|
Ik dacht dit weekend onverwijld aan een interview met de ambassadeur van over de plas.
Hij wou "alle dorpen en steden bezoeken". De laatste tijd komt het vaak voor dat het lot me hier of daar brengt. Mijn dochter is nogal sociaal, heeft een resem vriendinnen en het lot bracht ons ditmaal in Ninove. Een mooi stadje weliswaar dat niets vandoen heeft met een afgelegen stulp.
Mooie winkels, aangename straatjes en één van die straatjes leek zo weggeplukt uit een boek van wijlen Felix Timmermans maar "vraag me niet waarom." Het was gewoon zo. Ze bleef er bij een vriendin in een loft overnachten.
We konden er vlot met de lijnbus naartoe.
Eigenlijk is er een rechtstreekse en minder rechtstreekse verbinding.
De minder rechtstreekse verbinding gaat door al de kleine dorpjes van het Pajottenland.
Kartonnen borden met Garry Hagger, ergens een optreden van Willy Sommers, ontelbaar veel bochten, hier en daar leeuwenvlaggen in tuinen en ja, waarom ook niet, het is tenslotte de heimat voor die mensen, tuinen met witte beeldjes (niet echt mijn ding, die witte toestanden in de tuin, ik heb het liever wild), schapenhoeders (bestaat dat nog?), veel frituren, kapelletjes maar evengoed wat verderop een erotische lunchtent langs een grote weg, kortom de boerenbuiten voor iemand die van 't stad komt.
Dankzij Google Maps kenden we vlug de weg ter plaatse.
"De ambassadeur had hier moeten zijn", dacht ik dan, ik zou hem wat rondleiden, alsook aan zijn vrouw, maar ik zou wel een gratis etentje van hunnentwege verwachten. Voor wat hoort wat. Nikske Chinees of Japans, gewoon degelijke streekgerechten. De hotelscholen zijn hier toch van een uitstekend niveau. Maar geen ambassadeur of aanhang te bespeuren.
Toen ik thuiskwam, sprong mijn zoon op de fiets om "Nuit Blanche" te gaan doen met andere fuifbeesten.
"Studeren kan later nog... en ma, ik zal er géén nuit blanche van maken."
Ik stak nog een was in de wasmachine, haalde de rest uit de droger, plooide de stukken, terwijl mijn oog viel op een artikel van Paul D'Hoore.
Altijd interessant die artikels met en rond Paul D'Hoore. Hij laat de mensen tenminste nog "dromen" in plaats van een negatief discours te verspreiden. Alles lijkt mogelijk, in zijn wereld...
Heel anders was het discours van de franstalige turnlerares die ik tegenkwam toen ik van mijn ochtendlijke job in het schoolmilieu terugkwam.
"Geen gymnastiekzaal, dus werd het buiten sporten." Of ook iets ivm de heisa in het schoolmilieu, beknibbelen op lonen en dergelijke.
Ik speelde madam sympatica en zei dat het gelukkig niet regende en wenste de vrouw en haar studenten een leuk loopuurtje toe.
Gelukkig deed ze haar job graag.
"Et puis, c'est partout quelque chose,..."
05-10-2009 om 11:14
geschreven door tosca 
|
