep is teveel om op te noemen.
Ik ben geboren op 28/05/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en af en toe wat tekenen. Misschien zou het beter omgekeerd zijn....
Fantasie.
Romantiek.
Eén zoon, twee dochters.
Jong van geest.
Psychiater in een volgend leven misschien.
Parelstuif
Ongefilterde spinsels van een echte Brusselse. Romantiek en fantasie en tussendoor veel shit. Een heel klein tikkeltje van de Marollen.
03-09-2010
ENGELEN-GEDULD of het GIDSEN van SALTIMBANQUESKE
Saltimbanqueske staat voor mezelf. Niet voor het oplossen van de situatie in dit ingewikkelde landje. Politiek is een ver-van-mijn-bedshow. Ooit was het anders. Nu interesseert het mij niet meer. Ik heb voorlopig genoeg aan mijn eigen sores. Interims? Laat me niet lachen! Waarom ben je zoveel veranderd van job, waarom, waarom? Het lijkt wel een kruisverhoor. Ik heb de ganse zaak gelaten voor wat het is. Ach, neen, als ik me telkens moet rechtvaardigen voor dit of dat (wat worden we toch sikkeneurig in dit allesbehalve stabiele landje), dan interesseert het me niet meer. Ik speel niet meer mee. Een gebedje naar hierboven : "Angels, I am in deep shit, really deep shit..." Met 400 euro uitkering kan ik geen studies betalen voor de kinderen... Dan hebben ze het toch gehoord daarboven. Waarschijnlijk ontlokt het geweeklaag van Saltimbanqueske een schaterlach daarboven. Ik surf op het internet en vind iets wat ik ooit nog gedaan heb als studentenjob in mijn prille leventje toen. Helaba, een opportuniteit. Ik vloog erop. Telefoneren in de Colruyt (het sympathieke aanvullen van de rekken door de bedienden werkt aanstekelijk op mijn activiteitsgraad), mailen op de laptop van mijn oudste dochter (tussen soep en patatten), wat heen-en-weer geloop en vooral heel veel enthousiasme. Wat ik doe, verklap ik niet, ik hou me bezig met het welzijn van de jeugd. Mijn intellectueel brein stop ik in een koffertje, nu moet ik vooral luisteren en helpen waar nodig. Mijn man kreeg het bijna aan zijn tikker. Dit is weer een uit de lucht gevallen job. Heel veeleisend. Heel onzeker, wat brengt de toekomst, maar alla, we zijn weer bezig. Aan de slag. Buiten een zere keel, ben ik er goed vanaf gekomen, uit mijn eerste werkweek. Op de job ontmoette ik een lagere schoolvriendin. Ze wist nog dat we altijd eerste en tweede van de klas waren. Al is "Mistinguetteke" nog een veel groter vedette dan mezelf. Da Bomb noem ik haar weleens. Ne numéro. Ik kreeg het warm aan mijn hartchacra van al de emoties deze week. Mensen. Niet twijfelen. De engelen bestaan echt. En ze zorgden voor Saltimbanqueske. Noot : als zelfs een hele verstandige mijnheer die 16 jaar interims op de Europese unie heeft gedaan, niet meer aan de bak komt vanwege concurrentie van nieuwe lidstaten momenteel, wat moet ik dan zeggen, het manusje-van-alles die zowat op elke plek interims heeft gedaan. Hetgeen hilarische toestanden geeft achteraf, want je komt die tegen of die die of die kent en zo kent de hele wereld elkaar. Altijd blij dat ik mezelf met een aura van mysterie omgeven heb.
