Ik ben Just me, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tosca.
Ik ben een vrouw en woon in een dorp bij de stad () en mijn beroep is teveel om op te noemen.
Ik ben geboren op 28/05/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en af en toe wat tekenen. Misschien zou het beter omgekeerd zijn....
Fantasie.
Romantiek.
Eén zoon, twee dochters.
Jong van geest.
Psychiater in een volgend leven misschien.
Parelstuif
Ongefilterde spinsels van een echte Brusselse. Romantiek en fantasie en tussendoor veel shit. Een heel klein tikkeltje van de Marollen.
30-11-2008
BEGIN BLOKPERIODE
De kinderen zijn gestart met hun blokperiode. Mijn oudste is gisteren net 17 geworden. Sint is langsgeweest (net voor de examens) en de verjaardag is gevierd. Sint brengt nog steeds snoep en - nu ze groter zijn - geld ipv speelgoed. Jongeren zijn graag onafhankelijk. De oudste geeft naast zijn zomerse studentenjob bijles in wiskunde. Gaat er zelf naartoe, per fiets. Droomde steeds van een jonger broertje, dat er nooit gekomen is, omdat ik het bij drie wou houden en mijn andere twee kinderen meisjes zijn. Mag nu bijles geven aan een jongere gast. De kinderen gingen deze week met de school naar "Los" kijken in Kinepolis. Een film over vanalles en nog wat, ook over "Borgerocco?" Ach, mijn man is ook allochtoon maar ik heb sterk de indruk dat ik mijn kinderen eerder "Westers" heb opgevoed. Ik ben geen musulmaanse al heb ik respect voor de overtuiging van anderen en zeker voor mijn partner die volgende week weer "schaap" mag klaarmaken voor het feest. "Mouton à la vapeur", heel lekker trouwens. Mijn voornamen zijn Hilde Heidi (Tirol ontbreek er nog aan), ik ben Brusselse met oervlaamse roots, maar wereldburger in de eerste plaats. Ik kan met iedereen omgaan, ben heel ruimdenkend en ik hou van Mo omdat hij de vader van mijn kinderen is en geen enkele man ooit meer van mij heeft gehouden, maar daar houdt het bij op. Allochtoon of autochtoon, deze begrippen kunnen mij gestolen worden. Nothing matters except love. En love is een woord dat veel te gemakkelijk wordt gebruikt. Als kind maakte ik huiswerk in de "voorplaats" onder het intelligent en waakzaam oog van een voorvader op zwart-witfoto die gans zijn leven vocht voor de Vlaamse zaak. Ik interpreteer zijn boodschap als een soort sociale boodschap, iets doen voor hen die uit de boot vallen op de één of andere manier. Dat wil ik ooit blijven doen. Toen mijn voorouders in WO I in regio Poperingen en dergelijke mensen met een kleurtje op paarden zagen voorbijhossen, zullen ze er ook niet aan gedacht hebben dat één van hun nakomelingen kinderen zou hebben met een man van vreemde origine. Het is zo... en het lot heeft mij in zijn handen gestuurd al botste ik op onbegrip van familie en kennissen. Maar goed, inmiddels is de wereld op 18 jaren tijd veel individualistischer en materialistischer geworden en speelt het allemaal zo geen rol meer. Wat ik uit de ganse zaak geleerd heb, is dat men enkel naar zijn of haar stemmetje binnenin moet luisteren. Ik zal voorlopig weinig bloggen vanwege mijn job en vanwege de examens. De computer is quasi onbereikbaar. Dit blogstukje typ ik bijvoorbeeld vanuit een internetcafé. Alwaar ik omringd ben door jongeren van allerhande origine. Niemand valt me lastig... Men zou hier zelfs een boek kunnen schrijven. Om zes uur zal ik per fiets durum gaan halen. Durum met hamburger en kip en andalous en groentjes voor de oudste, durum met hamburger en worteltjes en ketchup voor de tweede. De jongste wil sandwiches op mama's wijze. Home made. Home sweet home.
Mensen trekken elkaar aan Mensen stoten elkaar af Afwisselend De maalstroom van het leven Ik zit op een bus Mensen stappen op Mensen stappen af Mensen blijven erop zitten De bus is als het leven Wie ben ik om daar tegenin te gaan? In mijn job deel ik cadeautjes uit aan hen die in cadeautjes willen geloven. De realiteit blijkt een illusie. Toch niet helemaal. Sommige dingen worden nooit een illusie. Vul zelf in dewelke. Als ik mezelf uit de tijd trek, even uit deze logge derde dimensie, is het alsof ik in een scène mee probeer te spelen van een Franse film. Zo ziet mijn rommelig werkleven er momenteel uit. Je cartonne... Ik speel niet zo goed momenteel omdat het al eens wringt met de omgeving. Maar, ik win aan authenticiteit en dat is het belangrijkste. Nooit geweten dat ik soms zo slecht kon acteren... Ik dacht dat ik meer talent had om te doen alsof... mijn scherpzinnigheid functioneert ten volle, hypocrisie wordt snel doorprikt en dat staat doen alsof in de weg. Ik zoek evenwicht in deze nieuwe toestand.
