Mijn Angolese collega is niet meer teruggekeerd.
Momenteel bijt ik door, al kan ik niet veel op hulp van wie dan ook rekenen.
De materie, inhoud en procedures van de job zijn niet simpel, zelfs voor een intellectuele tweeling (sterrenteken) als ik.
Maar ik heb de centjes nodig.
Er is altijd wel iets te betalen, brandverzekering, noem maar op...
De examentijd breekt aan voor de kinderen.
Af en toe is mijn hulp aan de studenten (voor de talen dan) meer dan gewenst. 
Gisterenavond heb ik het heerlijk lange weekend uitgezongen met een boek dat heet : "In bed met John en Yoko (Ono)."
De precieze titel ontgaat me en aangezien ik nu mijlenver van huis ben...
Maar goed, het is een leuk en vlot boek met toffe foto's van twee vredesmensen.
Ze bleven een week in een hotel logeren en probeerden samen een vredesboodschap uit te sturen. (1969)
Mensen die wel jong waren voor hun tijd, ...
Yoko is nu 76 maar ze was kunstenares en at gezonde macrobiotische kost, hetgeen haar op haar zesenderstigste jong deed lijken.
Een voltreffer : "God is electriciteit en wij zijn de lampen" dixit John Lennon.
Hij geloofde niet in God als instituut.
Anyway, John en Yoko, twee toffe peren die ongelooflijk vooruit waren op hun tijd.

02-06-2009 om 13:59 geschreven door tosca