Ik ben Just me, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tosca.
Ik ben een vrouw en woon in een dorp bij de stad () en mijn beroep is teveel om op te noemen.
Ik ben geboren op 28/05/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en af en toe wat tekenen. Misschien zou het beter omgekeerd zijn....
Fantasie.
Romantiek.
Eén zoon, twee dochters.
Jong van geest.
Psychiater in een volgend leven misschien.
Parelstuif
Ongefilterde spinsels van een echte Brusselse. Romantiek en fantasie en tussendoor veel shit. Een heel klein tikkeltje van de Marollen.
11-04-2008
WIE WAS ER EERST : DE KIP OF HET EI
Ergens las ik als antwoord hierop : De gedachte achter het ei dat een kip wil worden. De proactieve gedachte. (Op voorhand dus) Er is wel iets van aan, het is aannemelijk. Gisteren was ik zeer positief maar het werk wrong een beetje. Ik behaalde mijn targets (doelstellingen) niet (meestal wel). De mensen reageerden kortaf en bot. Vandaag kwam ik aan de telefoon bij supercharmante Franstalige landgenoten terecht. Het lag misschien aan mijn stem maar velen gaven een positieve reactie. En de targets werden bereikt. Dus kies ik als antwoord : de gedachte wil kip worden maar krijgt eerst de vorm van het ei.
Deze morgen was het vrij frisjes maar het bescheiden zonnetje wenkte mij vrij vroeg naar buiten. Ik belde aan bij de huisarts om een driemaandelijks voorschrift voor de pil. De lieve zachtaardige dokter leek meer dan drukbezet en had deze keer niet echt tijd voor een babbel. Maar hij kent ons, we zijn halvelings buren langs de achterkant van onze resp. huizen, al liggen er een aantal tuinen tussen. "Comment ça va?" en het aansluitend antwoord zal voor een volgende keer zijn. Ik zei hem nog dat ik met de dochters zou langskomen voor een preventieve injectie tegen baarmoederhalskanker. Op school wordt daar veel reclame over gemaakt. "Mama, je moet dat doen vooraleer je seks hebt met een jongen." Het is de natuurlijkste zaak van de wereld maar ik heb toch even geslikt en vrij vlug geantwoord : "Ja, natuurlijk schat, ik zal ervoor zorgen dat de huisarts jou die injecties geeft." Van opzij bewonder ik mijn groter wordende knappe jongedames. Waar zijn mijn kleutertjes gebleven? Ook op het werk word ik omringd door jeugd en schoonheid. Of ik hiertussen afsteek als veertiger? Bwa, ik krijg zelfs de tijd niet om hierover na te denken want een leeftijdsgenoot knikt me heel charmant goedenavond toe. Blijkbaar zit de golflengte tamelijk goed tussen ons. Eigenlijk is het allemaal best leuk. Ik heb zelfs een collega met hele mooie donkere haren en prachtige blauwe ogen, diep als de zee, van Italiaanse afkomst, nog geen eenentwintig. Een Franstalige collega zou graag willen dat ik fulltime ipv parttime werk omdat ze vindt dat ik kalm en "cool" ben. Blijkbaar behoor ik tot de mensen op wie de jaren een goede invloed hebben. Maar mijn besluit is genomen. Werken is niet alles in dit leven. Mijn man heeft graag dat Toscaatje er voor hem is. Hij is een artiest, een groot klein kind en ik heb eerlijk gezegd ook tijd nodig voor mezelf. De voorbije jaren waren nogal hektisch. Toscaatje die als baby groot geworden is door Amerikaanse melk omdat ze de inlandse melk zogezegd niet kon verdragen. See, kosmopoliet vanin de kindertijd. Ach, zo'n slechte melk zal het wel niet geweest zijn want de gezondheid is opperbest. Als het zonnetje schijnt en ik met de fiets terugkeer van mijn werk, hoor ik de vogels fluiten. Alsof ze zich van de mensenwereld niets aantrekken. Ze fluiten maar door. Op hun frequentie. De lichten zijn mij genadig en ik ben in een wip van tijd thuis.
een boek schrijven... Zoals jij kan vertellen... (Ze is charmant, mooi, jong, lief en spontaan) "Ach, ik schrijf een blog", antwoord ik. Het is niet zomaar een blog voor mij, het is ook een spelen met innerlijke motivaties, denkpistes, verlangens, ervaringen, enzovoort... My own special creation. Maar dat vertel ik er niet bij. Wat de goegemeente ervan denkt, laat me volledig koud. Het is mijn experiment. Ik ben van plan meer uit mezelf te leven. Ik blijf sociaal, maar in de eerste plaats sociaal met mezelf. Gedaan met negatieve gedachten. Gedaan met me af te stemmen op de verkeerde golflengtes. Waiste of time and energy! Vanaf nu wil ik enkel nog de wereld door een roze bril zien. Het kussengevecht maakt plaats voor ... een kussenknuffelarij. Het leven omarmen en wat erin zit. Vooral het positieve.
Ik ben een grote fan van Delphine, Delphine Boël. Ik vind haar een hele mooie vrouw en ze maakt haar man waarschijnlijk héél gelukkig. Ze lijkt me een vrouw met vele facetten en I like it. Sterk en kwetsbaar tegelijk. Als de journalist haar tijdens het RTL-journaal ondervraagt over het boek "Couper le cordon" (de navelstreng doorknippen in casu met haar vader en het verleden), lijkt ze soms achter haar woorden te zoeken. Ze dènkt na over het leven, ze zegt interessante dingen. Ze staat er. Ze is er zelf doorheen gekomen. Als kind van een vader die vaak afwezig was, begrijp ik haar. Zeer goed zelfs. Jammer dat Albert haar niet in zijn armen sluit. Het zou zo mooi kunnen zijn. Maar Albert kiest voor de ratio. Deze keer. Hoe dan ook, ze heeft prachtige ogen en ze is een zeer mooie vrouw. And, she did it all herself.
Vanaf nu slaat deze blog nog een nieuw wegje in. De weg van de dagreality. Het is een nieuw concept, iets nieuws dus. Heel modaal en toch zo romanesk. Zoals ik ben. Het is alsof ik dergelijke zaken aantrek. Ik leer elke dag bij. Zo ook vandaag. We stonden beiden aan de bushalte te wachten. Ik moest hier normaal niet staan maar mijn partner zei dat het ging sneeuwregenen en dus liet ik de fiets op stal. De koude brengt mij en de zwarte dame bij elkaar en we knopen een gesprek aan. Een mooie dame met een vol evenwichtig gezicht en niet al te mager maar elegant gekleed. De iets rijpere zon van Afrika. "Le bus de 17 heures 54 arrive toujours en retard." Ik knik en lach. Tosca (ikzelf dus) heeft iets Duchausoitiaans over zich, iets dat anderen op hun gemak stelt. Laat ons stellen dat ik het graag gemakkelijk houd en dus uit gemak vriendelijk overkom. Cool, noemen ze het soms. Relax. Dat breekt het ijs en ze vertelt me dat ze in de buurt woont. "Mooie buurt, gezellig, rustig..." "Ah oui, madame, c'est la campagne ici..." Soms gaat ze eieren, tomaten en kippen halen in de nabijgelegen boerderij. "Cela a du goût, pas le goût des congelés..." De levende kippen laat ze soms slachten door Arabieren. "Poule moambé," zeg ik vertrouwd. "Ah oui, mais aussi avec la sauce tomate et les haricots." Ik vind deze dame lief maar verlang naar mijn warm nest thuis. Ik ben niet warm genoeg gekleed om in de koude te wachten. De dame verlangt ook naar de zon, naar de zon van Kongo. Al 18 jaar woont ze hier. Haar twee jongsten zijn hier geboren. "Pourtant, je n'aime pas trop le luxe ici, je voudrais retourner là-bas, mais c'est dangereux pour les enfants." Blijkt dat Kongo een land vol terreur is, vol mizerie en hongersnood. "Nochtans hebben jullie diamanten in de bodem en nog veel meer schatten..." "La dernière fois que je suis retournée au Congo, mon petit frère a été tué..." Hoeveel kan een mens slikken, denk ik in mezelf. Ze deed als "infirmière" de ronde van de ziekenhuizen aldaar en stootte op lijken, mensen die in ziekenhuizen op de grond lagen, ... "Les docteurs là-bas ne sont payés que tous les trois mois, les professeurs, ce n'est pas mieux... Il y a des retards dans le paiement de leurs salaires. Il n'y a pas d'infrastructure là-bas. Il y a partout les armées des autres pays environnants armées par d'autres puissances. Les gens meurent de faim..." "Et sous Mobutu?" "Oh, là, les gens avaient au moins encore à manger." Ze is geboren in de jaren van de Indépendance, de Onafhankelijkheid, ze heeft Mobutu nog gekend. Niet persoonlijk. Interessant om ook eens een vrouw des volks aan het woord te horen. De media geven dikwijls toch maar voorgekauwde koek . Geen queen van dit of dat, een echte vrouw van ginder, geen slachtoffer, geen sukkel, geen protégée du régime. Toen ik thuiskwam vernam ik dat het oude dametje van hiernaast met de ambulancewagen was weggevoerd. Haar man wou haar voorlopig niet vergezellen naar het ziekenhuis. "J'ai dit aux gens de l'ambulance qu'elle boit deux litres de cognac tous les deux jours." Ik zei hem dat ze in het hospitaal geen cognac zou krijgen. Alhoewel, een alcoholvervangend middel zou misschien nuttig voor haar zijn. Tot nu toe hield ze zich sterk op alcolhol, ze kon haast niets meer eten. De plotse overstap naar een alcoholvrij dieet zal moeilijk voor haar zijn. What's in a day, zeggen ze dan. Elke dag leer ik bij.
