Ik ben Just me, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tosca.
Ik ben een vrouw en woon in een dorp bij de stad () en mijn beroep is teveel om op te noemen.
Ik ben geboren op 28/05/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en af en toe wat tekenen. Misschien zou het beter omgekeerd zijn....
Fantasie.
Romantiek.
Eén zoon, twee dochters.
Jong van geest.
Psychiater in een volgend leven misschien.
Parelstuif
Ongefilterde spinsels van een echte Brusselse. Romantiek en fantasie en tussendoor veel shit. Een heel klein tikkeltje van de Marollen.
18-02-2010
GESPREKKEN
"Mevrouw, wilde gij geen bloempotje kopen, 't is voor Haïti..." "'k Heb al gegeven via 't school. En anders graag maar mijn inkomen is nogal beperkt momenteel..." "Ah, ja, 'k zie het..." Ze is een flinke dame die op een strandstoel neerzit in de gang van de bib. Heel sympathiek. Een paar zinnen werden een babbel. Ze moet rondkomen met 750 euro invaliditeit en haar man trekt 950 euro voor een halftime. Ik zeg dat ik nog minder verdien, mijn partner wel iets meer en dat ik een systeem heb uitgedokterd. Ja, ik ben niet voor niets de mama van een toekomstige ingenieur. Het systeem is als volgt : je verdient weinig, zoniet de helft van een deftig loon. Wel, je moet je levensstijl aanpassen. 1 dag op 2 douchen, 1 dag op 2 wassen aan de lavabo, 1 dag op 2 warm eten, 1 dag op 2 boterhammetjes. Ze moet lachen en ik ook. "Ach, we kunnen zagen zoveel we willen, de situatie is wat ze is..." zeg ik nog ten afscheid. Weliswaar kocht ik geen bloempotje. Bij de lokale Leonidaswinkel wissel ik een briefje van 10 euro tegen 2 briefjes van 5 euro. De verkoopsters - overigens charmant zonder kapsones - doen het zonder morren. Ik wacht even mijn beurt af, er is trouwens niemand in de winkel behalve een Fransman en ikzelf. Heerlijke, heerlijke Fransmannen. Een vleugje Parijs. Zijn dochter woonde in de buurt La Salpêtrière en verplaatste zich per scooter. De metro is zó gevaarlijk 's avonds. Ze studeerde "ortophonie". Hij vindt Parijs druk, druk, druk en woont nu in Bretagne. "C'est une si belle ville..." Ik zie mijn jongste dochter voor het raam van de winkel staan. Ik noem haar mijn "Parisienne..." Ze dweept met mode en met Chanel. Ze wil nu leren naaien. Voor mij is mode "kunst", mama... De dag eindigt in de stoel van de orthodontiste... waar mijn jongste dochter zich lang uitstrekt. De behandeling is bijna ten einde. "Comme cela, vous ne devez plus payer trop longtemps," zegt de orthodontiste. Ik ben wel 50 euro armer. Gelukkig is mijn huisdokter goedkoper. Morgen derde boost vaccin baarmoederhalskanker voor de oudste dochter. Mijn zoon is ver-weg. Hij heeft het er nog goed van afgebracht met zijn examens. Hij heeft een nieuwe vriendschap. Ze kan koken, ze kan vanalles... Ik laat hem doen. Ben blij dat hij een toffe vriendin heeft bij wie hij soms op kot kan logeren. Hij doet zijn studie graag en heeft veel ruimtelijk inzicht in de leerstof. Ik zie hem als kleuter nog piratenboten ineenflansen. Vlugge vingertjes. Bij Paris... koop ik parfum met 40% korting. Eén of andere actie van een krant. Mijn oudste dochter betaalt. Ze houdt van luxe. Ik houd van gratis parfums uitproberen bij Yves R.
