Ik ben Just me, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tosca.
Ik ben een vrouw en woon in een dorp bij de stad () en mijn beroep is teveel om op te noemen.
Ik ben geboren op 28/05/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en af en toe wat tekenen. Misschien zou het beter omgekeerd zijn....
Fantasie.
Romantiek.
Eén zoon, twee dochters.
Jong van geest.
Psychiater in een volgend leven misschien.
Parelstuif
Ongefilterde spinsels van een echte Brusselse. Romantiek en fantasie en tussendoor veel shit. Een heel klein tikkeltje van de Marollen.
06-07-2008
YEP, THERE ARE SO MANY ROMANTIC PEOPLE IN THIS WORLD
Beeld je eens in : een mooie jonge vrouw, half Belgisch, half Amerikaans die een uurtje prachtige songs performt, de hiernavolgende song als een knipoog naar haar overleden vader Chris Whitley, een jonge vrouw die van zichzelf beweert dat ze romantisch is en het ook is, tot in haar soul (just like her father Chris Whitley) en een prachtig park met torenhoge bomen die de regen wat op afstand houden. What else to be happy? The honour is all yours, Trixie Whitley.
TRIXIE WHITLEY STRONG BLOOD (geschreven toen haar vader nog leefde en naast haar zat)
Zonet weer iets bijgeleerd... Van een ornitholoog uit het Museum voor Natuurwetenschappen. Over de vogelliedjes... Als een vogel een partner wil imponeren, zingt deze een lied. Sommige vogeltjes zouden nu zelfs gsm-melodietjes nabootsen. De nachtegalen brengen een zuiders getint melodietje mee van hun zuiderse trektocht. Tenslotte zouden er dialecten bestaan in de vogelliedjes. Voorbeeld : een vogel uit Wallonië zingt anders dan een vogel uit Oost-Vlaanderen. Jeroen Brouwers heeft gelijk : "niets bestaat dat niet iets anders aanraakt".
Zonet een reportage over Marokko gezien tijdens het middagmaal : Fez, Marrakech en andere imperiale steden zoals Rabat en Meknes. Veel architectuur, mooi artisanale kunstwerken, mooie kleuren en motieven. Ik krijg wreed veel zin om warme kleuren te gebruiken als ik me nog eens aan het schilderen zet. Alle tinten van rood, oranje, geel, oker enzovoort... Van zo'n televisie word ik blij. Mensen die in hun habitat gelukkig zijn en de dingen gebruiken die voorhanden zijn en daar nog mooie dingen mee maken ook. Een kennis van mij doet aan actualisatie van rommelmarktspullen. Iedereen zijn hobby, nietwaar? Ze restaureert "oude" meubeltjes, geeft er een actuele toets aan. Ik zou graag een paar dagen naar het Zuiden van Marokko trekken want daar is nog veel natuur, heel veel ongerepte natuur maar de nutsmaatschappijen hebben nogal diep in mijn beugel getast. Wat wel vaststaat is ons dagje London (London sensations). Niet teveel voorbereiden, enkel een goed plan op zak en een family card voor underground en bussen. We trekken ernaar toe met de Eurostar.
Ik verbleef met mensen van het werk in één of ander opleidingscentrum in een buitenlandse hoofdstad. Het was een hippe plaats waar we een opleiding kregen voor het werk en gedurende een weekje mochten logeren. De trap was bizar. Het was een soort laddertrap die bewoog als je erop stapte. De trap verplaatste zich ook en je kon zo vanop twintig hoog de onderste treden zien. Ik kreeg er zowaar hoogtevrees van. De lift was stuk. Dan ga ik op mijn zitvlak naar beneden-dacht ik. "Hier is geen zwembad," zei een nerveuze collega. "Geen zwembad, alleen maar shoppende mensen in de buurt. Ik wil duiken." Hij dook en werd opgezogen door de menigte. Uiteindelijk werd de lift hersteld en konden we allemaal per lift naar beneden gaan.
voor deze dame en voor haar familie, bijzonder voor haar moeder die haar altijd bijstond en op haar bleef wachten... Chapeau ook aan allen die in haar eventuele vrijlating bleven geloven, al die jaren lang.
zou er toch een werk uit de lucht vallen. In Molenbeek city. Ik had graag nog wat vakantie genoten maar goed, ik ben blijkbaar graag gezien in de professionele wereld, in het begin toch. Dat wordt dan mijn 130ste contract. Eens actief, altijd actief. Ik werk al vanaf mijn zestiende - op speelpleinen. Nu, dat was vooral kinderen animeren, zinvol bezighouden. Hetgeen ik eigenlijk graag doe en deed. Mijn oudste is ook aan de slag gegaan vandaag, bij een vroegere werkgever van mij. Benieuwd hoe hij het doet en ook weer niet. Ik voel dat ik hem los moet laten, zijn ervaringen moet laten opdoen, beschikbaar blijven en vrij laten tegelijk. Kortom, ik heb er wel vertrouwen in dat hij zijn plan trekt. Mijn jongste is vandaag veertien geworden. Haar vriendinnen zijn ook zo rond deze tijd jarig en dan wordt er heen en weer afgesproken. Ze deed meteen haar rokje en bloesje aan dat ze in de solden gekozen had. Ze is nog zo jong, half kind, half jonge vrouw. Maar knuffelt nog altijd graag haar mama die haar handen vol had om cadeautjes in te pakken. De buren moeien zich met de " juridische case" van Dageraad. "Il faut aller en justice etceterie etcetera..." Yeah, right, en ik ben de koningin van China. Ik hoop dat Dageraad en de tegenpartij tot een vergelijk komen. Kwestie van de kosten te beperken.
Het zijn drukke dagen... Ik ben nog niet met het nieuw werk begonnen, omdat ik er simpelweg mijn gedachten niet op kan zetten. Mijn oudste mag morgen met zijn vriend een studentenjob aanvatten bij één van mijn vorige werkgevers uit de privésector (heb ik ooit niet in de privé gewerkt?), mijn dochters wilden absoluut de solden doen op dag één van de solden en ik heb hen daarbij vergezeld, mijn man had dringend geld nodig voor de juridische interventie van de advocaat en ik heb snel een spoedoplossing uitgedokterd door een huidig krediet te laten herzien naar een hoger bedrag. What about me? I'm happy want ik hou wel van de busy days. Als alles meezit, bestel ik morgen de eurostartickets om naar London te gaan. Soms ben ik wel een snelle vrouw. Soms ook niet, zoals gisteren bijvoorbeeld. Als ik op een goed uitziende een wijl grijzende (kleurshampoo?) ex bots die onverwacht uit een hoek tevoorschijn komt. Als verstijfd verstand op nul. Emoties gieren door het hoofd. Teveel emoties. Je hebt jouw keuze gemaakt, zegt mijn dochter en ze heeft gelijk, ik heb gekozen... Die ex heeft een fantastische vrouw en twee leuke kinderen, jonger dan de mijne. Respect. Wens hem alle geluk toe. Dageraad is mijn man. Gisteren verwenste ik hem naar de maan vanwege onze perikelen ivm die juridische kwestie, maar hij krijgt soms ook de klieren van mijn kuren en labiel beroepsleven. We zijn aan elkaar gewaagd. Het gras lijkt altijd groener aan de overkant. Liefde in goede en kwade dagen. Een leven lang. Een diepe liefde is als een tatoe op de huid. In de solden acrylverf en canvas gekocht. SMS'jes ontvangen van kennissen. Prachtige zomeravond. Terrasjesavond. Geniet ervan!!!
zei Thé Lau tijdens het optreden. Ook zijn er overal politiesirenes maar alles is ok. Hij doorkruiste maandenlang het park toen hij naar de Studio in de Jetsesteenweg ging. Grappig hoe een Hollander de buurt beschrijft. Ik ben als buurtbewoner fier dat iemand zo goed de sfeer kan "capteren". De melancholie, er is wel iets van aan. Een prachtig park toch wel, het Elisabethpark. Especially on a summer evening. Mooi, ook, de complexloze volslanke dame die prachtig uitgedost - in oranje, geel pak met hoed - het optreden bijwoonde op een stoel in het midden van het publiek. Van welke contreien zou ze komen? Ze had genoegen in het optreden van deze zanger. Het was ook de moeite. Er was zelfs een nummertje met knipoog naar zijn moeder. "Vreemd". Zijn moeder stierf twee jaar geleden en vond dat hij er altijd zo "vreemd" uitzag in zijn zwarte kleren, toen ze opkeek van haar puzzel. Ze puzzelde vaak. De details maken het af.
