Ik ben Just me, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tosca.
Ik ben een vrouw en woon in een dorp bij de stad () en mijn beroep is teveel om op te noemen.
Ik ben geboren op 28/05/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en af en toe wat tekenen. Misschien zou het beter omgekeerd zijn....
Fantasie.
Romantiek.
Eén zoon, twee dochters.
Jong van geest.
Psychiater in een volgend leven misschien.
Parelstuif
Ongefilterde spinsels van een echte Brusselse. Romantiek en fantasie en tussendoor veel shit. Een heel klein tikkeltje van de Marollen.
20-01-2008
HET IS EEN VRIJE WERELD (Ken Loach
De Britse cineast Ken Loach heeft weer een prachtige film gemaakt, ditmaal over een vrouw Angie, jong en intelligent, die haar job verliest in een uitzendbureau voor Oost-Europese arbeiders en met haar goede vriendin Rose zelf een firma opstart. Wat aanvankelijk een nobel initiatief was, zal stranden in een duistere zaak waar illegale praktijken de bovenhand voeren (ronselen van mensen voor bedrijven in London enz...) De film speelt in UGC De Brouckère maar ook in andere bioscopen overal te lande. Een aanrader die ik waarschijnlijk binnen twee jaar zal bekijken als ik de dvd in de lokale bib uitleen. Zoals de film Brokeback Mountain me nu ook enorm bevallen heeft (zij het drie jaar na datum). Met dank aan de bib!
De laatste dagen spreken vele mensen me spontaan aan. De chauffeur van de lijnbus, een paar collega's met Afrikaanse roots (Kameroen, waar ligt dat?), een paar anderen die ik toevallig ontmoet. Strange, very strange. Meestal zet ik de eerste stap. Ik ben niet zo van het afwachtende type. Maar nu laat ik de lawine van vriendelijke toenadering over me heen komen. Enjoy the moment! Een beetje schmink doet wonderen. Nu nog een kappersbezoek proberen te versieren. Op dit moment voel ik me een beetje leeg. Vidée. De parttime is veeleisend omdat ik elke dag op de werkplek aanwezig moet zijn én de vorige collega's ziek zijn én ik anderen al moet opleiden. Uiteraard, weer geen droomjob maar goed, het is vlakbij en ik klaag niet. Ondertussen ben ik toch maar aan de slag. Nog nooit trok ik me zo weinig aan van wat anderen over me denken. Ik ben minder impressionabel geworden. Hierna volgt een gedicht van de Afrikaanse dichter Kasele Laisi Watuta over Jette (als ik tenminste tijd vind om het te typen, het is een mooi en verfrissend gedicht, een beetje "weirdo" maar niet slecht).
vertaald naar het Brussels door Claude Lammens (Brussels Volkstejoeter) In 't Nourde van 't Zoeide, van Uust noe West Da's ni neeverans Want ee es Jet' Ën lapke vroegtiekes dei oeitreuptiekes arseire 't pleksen op de peer uut Jet' : bekke Belzjik, bekke Brussel bekke Vloindere, bekke Woêlekant, bekke Vloms, bekke Neiderlans, bekke stat, bekke boorenboeite den univêr in iene mozaic van vruchtboere grond, zu goot, Terroir
In het noorden van het zuiden van oost naar west Hier is niet nergens Want zie Jette een strook van vraagtekens die uitroeptekens arceren het plekje op de pier is Jette : ietsje België ietsje Brussel ietsje Vlaanderen ietsje Wallonië ietsje Vlaams ietsje Nederlands ietsje stad ietsje platteland het universum in een mozaïek van vruchtbare aarde zo goed Streek en bodem
De laatste dagen ben ik echt populair. Zo ook vanavond. Een zwoele nog redelijk jonge stem van een intelligente man aan de lijn, ik vermoed rond de zesendertig. Heb er een half uur mee aan de lijn gehangen. Heeft beloofd om me info te e-mailen. Belde naar aanleiding van een pensioenspaarfonds via een vorige werkgever. Geld dat ergens vastzit, de tweede pijler van het pensioensparen. Kan niet gemengd worden met privépensioensparen want is een ander systeem. Kan eventueel overgeheveld worden naar een onthaalstructuur van een bank. Ik vond het leuk én interessant om te vernemen, welke formules ze nu allemaal uitgedokterd hebben. De persoon was heel vriendelijk. I felt like the queen of Katamancha. Graag zou ik altijd zo lief reageren als ik vanavond deed. Maar ik zou mezelf niet zijn als ik af en toe geen steekje zou prikken. Zal de staat later niet dat pensioenspaargeld gebruiken door het wettelijk pensioen in te houden zolang dat het pensioenspaargeld niet opgesoupeerd is. Voorbeeld : men heeft recht op x wettelijk pensioen, men houdt dit in zolang x pensioenspaargeld gedeeld door x wettelijk pensioen per maand niet opgebruikt is. Of, wie zegt dat de staat later dit pensioensparen niet tegen 50 procent zal belasten. Een ver-van-mijn bedshow en ik lig er niet wakker van. Ik ben wel nog even van mijn melk. Zo'n charmante stem hoor je één keer op honderdduizend.
Neen, ik ben niet met mijn gat in de boter gevallen. Ondanks mijn parttime word ik onmiddellijk ingeschakeld om het grote werk te klaren. 2 collega's zijn ziek. Misschien zien ze mij als een reddende engel, iemand die uit de hemel gevallen is en hen eindelijk toelaat zich ziek te laten melden. Sommigen komen misschien niet meer terug. Ik begrijp het wel, de telefoonjobs brengen stress met zich mee, er is ander en beter werk. Maar voor mij ligt deze job vlakbij wat de afstand betreft, dus dat is meegenomen. Parttime is het te doen, zij veeleisend wat de invulling betreft. Maar, het is overal iets en ik wil Dageraad niet teleurstellen. Dus spons erover. Deze voormiddag doe ik rekenwerk, facturen betalen, in het oog houden, up to date houden, rekening in positief zetten. Een hele klus met het switchen tussen de kredietkaarten. We trekken belastingen terug maar dat is pas binnen drie maanden en ondertussen dient er een orthodontist betaald te worden en ook de verplichte schoolreizen. Naar een studiebeurs voor de kinderen kan ik fluiten ondanks niet al te hoge inkomsten. Het heeft iets te maken met de kadastrale inkomentest. Het kadaster ligt te hoog ivm het inkomen. Gelukkig trek ik in 2009 3000 euro belastingen terug, daarmee kan ik dan de universitaire studies van de oudste bekostigen. Anders wordt het weer opsouperen van kredietkaarten. Gelukkig bestaan ze, zij het tegen 17 % interest. Zonder zou ik niet kunnen. Mijn huis is afbetaald en ik zou misschien een goedkopere hypotheek kunnen nemen op het huis, maar daarmee wil ik nog wat wachten. Voorlopig heb ik veel hulp van mijn kredietkaarten die ik nooit helemaal opgebruik. Duur maar handig. Een oplossing. Mijn oplossing. Dageraad gisterenavond : "Je t'aime chérie, ne me trompe pas..." Honnepon (ik dus) : "Avec qui veux-tu que je te trompe? Je ne vois personne, je travaille comme une folle et je n'ai plus vingt ans. Et puis, je t'aime même si tu m'énerves parfois..." Dageraad : "On sait jamais que quelqu'un te murmure de belles paroles..." Honnepon : "C'est gentil de ta part de croire en mon pouvoir de séduction mais je suis fidèle, tu sais,... et puis les gens sont exigents maintenant pour le physique. Ma poitrine est trop forte." Dageraad : "Tu es formidable (en m'embrassant), j'aime ton corps..." Honnepon : "Oui, toi tu m'aimes..." Soms moet ik terugdenken aan de vader van een goede vriendin uit mijn kindertijd. De man is gestorven op tamelijk jonge leeftijd. Hij was ook zo iemand : werk, gezin, papa zijn. Bij mij is het mama zijn maar het plaatje is identiek. Ik heb het geluk in mezelf gevonden en heb het beredruk. Voor flodders of fladders heb ik geen tijd. De mensen hier thuis gelukkig houden of maken, is al een hele klus. Ter beschikking zijn slorpt 80 procent van mijn tijd op. Dit is mijn leven en het stemt me gelukkig. Simple soul but happy anyway.
Lezen er mensen deze blog? Soms wel, soms niet vermoedelijk. Literair gezien is het als opgeklopt eiwit momenteel, verwerkt in een licht dessert. Ach, meer moet dat niet zijn en meer zou ik ook niet kunnen voortbrengen momenteel. Een blog is voor mij vooral een neerslag van de "mind" van iemand. De volgende periode zullen de stukjes heel kort zijn, mini, mini...
Je krijgt het druk in de komende periode. Je bent totaal niet meer gewend om in een bedrijf te werken. 's Morgens moet je de noodzakelijke klussen thuis klaren en in de namiddag speel je je rol binnen in het bedrijf. Probeer dit voortreffelijk te doen en niet door de mand te vallen. Je kon toch goed acteren? Komaan, Toscaske, speel je rol en gooi je in het actieve leven. Liefs en dikke knuffel, de creatie.
Backup van de dag : met glans geslaagd, hehe. Houden zo.
Soms is het goed zichzelf van op afstand te bekijken. Je krijgt er humor door en relativeert meer. Dingen worden pakken minder dramatisch dan men op het eerste zicht zou denken. Het kan ook helpen als men zijn sporen in iets moet verdienen, bijvoorbeeld op een werk of zo, wanneer men zich moet bewijzen bij evaluatie. Ik zag mezelf in de glazen ruiten van het gebouw waar ik werk en moest lachen vooraleer ik de drempel overschreed. Volgens mijn dochters word ik "crazy" maar ik weet wel beter.
 "Cool"){kind=icon}
