|
Ik heb wel vaker symbolische of telepathische dromen. Zo droomde ik dat een persoon van mijn vorige werkplek mij iets wou meedelen. Ze had een negen maandencontract ondertekend en was dus drie maanden langer aan de slag op de vorige werkplek dan mezelf. Aangezien de werkomgeving mij daar niet zo lag, ondertekende ik slechts een zes maandencontract na eerst drie maanden als interim. Leve de intuïtie!!! In gans haar carrière had deze collega nog niet zoveel gewerkt, omdat ze enerzijds jonger is dan mij (37 versus 44) en ten tweede werd ze bijna nooit opgeroepen door de werkgelegenheidsdienst. Ze is wel franstalig en ik behoor tot de nederlandstalige taalrol. Niet dat men mij daar ooit een werk heeft aangeboden of toch geen werk van betekenis. Dat heb ik steeds zelf gevonden. Maar tussen de jobs door werd ik zeer frequent opgeroepen door deze dienst. Deze nacht, deze nieuwjaarsnacht wou ze mij iets zeggen in mijn droom.
"Honnepon, het is mijn laatste dag..."
Ja, telepathie werkt vermoedelijk minder snel dan een gsm want we hebben geen contact meer. Moest ik per gsm contact houden met alle mensen die ik leer kennen , zou het te druk worden.
Wat wil ze eigenlijk zeggen, vraag ik me dan af. Voelt ze zich leeg, onzeker??? Ja, hoe zou je zelf zijn, natuurlijk voelt ze zich leeg en onzeker. Ze heeft zich negen maanden ingespannen en nu, wat nu... Hopelijk voor haar heeft ze de middelen om een reisje te maken. Ze is vrijgezel, heeft een vriendin, dus ja, waarom niet... als de middelen er zijn.
Ooit gaf ze me de verzamelde werken van Immanuel Kant, een filosoof, cadeau. Ze wou er vanaf zijn, literatuur moet circuleren...
Door haar moest ik denken aan Leopold Flam (1912-1995), een professor filosofie die ik in eerste kandidatuur had.
Van hem is het prachtige citaat : "In een denkende kop bliksemt het dikwijls. Wat hij dan schrijft of zegt kan niet vervelen, het is ook belangrijk en wie het leest, bevindt zich op een zwierig feest, al kan hij niet dansen." Als jonge achttienjarige vond ik hem een vreemde man die bij het examen achter een kast ging staan en mijn reactie afwachtte. Het examen verliep vlotjes omdat ik een vlotte prater was maar eigenlijk heb ik spijt dat ik niet meer ingegaan ben op zijn reactie. Deze man had in zijn leven al heel wat meegemaakt, onder andere jodenvervolgingen in de Dossinkazerne te Mechelen en een verblijf in het horrorconcentratiekamp Buchenwald. Nadien werd hij inspecteur geschiedenis en hoogleraar aan de VUB. Een originele, sterke, gevoelige man die de studenten graag aanzette tot zelf filosoferen, zelf na te denken over de dingen.
Sorry professor, maar ik wist je toen niet te waarderen als mens zoals ik nu wel zou doen...
Ik wist ook niet dat je al die horror had meegemaakt, zowel in de Dossinkazerne als in Buchenwald.
Dat heb ik tenminste geleerd. Respect. Een beetje laat maar beter laat dan nooit.
Respect, professor. Rust in vrede.
Van een bewonderaarster.
01-01-2008 om 23:04
geschreven door tosca 
|
 "Smile"){kind=icon}
