|
"Ik ben pleite" zei ze.
Ze had het wel gehad.
Ze had niets tegen onverwachte gasten, maar nu had ze juist migraine (yep, dokkiedok, 2 dagen per maand maar ik heb je raad opgevolgd en slikte een aspirientje met veel water, soms 2 maar niet achter elkaar en dan gaat de pijn zo over). Toch voelde ze zich beter na een mok thee met een kruidenmengsel en een aspirientje met veel koud water en trotseerde ze de sneeuw om koffiekoeken te halen voor de onvoorziene gasten.
Haar zoon zette haar altijd voor een voldongen feit.
Hij ging uit met zijn vrienden, bleef bij zijn lief slapen en de vrienden kwamen dan thuis slapen bij zijn mama.
Hij vroeg het wel nooit.
Misschien zien jonge mensen de wereld anders.
Niet van mijn en jouw maar van ons.
Iemand zei me ooit dat ik en een andere veertigjarige collega tot een fucked-up generatie behoorden.
Gisteren hoorde ik dan weer dat de vroegere generaties meer elkaar bekampten om er te geraken en dat de nieuwe generatie elkaar door dik en dun steunt.
Enfin, stof tot nadenken.
Ik zie het zoveelste vriendje van mijn dochter aan de deur staan.
Heel veel vriendjes.
Maar prins charming, the one and only?????
Enfin, ze bekijken de zaken anders dan wij vroeger.
Hoewel ik er ook al een losse stijl op nahield.
Maar ik ging wel voor the real thing.
Mijn jongste is dan weer anders.
Voor haar gelden eerder bff-toestanden.
Best friend forever (vriendinnen).
Zelf weet ik het niet meer.
Mijn man is ziek, zoveel is duidelijk.
In een gang ergens op het werk had ik een hele goede babbel met een man die gescheiden is en ook in een overgangssituatie zit.
Een toffe gast...
Ik had in tijden zo geen goede babbel meer gehad.
De lerares van mijn dochter kwoteerde me als een stipte, goed georganiseerde en zeer werkzame vrouw.
Ik voelde me (eindelijk) erkend.
Ja, deze madam gaat voort, ook in moeilijke tijden.
Een ex-vriend van vroeger belt me op maar ik wimpel hem af.
Hij is niet wat ik nodig heb.
Verre van.
Tijdens het wachten in de rij bij Colruyt neem ik witte tulpen in mijn handen.
Daarna leg ik ze terug.
De illusie van even opnieuw bloemen te krijgen.
Even opnieuw de uitverkorene te zijn.
1 ding heb ik geleerd : een beetje veel beter voor mezelf te zorgen.
Ik had het nodig want ik had mezelf teveel aan anderen gegeven.
04-02-2012 om 16:15
geschreven door tosca 
|
