Ze hing haar jas aan de kapstok. Hij keek haar aan met een doordringende blik.
"Kom je ook voor de jobadvertentie?" vroeg hij. Ze knikte stilletjes van ja.
"Het schijnt dat het hier niet van de poes is. De opdracht is nogal ruim. Ze springen van het ene onderwerp op het andere. Het schijnt zelfs dat we een ganse wettekst moeten vertalen of zo van die onderwerpen uit de sociale zekerheid. Niet echt opwindend als je het mij vraagt."
Opwindend? Wat een term. Ze moest aan haar partner denken die gisterenavond iets te veel opgewonden was naar haar zin. Ze had zich volledig laten gaan en even later vroeg ze zich af of ze niet te ver was gegaan. De dag voor een sollicitatie?
Een personeelsverantwoordelijke kwam binnen, gevolgd door een iets langere man die er bijzonder streng uitzag.
"Zou het lukken?" vroeg ze zich af.
"Ik zal me hier moeten gaan bewijzen, ik heb - zoals gewoonlijk - toch niets te verliezen."
 Die gedachten maalden door haar hoofd.
Enige vechtlust was haar niet vreemd nu ze net uit een diep dal was gekropen en tijdens het sollicitatiegesprek kwam ze behoorlijk arrogant uit de hoek zodat ze zichzelf zelfs verbaasde. De strenge man en de personeelsverantwoordelijke leken haar niet echt te mogen maar met een kwinkslag redde ze er zich uit. "Veni, vidi, vici".
Ook de andere sollicitant werd aangenomen. Beiden mochten zes weken later beginnen.
Het klikte wonderwel.
Ze dronken warme chocomelk in een ongezellig etablissement, ten zuiden van Zaventem.

27-11-2013 om 16:54 geschreven door tosca