|
Proclamatie van mijn zoon.
Al dat jongvolk mooi uitgedost... luisterend naar toespraken en zelf ook af en toe naar voren geroepen om één of andere prijs af te halen.
De mijne kreeg de prijs voor wiskunde net als een aantal andere bollebozen.
Vele meisjes van zijn jaar kregen prijzen voor talen en andere zaken.
Ze zijn jong.
Ze zijn mooi.
Ze zijn lief.
Ze hebben talent;
Dus dat belooft... de toekomst is verzekerd.
Ik kwam ook een ex-medestudente tegen met haar man en haar mama die ik al zo lang niet meer gezien had;
So many emotions.
De man herkende me onmiddellijk, de medestudente en haar mama eerst niet.
Ze heeft twee dochters, waarvan de jongste in het jaar van mijn zoon zat.
Naar het schijnt ben ik nog altijd een "even zotte blaar" als toen.
Met de leeftijd wordt het er inderdaad niet beter op.
Er is een groot verlangen naar vrijheid, uit de bol gaan, iets geks en creatief doen.
Soms doe ik dat ook.
Ik heb vandaag heel wat traantjes gelaten, het is ook wel wat, een bladzijde die omgeslagen wordt.
Maar down-to-earth als ik ben socializede ik met andere ouders en genoot ik van de champagne en de lekkere hapjes.
Zo lyrisch ben ik nu ook weer niet.
Het doet goed te weten dat iedereen het goed stelt.
Toch even een wee gevoel als ik denk aan Michael Jackson, één van mijn jeugdhelden, en Yasmine die nu beiden niet meer van deze wereld zijn.
Yasmine, fuck, zo'n mooie lesbienne, waarom toch...
Een paar weken geleden zag ik haar op tv, ze zag er zo intriest uit dat ik het klef kreeg in mijn keel.
Ik had haar misschien eens moeten opbellen of opzoeken, niet dat ik haar ken of zo, maar aangezien ik een sterke en zotte blaar ben tegelijk en anderzijds dingen aanvoel had ik haar misschien kunnen overreden het niet te doen.
Het is natuurlijk haar keuze maar toch...
Waarom alles zo absoluut maken...
Ik begrijp haar, ik ben voorzeker niet op haar niveau maar toch, soms is het beter eens om zichzelf te kunnen lachen.
Voorbeeld.
Ooit ontmoette ik Moke, die me een koffie aanbood op straat en mijn appartement op orde stelde.
Welnu, is hij Mister Perfect voor mij?
We kunnen het gewoon goed samen vinden ondanks onze miljarden verschillen.
We vullen elkaar aan.
Maar, ik geloof nooit dat één persoon ALLES kan bieden, neen, dat bestaat niet.
Je hebt nog andere mensen nodig bij wie je dingen vindt die je bij anderen niet vindt.
Ik ben een "gekke" blaar, Moke is een man die graag orde op zaken stelt.
Nu ben ik gelukkig want ik schrijf graag.
Met of zonder publiek.Mijn zoon is nu naar een bal en daarna naar een openluchtfuif, mijn dochters alletwee naar de openluchtfuif en morgen is het Couleur Café. Ik heb voorwaar een kroost die graag en veel uitgaat.
Mijnheer van het Secretariaat, als hij iets op school geleerd heeft, dan is het ook dat hij graag uitgaat.
Och, mevrouw, ze zijn maar één keer jong.
Ik was al een mieke plezierke, maar de kinderen zijn dat in het exponent.
Begrijpende knipoog zegt : "Ach, ze hebben het verdiend."
Dit vond ik nog heel mooi als beschrijving van mijn zoon :
Hij is zoals een cocktail, hij is ook een mengeling van allemaal verschillende onderdelen die soms sterk van elkaar verschillen, maar die een perfect geheel vormen.... De rechten op de cocktail zouden overgenomen zijn door zijn vriendin, waardoor het verboden is deze fantastische cocktail te bereiden en te verspreiden.
Ik noem hem een "fruit de l'amour" maar dan op zijn Moke en Hildijaans.
In oktober begint hij aan de universiteit.
Bless'm.
(zegening).
26-06-2009 om 00:00
geschreven door tosca 
|
