In een zaaltje met een bont allegaartje van niet aftandse zetels en stoelen mochten we deze surrealistische, niet-alledaagse film aanschouwen. Een waar meesterwerk van eigen bodem onder de regie van Guy De Simpele, Jetse kunstenaar-duizendpoot, en met choreografie van Bakyt Baimyrzaev, een jonge beroepsdanser die een opleiding in Kirgizië genoot en voorstellingen bracht tijdens "Brugge 2002".
Locatie : het nog meer surrealistische atelier 340 in Jette, een eigenzinnig museum van de moderne kunst onder de directie van de charmante mijnheer Wodek. Een kunstzinnig man met Poolse roots waarvan de naam doet denken aan Waldek uit de populaire serie "Thuis".
Vooraleer de film begon brachten de Fanfakids mooie muziek op hun trommels en tambourines. Er werd ook doedelzak gespeeld door Dirk de Prins en dat bracht ons meteen in de stemming voor deze toch wel alternatieve film. 
De film gaat over "de ket" (kind van vluchtelingen), grootgebracht door de gemeenschap, school, werk, geld verdienen, vakantie, ontspanning, show, feest, romantiek, rust, dans en terugdenken aan het verleden met op het einde de omarming van het nieuwe leven of de jonge ket.
De ket blijft door de jaren heen steeds in het geel (kanariegeel) gekleed. Zelfs de koets van de ket was geel.
In de film zijn een paar pittige anecdotes zoals het gooien van de moederkoek in de kanaal vlak na de geboorte. Hierbij kleurt het kanaalwater rood. Vroeger werd dit vaak gedaan.
Er zijn scènes die zich afspelen in de Regenboogschool, de schouwburg van de VCA, de inkomhallen van het Kaaitheater, de KVS-box, de Ancienne Belgique, het Klein Kasteeltje, de omgeving van het Saincteletteplein, het KBC-gebouw, de Citroën-garages. Het blijft allemaal op de huid zitten, zeker voor autochtone Brusselaars, vanwege de herkenbaarheid. De muziek van Guy De Simpele en Peter Boone dienen als basis voor deze dansfilm. De choreograaf Bakyt Baimyrzaev bereide de dansen voor.
Helemaal op het einde van de film ziet de oude man van inmiddels 81 jaar een nieuwe ket in een gele box liggen, vlak naast het kanaal. 
Mooi hoe de realisateur Guy De Simpele de film inleidde met een romantisch breed uitlopend gedicht en de film beeindigde met een zelf gezongen lied en hij deed het niet slecht... We mochten de "Meester" zelf aanschouwen terwijl hij aan het werk was. Echte kunst (zoals hier) ligt trouwens in de eenvoud.
De film was (denk ik) opgedragen aan zijn vader.
In de film meende ik ook nog een dame uit de bib te herkennen, die me ooit tot een gedicht inspireerde vanwege haar eigen kledingsstijl en mooi evenwichtig gezicht, en die me ooit nog tot een tekening zal inspireren, zeker weten.
Het lied op het einde van de film draagt de titel "Gewoon verder"

Over berg en dal
Langs waters en zeeën
Draaien als een 
Dansende vlinder
Rond ieder ons hoofd
Bewegen in de laatste stralen
van de zon
glinsters en flitsen van
feestelijk vuur
en massa's wapperende
vlaggen en gordijnen
rond ons hoofd

laat mij
laat me niet alleen X2

we vliegen over
berg en dal
over velden en kanalen

laat mij
laat me niet alleen X2

langs de rook op het water
roeien we verder samen
met de armen die we hebben
laat me niet alleen
dansen met buik en heupen
bewegen in vertraagde beelden
vol hoop kijken in het donker
naar een belovende horizon
ieder alleen en
toch samen

laat me niet alleen X3
we gaan verder samen

we vliegen over
wolken en ravijnen
over golven en rivieren
zeeën en woestijnen

laat me niet alleen
we gaan verder samen

                                          Peter Boone/Guy De Simpele

Guy De Simpele is dus helemaal niet zo simpel als zijn naam laat vermoeden.
Een meerwaarde voor Jette en wie weet, de toekomstige Margritte.