Ik ben Just me, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tosca.
Ik ben een vrouw en woon in een dorp bij de stad () en mijn beroep is teveel om op te noemen.
Ik ben geboren op 28/05/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en af en toe wat tekenen. Misschien zou het beter omgekeerd zijn....
Fantasie.
Romantiek.
Eén zoon, twee dochters.
Jong van geest.
Psychiater in een volgend leven misschien.
Parelstuif
Ongefilterde spinsels van een echte Brusselse. Romantiek en fantasie en tussendoor veel shit. Een heel klein tikkeltje van de Marollen.
04-02-2011
Juridische en professionele toestanden
1. Vandaag ging ik in Leuven solliciteren voor een nieuwe potentiële job dichtbij Zaventem. Who knows? Bij bizarre zaken maak ik altijd een kans. Hoe bizarrer de job, hoe meer het in mijn voordeel speelt. Ik zie me werken dichtbij een brug en daar is een brug in de omgeving. We zien wel. Cross my fingers. Ik maakte gebruik van de lijnbus en dat is zoveel goedkoper dan de trein. 2. Dinsdag zal een advocaat (ik ken hem nog niet maar zijn naam belooft veel goeds) mij verdedigen tijdens het RVA-verhoor. "Vous n'êtes pas la seule, vous savez," zei de ONEM-dame aan de lijn. Ik heb een waterdicht dossier en veel bewijzen in mijn voordeel. Ik zal dus zeker niet levenslang geschorst worden. Het is toch godgeklaagd dat men dergelijke toestanden moet meemaken na een carrière van pakweg 25 jaar. 3. Mijn zoon heeft het er zeer goed van afgebracht in eerste zit, mijn dochter ook mits een paar herkansingen. Ze is nog zo jong, nog maar pas achttien. 4. Gelukkig mag ik nog in negatief gaan op mijn rekening. Ik had een afspraak in het kantoor met een redelijk jong persoon die zeer begrijpend was en zeker niet moeilijk deed. Ik kreeg haar (gelukkig) aan mijn kant. 5. Zappen. Zappen is mijn nieuwe stopwoord. Ik zap veel en continu tegenwoordig. Wat mij niet aanstaat, zap ik weg. In mijn gedachten. 6. Er broeit een artistiek project in mijn hoofd. Ik ga eerst een hobby opnieuw oppakken en die dan verder uitbouwen. Kwestie om wat achter de hand te hebben als ik ooit nog moeilijke tijden meemaak. Die hobby kan ik levenslang blijven doen desnoods als beroep. Dus samengevat kan men stellen dat ik het nog één keer waag in de privésector, als dat gedaan is en ik heb recht op dop maak ik daarna van mijn hobby een beroep dat ik kan uitoefenen.
dat ik nog geschreven heb. Het is dat ik het te druk heb in het dagelijkse leven, al is de stress van de voorbije maanden van me afgevallen. Vorige week was er nog een vervelende brief in de bus over de nieuwe wet op het consumentenkrediet en de gevolgen voor mij als rekeninghouder. Die ministers weten niet wat ze mij aandoen. Konden die klojo's daar geen vier jaar mee wachten zodat mijn kroost afgestudeerd is ondertussen. Waar ik het geld zal halen, weet ik niet. Feit is dat ik flink de broeksriem zal moeten aanhalen. Hopelijk mag ik nog in negatief gaan op mijn rekening maar niets is zeker. Afwachten alvast. Ik had wel het lumineuze idee om een permanente opdracht een paar dagen in de maand naar achter te verschuiven en gelukkig mocht het. Kijk, aan vindingrijkheid geen gebrek. Toch stel ik één ding vast. De kapitalisten houden de touwtjes in handen - zij het achter de schermen. Er is pro en contra Bart De Wever. Mij laat de man onverschillig. Hij (of een andere) mag er zijn. Ik heb niets tegen die man. Maar hij laat me koud. Zoals de andere politiekers me koud laten. Het is allemaal hetzelfde. Wat ik zeker weet, is dat we in een moeilijkere tijd leven. Deze morgen. Een halfuur file in het Fortisbankagentschap. Vooral met jonge mensen die hun leven nog moeten beginnen, voel ik mee. Probeer maar eens een lening te verkrijgen. Je hebt meer dan voldoende inkomen en een onderpand nodig. Een garantie, een borg. Het spaargeld van de middenklasse is naar de flosjkes. Verschwunden. Opgeslokt door één of andere grootkapitalist. Ik ben niet links meer en ook niet rechts en ook geen centrum en geen groen. Ik ben "niets" meer. Het interesseert me niet. Ik betaal heel veel als ik werk. Nu mijn dossier geblokkeerd is bij de RVA en ik niets trek, moet ik zo maar out of the blue mijn boontjes doppen. Hopelijk win ik in één of andere loterij. In de creatieve loterij heb ik alvast gewonnen. Naast het Elisabethpark zag ik op de ruit van een etablissement een poster hangen met reclame voor één of andere franstalige zanger. De zoon van de buren van ons ma. Hoe goed kent men andere mensen? Ons ma dacht dat hij in het onderwijs stond, want hij heeft net als ik Romaanse filologie gevolgd. Hij is wel dertien jaar jonger. Maar zie, hij is een gerenommeerd zanger-gitarist geworden, aan het worden, zal het worden. Chapeau!
