|
De laatste dagen reis ik veel doorheen Brussel.
Een wirwar van straten, pleinen, lanen.
Mensen willen vooral één ding : het beste voor hun kindjes.
Elk kind is verschillend en de papa's en de mama's glunderen als ze hun oogappel 's avonds terugzien.
Zoveel verschillende cocons, zoveel verschillende mensen.
Ik reis ook een beetje doorheen de wereld.
In Molenbeek word ik vooral ondergedompeld in de Arabische cultuur.
Grote verontwaardiging van een Marokkaanse collega als ik zeg nog nooit van shebaquia gehoord te hebben.
Maar de zoete amandel- en honinggebakjes en parfumpapillenstrelende smaken ken ik wel.
Harira natuurlijk ook.
Het is niet omdat ik met Moke samenleef dat ik alles van de Arabische cultuur afweet.
Ik laat me altijd liever verrassen met mondjesmaat.
Beetje bij beetje.
Beetje bij beetje hebben de kapoenen mijn hart gestolen.
Niet tonen natuurlijk, want anders verlies ik wat gezag.
Anyway, u hoort het, ik heb het erg naar mijn zin.
Als ik thuiskom geeft dochter 1 les aan dochter 2.
Bijles in wiskunde en chemie.
Voor wat hoort wat, heb ik haar beloofd.
Ze kan er de festivalletjes mee bekostigen.
Kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen.
De oudste is na de bioscoop samen met een vriend door een bende lastiggevallen toen hij op de tram wachtte.
Gelukkig hebben ze niets gestolen.
Sedert mijn zoon fitness doet, is hij veel sterker geworden en hij heeft zich goed verdedigd.
Uiteindelijk zette de bende het op een lopen vanwege mensen die uit de huizen kwamen vanwege het lawaai.
Ook de politie kwam ter plaatse en ze legden een verklaring af.
That's life. Ik vraag aan die van hierboven om hem te beschermen en tot nu toe heeft hij mij nog niet in de steek gelaten.
"Je had de bus moeten nemen in plaats van de tram in die lugubere straat."
"Ma, dergelijke dingen gebeuren nu eenmaal..."
Wat wouden die jongeren?
Geld...
Altijd maar geld...
Voor softies is er niet echt plek meer in deze wereld.
Al ben ik er één maar tegen niemand zeggen, hee...
03-09-2009 om 19:57
geschreven door tosca 
|
